Yıkılıp dinin evi, rihlet edip[1] Hetm-i Resul [2]
Çırpılıp din kapısı Hezret-i Zehra başına
Sıktolup Muhsin’i, Zehra özü de oldu şehid
Kül elendi o zamandan beri dünya başına
Kerbelâ faciası bezrin [3] ekip başlandı
Ta kıyamet ne kopa Zeyneb-i Kubra başına
Müddeî [4] olmadı ferman-i Gedir’e[5] teslim
Gör ne tufan getirip ümmet-i Tâhâ [6] başına
Meşveret emr-i ilâhîde olur mu? Heyhat! [7]
Çektiler cebrile Mevlâ’nı [8] da şûra başına [9]
Hezret-i Fatime’nin kabri de mehcur oldu[10]
Çadur-i ismetini [11] saldı Süreyya başına
Ümmet olmazsa imamet de olur hane-nîşîn[12]
Dolanar Ke’be [13] de gittikçe kilisa[14] başına
Bu olan işdi ki akşam çağı Allah çobanı [15]
Çölde Allah davarın[16] boşlaya bîca başına?! [17]
Meşveret hükm-i ilâhîde olur mu? Heyhat!
Çektiler Mevlâ’nı[18] da cebrile şûra başına
Ümmetin ekseri mısdag-ı “leged hagge’l-govl” [19]
O havarî yığışammazdı Mesiha başına [20]
Müslimin dört neferi mümin olup Selman tek [21]
Yusuf’un aşkı düşer dibde [22] Züleyha başına [23]
Gölgesi tac-i saadet, bu şehadet şevki
Özü bir kuş ki konup Sidre[24] ve Tûbâ [25] başına
Şehriyar! Geldi Hüseyn’in sesi, Aşura’sı
Ta düşe aşk-ı şehadet dil-i şeyda [26] başına.
[1]- Rihlet edip: Vefat etmiş.
[2]- Hetm-i Resul: Peygamberlerin sonuncusu Hz. Muhammed.
[3]- Bezrin: Tohumunu.
[4]- Müddeî: Hilâfet iddiasında bulunan.
[5]- Ferman-i Gedir: Resulullah’ın (s.a.a) Gadîr-i Hum’da Hz. Ali’yi kendi halifesi ve Müslümanların imamı olarak atama emri.
[6]- Tâhâ: Resulullah’ın isimlerinden.
[7]- Hilâfet ve imametin ilâhî bir makam olduğu ve bu işin şûra ve meşveret ile belirlenemeyeceği belirtiliyor.
[8]- Mevlâ’nı: Hz. Ali’yi. "Ben kimin mevlâsı isem, Ali de onun mevlâsıdır." hadisine işaretle Hz. Ali kastediliyor.
[9]- Ömer’in, kendinden sonraki halifenin belirlenmesi için kurduğu şûraya Hz. Ali’nin de zorla iştirakinin sağlanması olayına işaret ediliyor.
[10]- Mehcur oldu: Tanınmaz, bilinmez oldu.
[11]- Çadur-i ismet: Masumluk, günahsızlık çarşafı.
[12]- Hane-nîşîn: Evinde oturma zorunda kalan, evine kapanmış olan.
[13]- Ke’be: Kâbe.
[14]- Kilisa: Kilise.
[15]- Allah çobanı: Hz. Peygamber kastediliyor.
[16]- Allah davarı: Allah’ın kulları.
[17]- Boşlaya bîca başına: Başıboş bıraka.
[18]- Mevlâ’nı: Hz. Ali’yi.
[19]- Ümmetin çoğu, yanlış yola giderek kendilerini Allah’ın rahmetinden mahrum bıraktılar.
[20]- Havarîler Hz. İsa’nın etrafına toplandığı gibi, İslâm ümmeti Hz. Ali’nin etrafında toplanamadı.
[21]- Müslümanlardan Selman gibi güçlü imana sahip olan sadece dört kişi vardı.
[22]- Dibde: Sonunda.
[23]- İslâm ümmeti sonunda yanlış yolda olduğunu anlayıp Hz. Ali’nin kapısına geri dönecektir.
[24]- Sidre: Cennette yüce bir makam.
[25]- Tûbâ: Cennetteki kocaman ağaç.
[26]- Dil-i şeyda: Aşık gönül.
HASAN FERHENGÎ
http://www.rasthaber.com/33016_Sehriyar.html