Aşk Dediğin...

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Halıkun dururken,mahluka tapma,
şeytana uyup da,yolundan sapma,
haramlara dalıp dinini yıkma!

Yürü dünya yürü,sonun virandır
bin yılından sonra ahır zamandır!

Azık topladınmı yola çıkmaya?
ışık edindinmi aydınlanmaya?
iki melek gelir süal sormaya.

Yürü dünya yürü,sonun virandır,
bin yılından sonra ahır zemandır!

Ölünce çözerler belin,kuşağın,
gözüne görünmez,oğlun uşağın,
yakasız kefendir,örtün,döşeğin.

Yürü dünya yürü,sonun virandır,
bin yılından sonra ahır zemandır!

Paran,apartmanın arkada kalır,
ummadığın gelir,hepsinin alır,
gayrılar yer,içer senden sorulur.

Yürü dünya yürü,sonun virandır,
bin yılından sonra ahır zemandır!

alıntı

[BEYZA]

Ynt: Aşk Dediğin...

AŞKA EN ÇOK HÜZÜN YAKIŞIR

Aşkın diğer adı acı mıdır.O yüzden mutlu biten hiç bir aşk efsanesi yoktur belkide.Yandıkları için vardır, Mecnun,Ferhat, Kerem , hatta Yunus ,Mevlana ,Pir Sultan Abdal.ve daha niceleri yandıkları için aşıktır belki.Aşk ,hasrettir vuslatsız .bir bülbül misali güle ermeden kanamaktır bir ömür.ateştir yüreği eriten.ilacı yaranın kendisi olan bir sızı.Aşk aklın yüreğe hükmedemediği sınır.

Düşünün bütün sevda masalları hüzünlüdür.İçimizi yakar ,ama çoğumuz o masalın kahramanı olmayı geçiririz içimizden.Aşk acıttıkça aşk sanki.Ne kadar zorsa o kadar büyük .Kays çöle vurulunca Mecnun, Ferhat dağı delince Ferhat.Yusuf kuyuya atılınca Yusuf.Celaleddin- i Rumi ,döndükçe Mevlana ,Şems yandıkça Şems.

Aşk yaktığı kadar aşk.

Yani aşkın büyüklüğü ,uğruna çekilen çileyle doğru orantılı sanki.Düşünün ki birini sevdiniz.Oda sizi sevdi.ve hiç bir zorluk yaşamdan ,hiç emek harcamadan gelsin istediniz geldi.Kavuştunuz hemen ,hayat sizi hiç sınamadan verdi tüm mutlulukları.Yanmadınız, kıvranmadınız ,adını duaya ,yüreğinizdeki sızıyı kelama dökmediniz , beklemediniz, özlemediniz, kaybetmek korkusu girmedi kanınıza ,aklı firar etmediniz.Yani acımadı hiç canınız.Yinede adı aşk olur muydu.

Aşkın tadı acıdır,acısı bal.rengi leyl.kokusu hasret.Vuslat eremedikçe güzeldir belki.
Ve aşka en çok hüzün yakışır.


Şimdi gözlerimden dökülen ateş ,yıkar mı günahlarımı ve arınır mı yüreğim riyadan.saf aşk çıkar mı elmas misali , yıkansa üzerini kaplayan ,nefis çamuru akar mı .Ve bu yürek büyük mü aşkı taşıyacak kadar.Ey aşk.gecenin hüznü ,seherin duası , bir çocuğun yüzündeki masumiyet , bir ananın yüreğindeki merhamet.vatan toprağı ,kutsal mabed.Ey aşk sevgilinin gözündeki ilk ve son bakış.Sana nefes kadar muhtacım bilsen.Divane et deli et ,dillere düşür.Kim ne derse desin.Her halinle tek dileğimsin.Beni sana kabul et. Ey aşk.kainattadaki eşsiz nakış.gel ne olursun gel.

Ey aşk gel şu acize ,hüzün kadar yakış.

[Kerbela44]

MERYEM GİBİ



Bir yıldızla konuşurum susmuşum Meryem gibi
Söz işlemez kalplere sükûtum dağlar gibi

Şehir kimsesiz midir neden duymaz kulaklar
Uzun bir ağıt gibi uzuyor yalnızlıklar

Sus deme şimdi bana susmak ölü işidir
Yüreğimde şiirler bestesi güneşindir

Bir ses ver sen, a-yar ! esiyor kara rüzgâr
Yasak cebimde rüya bu diyar rüya arar

Yanardağlar kıskanır gönlümün muradını
Ateş fersiz anılır bilseler feryadımı (yangınımı)..

