UTANIYORUM
Ey Peygamber'in göz nuru
Ey Ali'nin onuru
Ey alemlerin hanım efendisi
Ey Haseneyn'in annesi
Ey cennete ilk girecek azize
Ey cehenneme karsi kalkan olan bize!
Ey kalbi yanliz Allah aski ile dolan!
Ey Allah katında şefaat makamına sahip olan!
Sana yalvarmak ,
senin seffatine mazhar olmak istiyorum
ama utaniyorum.
Başı kesilen yavrularını düşündüğümde,
"O gün orda olsaydık
yalnız bırakmazdık onları"
dedigim anlar geliyor aklıma.
ve ,mahcubiyetle ,
eğiyorum başımı aşağıya.
Evet, o gün orda yoktuk
ama
bugün ayni topraklarda
şialarının bedenleri
Amerikan ,İngiliz
ve hatta Emevi tohumlarının
bombalarıyla parçalanırken
biz burdaydik
Gazzede n cocuklarin yetim
kadinlarin dul kalisini
televizyondan seyretmekle yetinidik
dramatik bir film seyredermiş gibi ,
izledik
hüzünlendik,
Hatta göz yasi döktük...
sonra
televizyonun
düğmesini kapatıp,
gülüp eğlenmeğe devam ettik.
Ey Ümmi Ebiha!
Dün senin kaburgalarını kıranlar,
Bugün,
senin yavrularının türbelerini bombadilar
bizler evimizde gönül rahatlığıyla çaylarımızı yudumlarken,
orada
kadınlar dul,
Cocuklar yetim kaldilar.
Ya Zehra!
Yavrularımı kucağıma alıp sevgiyle okşarken,
utanıyorum.
Savaşta ana babasını kaybeden
çocuklar geliyor aklıma,
onları kim okşuyor? kim seviyor?
Ya bomba seslerini duyarken
korkudan ürperen yüreklerini
kim teselli ediyor?
Ya Fatima!
Senin karnında Muhsin'ini öldürenler,
Bugün Iraklı kadınların karnında Ali'leri, Hüseyin'leri
öldürdüler
Dün senin Hüseyin'inin başını kesenler,
Bugün Ya Hüseyin!
diyenleri arkadan vuruyorlar
namertce.
Ve biz ya Fatima
sizlere layık olamadık.
Zira,
Din kardeslerimiz
bomba yağmurunun altında can verirken,
o bombaların parasını bizler ödüyoruz
o bomba atanların ürünlerini
boykot edemeyecek kadar
körelmiş yüreklerimiz.
Ya Fatima!
Seni düşününce
hep mahzun, kederli
bir Fatima geliyor
aklıma
ve ben senin şianım dediğim zaman
utanıyorum;
zira ,
acidan inleyen
cocuk seslerini
duymama
ragmen, ben
gülebiliyorum.
Ya Fatima!
Sana layık bir şia olamadım,
ne olurbeni bağışla.
Arzu Cetinkaya
Ey Peygamber'in göz nuru
Ey Ali'nin onuru
Ey alemlerin hanım efendisi
Ey Haseneyn'in annesi
Ey cennete ilk girecek azize
Ey cehenneme karsi kalkan olan bize!
Ey kalbi yanliz Allah aski ile dolan!
Ey Allah katında şefaat makamına sahip olan!
Sana yalvarmak ,
senin seffatine mazhar olmak istiyorum
ama utaniyorum.
Başı kesilen yavrularını düşündüğümde,
"O gün orda olsaydık
yalnız bırakmazdık onları"
dedigim anlar geliyor aklıma.
ve ,mahcubiyetle ,
eğiyorum başımı aşağıya.
Evet, o gün orda yoktuk
ama
bugün ayni topraklarda
şialarının bedenleri
Amerikan ,İngiliz
ve hatta Emevi tohumlarının
bombalarıyla parçalanırken
biz burdaydik
Gazzede n cocuklarin yetim
kadinlarin dul kalisini
televizyondan seyretmekle yetinidik
dramatik bir film seyredermiş gibi ,
izledik
hüzünlendik,
Hatta göz yasi döktük...
sonra
televizyonun
düğmesini kapatıp,
gülüp eğlenmeğe devam ettik.
Ey Ümmi Ebiha!
Dün senin kaburgalarını kıranlar,
Bugün,
senin yavrularının türbelerini bombadilar
bizler evimizde gönül rahatlığıyla çaylarımızı yudumlarken,
orada
kadınlar dul,
Cocuklar yetim kaldilar.
Ya Zehra!
Yavrularımı kucağıma alıp sevgiyle okşarken,
utanıyorum.
Savaşta ana babasını kaybeden
çocuklar geliyor aklıma,
onları kim okşuyor? kim seviyor?
Ya bomba seslerini duyarken
korkudan ürperen yüreklerini
kim teselli ediyor?
Ya Fatima!
Senin karnında Muhsin'ini öldürenler,
Bugün Iraklı kadınların karnında Ali'leri, Hüseyin'leri
öldürdüler
Dün senin Hüseyin'inin başını kesenler,
Bugün Ya Hüseyin!
diyenleri arkadan vuruyorlar
namertce.
Ve biz ya Fatima
sizlere layık olamadık.
Zira,
Din kardeslerimiz
bomba yağmurunun altında can verirken,
o bombaların parasını bizler ödüyoruz
o bomba atanların ürünlerini
boykot edemeyecek kadar
körelmiş yüreklerimiz.
Ya Fatima!
Seni düşününce
hep mahzun, kederli
bir Fatima geliyor
aklıma
ve ben senin şianım dediğim zaman
utanıyorum;
zira ,
acidan inleyen
cocuk seslerini
duymama
ragmen, ben
gülebiliyorum.
Ya Fatima!
Sana layık bir şia olamadım,
ne olurbeni bağışla.
Arzu Cetinkaya
Yorum