Madde ve madde ötesi bilimlerde geçerli olan çok önemli bir olgu vardır: Enfüs (içsel dizi) ve âfak (yüzeysel kuruluş). Batı bilimlerinde pek örnekleşmemiş olan bu tanımlar gerçekte bir çok bilinmezin anlaşılmasını sağlar. Önce bu deyimlerin maddesel anlamlarını özetlemek istiyorum :
Bir maden parçasının enfüsü, atomları; afaki ise, dışının sertliği, parlaklığı ve şeklidir.
Atomun enfüsü kuanttır. Afaki ise gezegenlere benziyen elektronik dünyası. .
Bir canlının enfüsü, genetik şifreleri; afaki ise o canlının dıştaki şekilsel görünümüdür. Genellikle maddesel varlıklarına kişilik veren âfaklarıdır. Değişik görünüm daima âfakta olup enfüslerde genellikle birlik vardır. Metaller birbirinden çok farklı oldukları halde bu görünüm âfaktadır. Ve bütün metallerin atomları aşağı yukarı birbirine çok yakındır. Hele atomların enfüsleri hemen hemen aynıdır. Âfakları ise dıştaki elektronik görünümlerdeki farklardır. İşte enfüs ve afakin birinci özelliği budur.
Ayrılıklar dışta; birlikler, teklikler içte; enfüsdedir. Enfüsün ikinci önemli özelliği; afakin her noktasında var olmasına karşılık onun içinde ve özünde oluşudur.
Demek ki; tüm maddesel varlıklar kendi özlerinde daima bir teklik sırrı taşırlar. Bu sır o varlıkların en ufak noktalarında vardır ve o maddeyi her yerinde temsil eder.
İşte, manada enfüs Efendimiz'dir. Her güzelliğin her noktasında gizlidir. Bizler âfak sayılırız. Gönül noktamızda o enfüs; yani mana tüm inananları özünde toplayarak tekliğe; Tanrı'ya iletir.
Bu gerçeği abartılmış sanmayın, düşündüğünüzde inanca ve Tanrı'ya ait bizde hangi bilgi, sezgi ve oluş varsa hepsi Efendimiz'den gelmiştir.
Bütün inananlar aynı sezgi ve bilgileri aldığı için enfüsde gerçekler tektir. O da Efendimiz'dir.
O halde enfüsümüzdeki bu birlik tekliğe nasıl yaklaşım sağlar. Efendimizin sırrına ne kadar yaklaşırsak kişiliğin, ayrıcalığın hırçın mutsuzluğundan ve telasından o kadar uzak kalırız.
Bir toplumda, fertler arasında ne kadar çok ayrıcalıklar varsa, orada inanç o kadar azdır. Fertler arasında, ayrı kişilik ve kutuplaşmalar ne kadar azsa, o toplum Efendimizin ahlâkını temsil eder.
Özündeki cevheri karartanlar ise enfüsleri yitik, âfakda kalanlardır. Bunlar solmaya mahkûm bitkiler gibi âfakta biterler.
Enfüste, efendimizin sırrında ölmezlik vardır. Kendi afakini bu enfüsün sırrı ile yıkayabilenler; yani O'nun ahlâkı ile süslenenler ölmezlik şehrine göçerler.
Onlar bu dünyada daim canlıdır, hep vardırlar.
Bir maden parçasının enfüsü, atomları; afaki ise, dışının sertliği, parlaklığı ve şeklidir.
Atomun enfüsü kuanttır. Afaki ise gezegenlere benziyen elektronik dünyası. .
Bir canlının enfüsü, genetik şifreleri; afaki ise o canlının dıştaki şekilsel görünümüdür. Genellikle maddesel varlıklarına kişilik veren âfaklarıdır. Değişik görünüm daima âfakta olup enfüslerde genellikle birlik vardır. Metaller birbirinden çok farklı oldukları halde bu görünüm âfaktadır. Ve bütün metallerin atomları aşağı yukarı birbirine çok yakındır. Hele atomların enfüsleri hemen hemen aynıdır. Âfakları ise dıştaki elektronik görünümlerdeki farklardır. İşte enfüs ve afakin birinci özelliği budur.
Ayrılıklar dışta; birlikler, teklikler içte; enfüsdedir. Enfüsün ikinci önemli özelliği; afakin her noktasında var olmasına karşılık onun içinde ve özünde oluşudur.
Demek ki; tüm maddesel varlıklar kendi özlerinde daima bir teklik sırrı taşırlar. Bu sır o varlıkların en ufak noktalarında vardır ve o maddeyi her yerinde temsil eder.
İşte, manada enfüs Efendimiz'dir. Her güzelliğin her noktasında gizlidir. Bizler âfak sayılırız. Gönül noktamızda o enfüs; yani mana tüm inananları özünde toplayarak tekliğe; Tanrı'ya iletir.
Bu gerçeği abartılmış sanmayın, düşündüğünüzde inanca ve Tanrı'ya ait bizde hangi bilgi, sezgi ve oluş varsa hepsi Efendimiz'den gelmiştir.
Bütün inananlar aynı sezgi ve bilgileri aldığı için enfüsde gerçekler tektir. O da Efendimiz'dir.
O halde enfüsümüzdeki bu birlik tekliğe nasıl yaklaşım sağlar. Efendimizin sırrına ne kadar yaklaşırsak kişiliğin, ayrıcalığın hırçın mutsuzluğundan ve telasından o kadar uzak kalırız.
Bir toplumda, fertler arasında ne kadar çok ayrıcalıklar varsa, orada inanç o kadar azdır. Fertler arasında, ayrı kişilik ve kutuplaşmalar ne kadar azsa, o toplum Efendimizin ahlâkını temsil eder.
Özündeki cevheri karartanlar ise enfüsleri yitik, âfakda kalanlardır. Bunlar solmaya mahkûm bitkiler gibi âfakta biterler.
Enfüste, efendimizin sırrında ölmezlik vardır. Kendi afakini bu enfüsün sırrı ile yıkayabilenler; yani O'nun ahlâkı ile süslenenler ölmezlik şehrine göçerler.
Onlar bu dünyada daim canlıdır, hep vardırlar.
Yorum