A. Mercan

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



AŞK dedim; bilir misin?
Göze almak ölümü,
AŞK dedim öyle değil,
Hiçe saymak bir ömrü.
AŞK dedim terk etmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi dostu, arkadaşı, yâri, yâreni.
AŞK dedim terk etmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi dostu, arkadaşı, yâri, yâreni.

Sevda dedim; bilir misin?
Vazgeçmek maldan-mülkten,
Sevda dedim öyle değil,
Değişmek dipten-kökten.
Sevda dedim terk etmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi dostu, arkadaşı, yâri, yâreni.
Sevda dedim terk etmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi dostu, arkadaşı, yâri, yâreni.

AŞK dedim; bilir misin?
Ömrü-mevti de geçmek,
AŞK dedim öyle değil,
Allah’ı tek yâr seçmek.
AŞK dedim terk etmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi dostu, arkadaşı, yâri, yâreni.
AŞK dedim terk etmek,
Ana, baba, kardeşi,
Eşi dostu, arkadaşı, yâri, yâreni.

alıntı

[SECCAD_]

Ynt: Aşk Dediğin...




Goftam çeşmem, goft be raheş midar
Goftam cegaram, goft por ahaş midar

Goftam ke delam, goft çe dari dar an
Goftam game to, goft negaheş midar


Demiştim ki gözüm, demişti ki rahlara tut
Demiştim ki ciğerim, demişti ki ahlara tut
Demiştim ki gönlüm, demişti ki ne var onda
Demiştim ki aşkın, demişti ki eyvahlara tut

Mevlana

[Qom_u_ask]

Ynt: Aşk Dediğin...

yani?

[SECCAD_]

Ynt: Aşk Dediğin...

Yani...
ÂŞK' ı waveylâlarda ara...
Bakma sağına soluna...
Aradığın ateş yüreğinde,
Yeterki dokun
Yeterki sustur ağyarı...

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Kavgam karanlığa, güneş adına,
Bir önder var önümde, yürür çağlara.
Tahtı hazır, İzleri kaburgasında,
Zindanlar durağım olsa ne olur?

Yüreğim dünyayı taşır sonsuza,
Zindan duvarları okşar başımı,
Hicret yollarında çıplak ayakla,
Düşerler düşüme, çöller yol olur.

Bir ağacın konuğu Kutlu Haberci,
Gözyaşına secdelerle yön veren Elçi,
Gönülleri muştulayan Yüce Müjdeci,
Kuşandım welayeti, çile ne olur?

alıntı

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Zulüm yağıyor ülkemin üzerine

yağmurlar gibi zulüm

ve ihanet yağıyor ülkemin bağrına

ülkemin çiçekleri kırmızı

güller açar, gül üstünde kan kokar

kuşlar uçar kanatsız

ülkemde çocuklar yuzemez sularda.. derileri yüzülür

yazamaz defterlere.. defterleri dürülür

ülkmede zulüm ülkemde kahır ülkemde kan

ahhh diye inleyen bir çığlıktır her insan

özgürlüğe aç insanlığa aç merhamete aç

şimdi ülkem yaralanmış ürkek bir ceylan

bugün ülkemde hepimiz hınç ile hasret ile

gözlerimiz ağlamaya hazırdır ey kardeşlerim

hüzünlüyüz öfkeliyiz

çünkü biz mustazaf ümmetin yetim evlatlarıyız...

İslami davet

[BEYZA]

Ynt: Aşk Dediğin...

