Aşk Dediğin...

[Kerbela44]

Dostun bir gülü yaralar beni


Şu Kanlı Zalımın Ettiyi İşler
Garip Bülbül Gibi Beni Zareyler
Yağmur Gibi Yağar Taşlar Başıma
İllede Dostun Bir Fiskesi Yaralar Beni Beni Beni
Can Beni Beni Beni Dost Beni Beni Beni

Dar Günümde Dustum Düşmanı Beli Oldu
Bir Derdim Var İdi Şimdi El Oldu
Ecel Fermanı Boymuna Takıldı
Gerek Vura Gerek Asa lar Beni Beni Beni
Can Beni Beni Beni Dost Beni Beni Beni

Pir Sultan Abdalım Can Göye Almaz
Haktan Emir Olmasa ı Rahmet Yağmaz
Şu Ellerin Taşı Bana Hiç Degmez
İllede Dostun Bir Tek Gülü Yaralar Beni Beni
Can Beni Beni Beni Dost Beni Beni Beni.

[Kerbela44]

Nasıl Yar Diyeyim


Nasıl Yar Diyeyim

Nasıl yar diyeyim ben böyle yare
Mecnun edip çöle saldıktan sonra
Alemin bağında bülbüller öter
Giden benim gülüm solduktan sonra

Coşkun sular gibi çağlamayan yar
Gönlünü gönlüme bağlamayan yar
Benim şu halime ağlamayan yar
Daha ağlamasın öldükten sonra

PİR SULTAN ABDAL'ım sürem bu yolu
İnsanın kamilin olmuşam kulu
İster yağmur yağsın isterse dolu
Gidem ben ummana daldıktan sonra

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Bende bu yayladan şaha giderim

Karşıdan görünen ne güzel yayla
Bir dem süremedin giderim böyle
Ala gözlü pirim sen himmet eyle
Ben de bu yayladan şaha giderim

Eğer göverüben bostan olursam
Şu halkın diline destan olursam
Kara toprak senden üstün olursam
Ben de bu yayladan şaha giderim

Bir bölük turnaya sökün dediler
Yürekteki derdi dökün dediler
Yayladan ötesi yakın dediler
Ben de bu yayladan şaha giderim

Dost elinden dolu içmiş deliyim
Üstü kan köpüklü meşe seliyim
Ben bir yol oğluyum yol sefiliyim
Ben de bu yayladan şaha giderim

Alınmış abdestim aldırırlarsa
Kılınmış namazın kıldırırlarsa
Sizde şah diyeni öldürürlerse
Ben de bu ellerden şaha giderim

Pir Sultan Abdal´ım dünya durulmaz
Gitti giden ömür geri dönülmez
Gözlerim de şah yolundan ayrılmaz
Ben de bu yayladan şaha gider

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Ötme bülbül ötme şen değil bağım
Dost senin derdinden ben yana yana
Tükendi fitilim eridi yağım
Dost senin derdinden ben yana yana

Deryadan bölünmüş sellere döndüm
Ateşi kararmış küllere döndüm
Vakitsiz açılmış güllere döndüm
Dost senin derdinden ben yana yana

Haberin duyarsın peyikler ile
Yaramı sarsınlar şehidler ile
Kırk yıl dağda gezdim geyikler ile
Dost senin derdinden ben yana yana

Abdal Pir Sultan'ım, doldum eksildim
Yemeden içmeden sudan kesildim
Zülfün kemendine kondum asıldım
Dost senin derdinden ben yana yana

P.S.A.

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



“Aşk iki rekâttır, abdesti ise ancak kanla alınır.”

ŞEHİD BEHEŞTİ

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


“Biz aşk ehliyiz, kuru akıl ehli değil.
Aşk ehli inancı yolunda canını feda eder,
kuru akıl ehli ise tedbir peşinde koşar.
Bizim tedbirimiz inancımız yolunda can vermektir.”

ŞEHİD BEHEŞTİ

[BEYZA]

Ynt: Aşk Dediğin...

bende mecnundan füzun aşıklık istidadı var
aşık-ı sadık benem mecnunun ancak adı var

kıl tefahür kim senin hem var ben tek aşıkın
leylanin mecnunu şirinin eğer ferhadı var

ehl-i temkinem beni benzetme ey gül bülbüle
derde sabrı yok anın her lahza bin feryadı var

öyle bed-halem ki ahvalim görende şad olur
her kimin kim dehr cevrinden dil-i naşadı var

gezme ey gönlüm kuşu gafil feza-yı aşkta
kim bu sahranın güzer-gahında çok sayyadı var

ey fuzuli aşk men'in kılma nasihten kabul
akl tedbiridir ol sanma ki bir bünyadı var

[BEYZA]

Ynt: Aşk Dediğin...

yesribin amber kokulu mazlumesiyim
seher yelinden ümitvar
zakirlerden dökülen aşk incisiyim
nebinin gülü velinin mahcemaliyim
dinle ey resul kapılar ardında birçareyim

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



“Normal bir insanın mantığı ile şehidin mantığı arasında büyük fark vardır.
Şehid, aşk ehlidir; akıl ehli değil!”
(Şehid Mutahharî)

[Kerbela44]

Menzil


Evvel sen de yücelerden uçardın
Şimdi enginlere indin mi gönül
Derya, deniz, dağ, taş demez geçerdin
Karada menzilin aldın mı gönül

Yiğitliğin elden gitti yel gibi
Damağımda tadı kaldı bal gibi
Hoyrak eli değmiş goncagül gibi
Bozulmuş bağlara döndün mü gönül

Hasta oldun yatağını istersin
Kadir mevlâm sağlığını göstersin
Cennet-i Aladan Bir köşk dilersin
Boynunun farzını kıldın mı gönül

Karacaoğlan der ki söyle sözünü
Hakka teslim eyle kendi özünü
El içinde karalama yüzünü
Yolun doğrusunu buldun mu gönül

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



ALLAH İÇİN AKITILAN GÖZ YAŞLARI,
TIKANAN DAMARLARI AÇAR...

