Duyuru

**Kerbela44** · 06.03.2010, 21:25

Ynt: Aşk Dediğin...

Aşk, onun baskısı altında kalabilmek için sevgiliyi belirsiz, kimliksiz olarak ister. Aşk, kişinin bencilliği ile alım-satımsal, hayvansal ruhun bir çekiciliğidir. kendisi kendi kötülüğünün bilincinde olduğu için de onu bir başkasında görünce ondan nefret eder, ona kin besler. Oysa sevgi, sevileni sevgili, değerli olarak ister.Bütün gönüllerin de kendisinin sevdiği için beslediğini , beslemelerini diler.
Sevgi, kişinin Tanrısal ruhu ve Ahurasal doğasının bir çekiciliğidir. Kendisi kendi doğaötesi kutsallığını görebildiği için onu bir başkasında görünce onu da sever. Kendisine tanış, yakın bulur.

Aşkta, rakip sevilmez.
Oysa sevgide, "Köyünün tutkunlarını kendi özleri gibi severler." Kıskançlık aşkın özelliğidir.

Aşk, sevgiliyi kendi lokması olarak görür. Bir başkası onun elinden kapmasın diye hep acılar içinde kıvranır durur. Kapması durumunda ise ikisine de düşmanlık beslemeye başlar. Sevgiliden nefret edilir.
Sevgi ise inançtır. İnanç ise salt bir ruhtur. sınırsız bir sonsuzluktur. Bu gezegenin türlerinden değildir.

**Kerbela44** · 07.03.2010, 20:33

Ynt: Aşk Dediğin...

Aşk, doğanın kementidir. Doğadan almış olduklarını kendi elleriyle geri verip;
ölümün aldıklarını aşkın oyunlarıyla ellerinden bıraksınlar diye başkaldıranları yakalar.
oysa sevgi, kişinin doğanın gözlerinden uzak, kendi yarattığı, kendi ulaştığı, kendi "seçtiği", bir aştır.

Aşk, içgüdünün tuzağında tutsak olmaktır.
Oysa sevgi, isteklerin baskısından kurtulmaktır.

Aşk, bedenin görevlisidir.
Oysa sevgi, ruhun elçisidir.

**Kerbela44** · 09.03.2010, 21:03

Ynt: Aşk Dediğin...

Aşk, kişinin yaşama dalıp güncel yaşamla oyalanmasına yönelik büyük, aşırı bir"bilinçsizlendirim"dir.

Oysa sevgi, yabancılıktan dolayı yabansıllıktan doğma, kişinin bu pis, gereksiz yabancı pazar içerisindeki, korkunç özbilincidir.

Aşk, tat aramaktır.

Oysa sevgi, sığınak aramaktır.

**Kerbela44** · 10.03.2010, 21:47

Ynt: Aşk Dediğin...

Aşk, aç bir düşkünün yemek yiyişidir.
Oysa sevgi, "yabancı bir ülkede dildaş bulmak"tır.

Aşkın yer değiştirdiği olur. soğuduğu olur. Yaktığı olur.
oysa sevgi; yerinden, sevdiğinin yanından kalkmaz. Soğumaz, kızgın değil; yakmaz, yakıcı değil.

Aşk, kendinden yanadır. bencildir, kendisi için ister. kıskançtır. Sevgiliye tapar, onu kendi için över.

Oysa sevgi, sevilenden yanadır, sevilencildir. Sevgili için ister.
Kendini sevdiği kişi için ister. Onu onun için sever. kendisi ortada değildir.

(Kevir-Ali Şeriati)

**Kerbela44** · 11.03.2010, 21:10

Ynt: Aşk Dediğin...

GÖZYAŞLARIM BU GECE BİTER Mİ?
RUHUMDAKİ KİRLERİ YIKAMAYA YETER Mİ?
KALBİME GÜN DOĞAR MI BU SABAH ACEP?
YOKSA,BÖYLE GELMİŞ YİNE BÖYLE GİDER Mİ?
DUYARSIN BİLİRİM GÖZYAŞLARIMIN SESİNİ, YA RAB?
BU YAŞLAR GÜNAHLARIMIN DİYETİNİ ÖDER Mİ?

**SECCAD_** · 12.03.2010, 12:07

Ynt: Aşk Dediğin...