ÖFKEMİZ SANA DEĞİLDİ AŞK

A. Refik

Mutedil bir sevdaya talip değil yürekler. Aşkta kanaat yoktur, yok oluş, kavruluş vardır.
Aşk incinir, gül incinir. Tıpkı kelebeğin tül kanatları gibi. Eğer bir gün aşk çekip giderse;
“Bir yanım çöldür benim, bir yanım dağ
Bir adım Yusuftur benim, bir adım Züleyha.
Mecnunluk kaftanını ben biçtim. Öyle oldurdum Leylâ'ya.
Tüm şirinliğiyle gülümserken Ferhat.
Keremin bedenine Aslı'yı koyan benim
Ey insan! Sana bir gül bıraksam ardımda, incindiğimi anlar mısın?
Tüm bana talib olup da aciz olan yüreklerden…”
Saat zamanın demini vurmakta. Tren acı ıslığıyla gardan ayrılırken, meçhul bir yolcu ipek bir mendil sallamakta gözden kaybolurken. O yolculuktur aşk Can gidiyor o trende, ruh gidiyor. Tebessümü asmışsın duvara. Gözyaşını katmışsın azığına. Sonra ruhun dehlizlerinde tozu dumana katıp gittin. Esmer iri bir trenin ebede yolculuğunda. Ardından bakakalan yunusların, nemli gözlerindeki isyan oklarına aldırmayarak.
Gül nerdesin?
Öfkemiz sana değildi aşk.
Gül incinir, yürek incinir sen gelmezsen. Biliriz taze ve kırılgandır aşkın yüreği ilkbahar sürgünlerine inat. Tabiatın sabrını taşır yüreklere, nazenda bir gelinciktir aşk. Bak! huşu katıyor saba rüzgarı ikindi ayinine. Gülistan melteme yarenlik ediyor, misk-i anberden utanarak.
Yağmurlar ağıdından yaş döküyor.
Neredesin?.
“Ancak ALLAH yolundaki sevgiler ki. saf ve halistir.” Hz. Ali
İşte aşk! Bu baş senin, ruh senin, can senin. Lâyemut ebed için şehadeti avucundan içmek şereftir bizim için. Gitme. “İkiden bir gidince bir kaldığı yalan. Sen gitsen aşk, biz kalır mıyız o zaman?.” Bu gece uyuma dost., bu gece uyuma. Şehri temaşa et.
Her taşın altını kaldır. Her meçhule sor. Aşkın izini ara.
Eyvah ki aşk yüreği terk-i diyar eyledi. Sanma ki güneş artık doğudan doğacak. Sanma ki yıldızlar öylece parlayıp duracak. Sen. Beytullah'ın kokusunu götürdün giderken
Ama bil ki. insanız, aciziz. Gidişinle darmadığın olur cihan. Gülleri gazel eylersin, yüreği taş. İklimleri perişan eyleme gel. Ziyan edersin, alem-i cihana. Bilirim aşk! Cihanşümul bir servete sahip olmanın nazını edersin. Yürekleri çil çil sayıp, kesene istif edersin. “Her biri kâinata değer” dersin.
Ey aşk! Terkedişinde bizim de payımız vardı. Derdimiz aşk değil paraydı. Aşk değil isyandı. Aşk değil ihanetti. Aşk değil aldanmaydı.
Gökkubbede yankı bulurdu sesin yağmurlara eşlik ederken. Miraca şahitlik eden gözlerinde güneşi taşırdın yürek ülkesine. Yıldızları pay edip avucuna, mazlumlara yeterdin. Gel.
Gidişine ağıt değil bu bilesin. Döneceğin günlerin “taleal bedru aleyna”sıdır.

[Kerbela44]

Saati Yok Eremi Yok



Aşktan yana söz duyunca
Ben hep seni düşünürüm
Uçsuz hayaller boyunca
Ben hep seni düşünürüm

Yıldızlar kayar yüceden
Renkler sıyrılır geceden
Yüreğim sızlar inceden
Ben hep seni düşünürüm

Aklın ucu değer hiçe
Yol ararım içten içe
Kainat uyur sessizce
Ben hep seni düşünürüm

Korkunun bittiği yerde
Haz duyarım perde perde
Bir mezar görsem bir yerde
Ben hep seni düşünürüm

Zaman hep sonsuza akar;
Meyve dökülür, dal kalkar
Çiçeklere bakar bakar
Ben hep seni düşünürüm

Rüzgar eser ilden İl'e
Sağlıkta bitmez bu çile
"Var"dan öte, "Yok"ta bile
Ben hep seni düşünürüm

A. Karakoç

[Kerbela44]

Dönen Dönsün



Koyun beni hak aşkına yanayım
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan
Yolumdan dönüp de mahrum mu kalayım
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

Kadılar müftüler fetva yazarsa
İşte kement işte boynum asarsa
İşte hançer işte başım keserse
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

Bir gün mahşer olur divan kurulur
Suçlu suçsuz varsa orda bulunur
Piri olmayanlar anda bilinir
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

PİR SULTAN'ım arşa çıkar ünümüz
O da bizim ulumuzdur pirimiz
Hakka teslim olsun garip canımız
Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan

[SECCAD_]

Ynt: Aşk Dediğin...





Ezber bozan bir çağrı...

Ve,
Çağ bütün çıplaklığı ile hayatın bütün mahremiyetine yakınlaşmış durumda.
Birçok put inşa edildi zihinlerde.
En adil kahramanların ellerini kırmak, ayaklarına pranga vurmak, bütün beşeri yasalarca karara bağlandı.
Sahtekârlık, yalancılık ve dolandırıcılık en itibar gören makamlarda halka sunuldu.
Şeytan, bütün sihirli sözleriyle demokrasi taraftarlığına soyundu.
Kuranı, imansız insanların tefsiriyle arz ettiler Müslümanlara.
İlim cahillerin elinde, bilim sapıkların dilinde oldu olası, âlimler terke zorlandı toplumdan.
Yeryüzü alabildiğince kirlendi, necis akidelerin tohumlarıyla.