HANGİ DAMAR DAYANIR ,
KANIN TOPRAĞA OLAN AŞKINA...?

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



Bir nurlu gecede sabaha kadar
Secdeye mıhlasam kirli anlımı
Rahmet kervanına benide katar
Değiştirirmisin kara bahtımı

Kırığı döküğü onarabilsem
Aynamdaki sisi kaldırabilsem
Canımı yoluna vakfedebilsem
Bana sunarmısın dostluk tahtını

Teslim etsem sana kısır aklımı
Ve sende arasam kendi aslımı
Sona erdiripte hicran faslını
Nasib edermisin kutsal aşkını

Bir kutlu seherin serinliğinde
Sevdalı bir gönlün enginliğiyle
Dudağımda aşkın besteleriyle
Taçlandırırmısın VUSLATI AŞK ile

alıntı

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Aklansın.. Ölümün kara düşleri,
Korkuları, umutlara döndürsün.
Rahmetinle, her damlası
Cehennemler söndürsün...

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Cennetler berâtı inci damlalar,
Secdelerde seller gibi çağlasın.
Etrafımda haşre kadar melekler,
Sevinçlerle ağlasın...

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Eritsin.. Buzlarını gafletin,
Gönül ufukları, nûra bürünsün.
Açılsın da cehlin kara perdesi,
Gerçek görünsün...

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Müjdeler dökülsün, Arş-ı Âlâ'dan,
Hidâyet selleri, sineme dolsun.
Her damlası Mahşer Günü
Şâhidim olsun...

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Esmâ'ndaki 'Doksandokuz' aşkına,
Semâlardan gufranını indirsin.
Hesap günü, titreşirken Mîzan'da,
Hicâbımı dindirsin...

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Firdevs Göklerinden, nûr sağnakları,
Dehşet günü, Sırât üzre saçılsın.
Sekiz yerden, sekiz cennet kapısı
Bir lâhzada açılsın...

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî
Arıtsın.. Şu nankör nefsi hevâdan,
Bütün zerrelerim, Kur'ân'la dolsun.
Ve Mahşer günü, şu tövbekâr bedenim,
Şehitler serveri Huseyn'le haşrolsun...

alıntı

[Kerbela44]

Şehide Sesleniş



Ey şehid, ey kanıyla kılıca galebe çalan mücahid,
ey tarihin derinliklerinden, mahrumların, ezilmişlerin,
ve yalın ayaklıların bağrından kopup gelen feryad.
Ey Bedir Ovası’nı, Uhud Dağı’nı, Kerbela Çölü’nü, Beheşti Zehra’yı,
mustazaf halklar için, özgürlük aşıkları için, birer mesaj yurdu,
birer şehadet otağı yapan kahraman, sen bir destansın.

Yenilgileri zaferlere çeviren bir destan.
Zulüm saraylarını yerle bir eden bir destan.
Sen bir ışıksın, Cameran Pirinin gözbebeklerinin ışığı.
Karanlıkta kalmışları aydınlatan, onlara yol gösteren bir ışık...


Ey al kanlara bulanan beden, ey insanlığın feryadı,
ey Muhammedi mesajın havarisi, Hizbullahi yolun parlak kandili,
sen bir çağrısın lavlar gibi fışkıran kıpkızıl kanınla her günü Aşuraya, her yeri Kerbelaya çeviren,
„Heyhat minezzille“, feryadınla, „İslam için öleceksem, ey kılıçlar alın canımı.“
çığlığınla uyuyanları uyandıran, mazlumları ayaklandıran,
Hizbullahileri coşturan bir çağrısın sen...

Ey şehid sen bir Hamzasın, tarihin kaderini değiştiren bir Ali,
bir Cafer, bir Mus’ab, bir Ammar, bir Hüseyinsin.
Ey şehid, Ebu Zerin öfkesi ve ey Zeyneb-i Kübranın feryadı
ve ey Hizbullah ordusunun keskin kılıcı.
Ey adelet terazisinin, özgürlük kervanının yılmaz bekçisi,
ve ey tarihin övgüsü kanın bir volkandır.
Zalimlerin, tağutların, Kabillerin saltanatlarını yerle bir eden bir volkan...


Ey şehid seninle öğrendik kanın gücünü.
Ölüme meydan okumayı senden öğrendik.
Sen bizim için bir önder ve öğretmensin.
Ve hep öyle kalacaksın, sonsuza kadar.

Sizleri unutmayacağız.
Allah’a, Resulüne ve Ehli Beyt'ine verdiğimiz sözde duracak ve yolunuzu sürdüreceğiz...

alıntı

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



“Herkes ya kan, ya da mesajı...
Ya Hüseyin ya da Zeynep olmayı...
Ya öyle bir ölümü, ya da böyle bir kalımı...
seçmesi gerektiğini bilmelidir...”

(Şehid Ali Şeriatî)