Buradan Bir Yere Yol Yok

yolcunun ayak izi bellidir

-kimdir bu yolunu yitiren, bu bilinmeyen yol-

ne kat ediyor?

bu yolculukta, bu yolda ne arıyor o?

bu çölden arzu kentine bir yol var mı?

-sevginin ak kucağında

rabbinin seher yağmuruyla el yüz yıkayan kente

şu andan itibaren ezelin

aşk mehtabının eteğinde

rahat uyuyan şehre

alemin efsanesinin güzel kötü bir şehrine

hayal parmağı onun güzel çehresinden sildiği

nerede? ey yolunu yitiren yolcu

-gel dön

bu çölde kimseye aşina değil bir şey ölümden başka,

harmandan başka

gel, dön artık, ey yol garibi!

görmüyor musun orada

-kuru tek ağacın sığınağında

zırh garip kalmış, sessiz yolcu öldü

ve soğuk gözlerinde

-müphem ve hayran bakışında

binlerce umut goncası saçıldı.

Görmüyor musun hasretten

“Behrami avının kemendi atıldı”

ve ecelin elindeki bir elle

-şu kuru tek ağaçta

bu yolu kat eden herkesin yazgı sözü kazındı:

“ben kat ettim bu çölü, ne Behram, ne Güreş.”

Nerede ey yolunu yitiren yolcu

Bu şiir “Garip Yolcu [Yola Batan]” adıyla da bilinir.

Ali şeriatı

**Kerbela44** · 12.03.2010, 23:03

Ynt: Aşk Dediğin...

Der-in çemen gol-i bî-hâr kes ne-çîd, ârî!
Çerağ-î Mustafavî ba şerâr-i Bû-Lehebî'st.
Bu çimende, kimse dikensiz gül dermiş değildir, elbette!
Mustafa kandili; Ebu Leheb kıvılcımı ile birliktedir...

Der kârhane-i aşk ez küfr nâ-gozîr-est
Ateş ke-râ be-sûzed ger Bu-Leheb ne-bâşed?
Aşk âleminde, küfr kaçınılmaz bir şeydir.
Ancak, Ebu Leheb olmayanı ateş yakar mı ki?

hafız

**Kerbela44** · 13.03.2010, 23:15

Ynt: Aşk Dediğin...

Adem Oğlu

Miskin Adem oğlanı,nefse zebun olmuşdur
Hayvan canavar gibi,otlamağa kalmıştır

Hergiz ölümün sanmaz,ölesi günin anmaz
Bu dünyadan usanmaz,gaflet önin almışdur

Oğlanlar öğüt almaz,yiğitler tevbe kılmaz
Kocalar taat kılmaz,sarp rüzigar olmuştur

Beğler azdı yolundan,bilmez yoksul halinden
Çıktı rahmet gölünden,nefs gölüne dalmışdur

Yunus sözi alimden,zinhar olma zalimden
Korkadurın ölümden,cümle doğan ölmüşdür.

Yunus Emre

**Kerbela44** · 14.03.2010, 20:23

Ynt: Aşk Dediğin...

Ah Nefis
Girdim Aşkın denizine bahrılayın yüzer oldum
Geştediben denizler Hızır'layın gezer oldum

Cemalini gördüm düşte çok aradım yazda kışta
Bulamadım dağda taşta denizleri süzer oldum

Sordum deniz malikine ırak değil salığına
Girdim gönül sınığına gönülleri düzer oldum

Viran gönlüm eyledim şar bunculayın şar nerde var
Haznesinden aldım gevher dükkan yüzün bozar oldum

Ben ol dükkan-dar kuluyum gevherler ile doluyum
Dost bağının bülbülüyüm budaktab gül üzer oldum

Ol budakta biter iman iman bitse gider güman
Dün gün isim budur heman nefsime bir tatar oldum

Canım bu tene gireli nazarım yoktur altına
Düştüm ayaklar altına topraklayın tozar oldum

Tenim toprak tozar yolca nefsim iltir beni önce
Gördüm nefsin burcu yüce kazma aldım kazar oldum

Kaza kaza indim yere gördüm nefsin yüzü kara
Hümeti yok resul'lere bentlerini bozar oldum

Bu nefs ile dünya fani bu dünyaya gelen hanı
Aldattın ey dünya beni işlerinden bezer oldum

Yunus sordu girdi yola kamu gurbetleri bile
Kendi ciğerim kanıyla vasf-ı halim yazar oldum

Yunus Emre

**Kerbela44** · 14.03.2010, 21:42

Ynt: Aşk Dediğin...