Sen!
Bütün ezberli bozmaya aday ebuzer ruhlu, Hüseyin sevdalı yiğit…
Hayatını bütün bu kirlerden “arındırmak yolunda” “mücahedeye” devam etmelisin.
İlim, irfan ve aşk soluyan “öz benliğinle” hayatın bütün anlarını “özgürce inşa” etmelisin..
Her günün, vahyin nuruyla aydınlanma, emeğin kutsallığı ile terleme, azmin enerjisiyle yürüme anlayışıyla dolmalıdır.
Emin adımlarla neticeye doğru ilerlemek yapabileceğin en büyük kıyamdır.
Zaman uyuyanlara uyanma, oturanlara kalkma, yürüyenlere koşma aşkını verme zamanıdır.
“Marifet”; ışığını güneş gibi hiçbir canlıdan esirgemeden yayma işidir.
Sana yakışan bütün karanlıklara çare olacak aydınlığı sunmaktır.
Vahyin bütün pırıltılarını toprağa atmaktır.
Göreceksin; bir gün toprak, bütün renklerini semaya doğru yükseltecektir.

Ve sen!
Ezber bozan çağrımızın her yerde yankılandığını göreceksin.


.turab/ fi zaman/ fi mekan

ALINTI

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



Bazen alıp götürür beni çok uzaklara
henüz bakire kalmış soğuk kâbuslarım.
Kavutsuz deve sırtında
çölleri aşan bir yolcu hissederim kendimi.

Ama Medine ve Mekke’den değil,
Kufe’den ve Şam’dan gelen bir yolcu gibi.
Neden!
Topraktan ev bulunmaz da ondan bu iklimde.

Başörtüsü bayrağı idi hani yürek devletimizin
Sınırları yoktu hayallerimizin!
Bir avuçtuk bir derya gibi çırpınırdı öfkemiz.
Birkaç damlaydık bir okyanusu andırırdı akışımız..

Şimdi anlıyorum
büyük insanların uykusunun bile
neden ibadet olduğunu!
En büyük acıyı büyük yüreklerin taşıdığını!
Büyük dağlara yoğun karların yağdığını!


Ama sen sakın utanma!
Bağır korkusuzca yürek devletini
Pazara inenlere sakın aldanma!
Satma elindeki o emaneti!

Bu değerli emaneti alacak beyaz atlı gelecek inan bana!
Pazara inenler aldatmasın seni!
Sen beyaz atlıyı bekle, gelecek!
Çok çabuk geçecek bu zifiri karanlıklar!

Seher olduğunda pişman olmayanlar
pazara inmeyenler olacak inan bana.
Sen eminsin, satma elindeki emaneti!
Emanet sahibi gelip alacak onu senden..

Sana herkesten daha çok verecek karşılığını!
Pazara inen aldanmışlara aldanma sakın!
Ecnebi karanlıklara teslim etme o kutsal emaneti
Karanlıklara yarasa kesilenler almasın gözünü
Birgün inan bana sabah olacak!

Tan yeri ağaracak ve her şey gün ışığına çıkacak.
O zaman pazara inenler utanacak
Sen alnı açık başı dik yürüyeceksin
Medine sokaklarında!

Kurda kuzu olmadığını haykıracaksın
Uhut’ta
Yıkılmadığını göstereceksin
Huneyn’de
Öyle ilk günkü gibi duracaksın
Arafat’ta

Hiç yıkılmadan, arkana bile bakmadan!
Allahım neden böyle olduk diye çırpınır durur yüreğim!
Yürek devleti kuramamış insanların
kurduğu eşkiya dünyaya, hükümdar olsak ne yazar!

K. Çelik

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Ey ilahi haremin
Sonsuzluk güvercini,
Ürkek ceylan kefili aşkın!
Yıldızlar, Vakarına imrenir senin.

Yağmur olur yağar,
Biliyorum gözyaşların.
Kuş olur uçar
Görüyorum umutların.

Ama sen elini sıkamazsın
Ebu Kubays düşkünü Yezidlerin
Aleti olamazsın
Din satıcısı Karunların.

Aldanamazsın asla
Şureyh'in sahte gözyaşlarına.
Kanamazsın Samiri'nin
Sahte vaazlarına.

Çünkü sen Sekine'sin,
Zeyneb'isin Kerbela Devrimi'nin.
Sen bir Asiye'sin,
Firavun sarayında.
Başörtün bayrağımdır
Sıkı tut düşmesin,
Yüce kıl dalgalansın bu küffür diyarında...

Kadri ÇELİK