Ah ölüm

Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Kiminin başında biter ağaçlar
Kiminin başında sararır otlar
Kimi masum kimi güzel yiğitler
Ne söylerler ne bir haber verirler

Toprağa gark olmuş nazik tenleri
Söylemeden kalmış tatlı dilleri
Gelin duadan unutman bunları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus derki gör taktirin işleri
Dökülmüştür kirpikleri kaşları
Başları ucunda hece taşları
Ne söylerler ne bir haber verirler

Yunus Emre

**Kerbela44** · 14.03.2010, 22:32

Ynt: Aşk Dediğin...Aşık Kendi Kanını

Helal kıldı ma'şuka aşık kendi kanını
Ma'şuk nakşından okur aşk eri Kur'anını

Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
Aşık kendi bırakır boynuna urganını

Gitmez aşık gözünden hergiz ma'şuk hayali
Nitekim zilha verir Yusuf'un nişanını

Dirlik budur aşıka ma'şuk yolunda öle
Sorarlar ise aydam aşıkın burhanını

Belkıys ile Süleyman aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını

Gökteki Harut Marut aşk için indi yere
Zühre yüzün görecek unuttu Rahman'ını

Güzaf görmen siz aşkı kime oğradı ise
Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını

Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını

Leyli'yle Mecnun işi acebdür ( ür ) bu halka
Abdürrezzak terk etti aşk için imanını

Zemane vefaları cefa gelir yunüs'a
Bir doğru yer bulucak fidi kılar canını

Yunus Emre

**Kerbela44** · 15.03.2010, 22:06

Ynt: Aşk Dediğin...Aşıkmı Diyem

Erenlerin gönlünde ol sultan dükkan açtı
Nice bizim gibiler anda konuban geçti

Cümle erenler uçtu dağlar yazılar geçti
Aşk kazanına düştü kaynayıbanı pişti

Bu dünyanın meseli benzer murdar gövdeye
İtler gövdeye düştü Hak dostu kodu geçti

Aşıkmı diyem ona can terkini urmadı
Aşık ona diyeler kim melamete düştü

Yine esridi Yunus Taptuk yüzün görelden
Meğer onun gölünden bir cur'a şerbet içti

Yunus Emre

**Kerbela44** · 17.03.2010, 22:58

Ynt: Aşk Dediğin...

Bana, tutsak oldun, zindana atıldın dediler.
Dedim ki hangi keskin kılıç vardır ki kın zindanına girmesin!

Görmez misin ki aslan heybetle köşesinde oturur,
ufak tefek yırtıcılar ise dolanır-durur.

Ateş, taşın bağrında gizlidir, sıçramaz, ancak demire çarpınca kıvılcım ortaya çıkar.
İnsan, gerçekten suçlu olarak zindana düşmedikçe, orası ne güzel yerdir!

**Kerbela44** · 18.03.2010, 22:59

Ynt: Aşk Dediğin...

Seç bir yoldaş kendine eylemlerinden
Kabirde insana yoldaştır işlediği ..

Kaçınılmazdır bu: Ölümden sonrasına
Bir yoldaş seçip edinme gereği..

Şu hâlde uğraşına dikkat et burada,
Uğraşınla uyuşsun Allah'ın dileği..

Ölümden sonra eylemidir kişiye yoldaş
Burada ancak eylemin var gerçeği..

İnsan, ailesine konuktur bir süre
Az sonra toparlanır, zorunlu göçmeği!..

Hisâl-i Sadûk, 3. Bab, N.93.

**Kerbela44** · 18.03.2010, 23:08

Ynt: Aşk Dediğin...

Şu hüküm Allah'ındır: O makbuldür bu değil
Rahmetten başlayanın dönüşü rahmettir, bil!

Halk rahmetten geldiler, yine ona giderler
Sevginin sırrı budur, buna şaşırır akıl

İnsanların tümü de Hakk'ı birler özünde,
Şirk sonradan gelmişse, ârızî olur zail

Akıl der ki: Hakikat sırrını ne açarsın?
Sevgi açar sırları, akıl olsa da fodul

Bütün olan-bitenin bir noktadır özeti
Bu nokta yükselir de, bakarsın eder nüzul

Rabbim ile emanet ahdim vardır, söylerim!
İster bana zalim de, istersen kara cahil!

Muhammed Rıza Kumşeî

Duyuru

Aşk Dediğin...

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum

Yorum