AĞLADIM....
Vardım Kerbelaya yandı yüreğim
Kan kokan toprağa baktım ağladım
Fatima Zehra´yi andı yüreğim
Hüseyn´e ağıtlar yaktım ağladım
Huseyin yalnızdı susuz çöldeydi
Aşkı muhabbeti pak gönüldeydi
Fıratı seyrettim mahçup haldeydi
Fırat nehri ile aktım ağladım
Zeynep ağlamaktan olmuştu heder
Arşı kaplamıştı gussa ve keder
Yetmişiki kurban ile beraber
Aşkın zirvesine çıktım ağladım
Bedenler bir yerde başlar bir yerde
Dayanmak olur mu böylesi derde
Yanındayım Hüseyn diyenler nerde?
Başıma karalar taktım ağladım
Al kana boyanmış mübarek naşlar
Parça parça idi bedenler başlar
Aktı gözlerimden sel oldu yaşlar
Zalimin zulmünden bıktım ağladım
Kıyılır mı Muhammed´in aline
Hüseynin mübarek gül cemaline
Rugeyyenin boynu bükük haline
Bir ah ile ömrüm söktüm ağladım
Sordum Kerbelayı seher yelinden
Dedi aşığıyım ben ezelinden
Gördüm katil hançer çekti belinden
Ah cekip boynumu büktüm ağladım
Düşman acımadi vermedi eman
Kapladı gökleri kapkara duman
Telliden Huseyni gördüğüm zaman
Öfkeden dişimi sıktım ağladım
Gökler de yas tutan lamt yıldızlarla
Boynu bükük kalan babasızlarla
Elleri bağlanmış esir kızlarla
Gözlerimi yere diktim ağladım
Kan ile boyandı kumu sahranın
Bu kanla canlandı hükmü Kuranın
Derdini paylaştım Fatma Zehranın
Bir derdime bin dert ektim ağladım
Zamanın sahibi gelsin diyerek
Mazlumum göz yaşın silsin diyerek
Hüseynin öcünü alsın diyerek
İçimi Mevlama döktüm ağladım
Yaktı yüreğimi Abbasın hali
Onda gördüm vefa ile kemali
Böyledir Arzu´nun derdi ahvali
Dizimin üstüne çöktüm ağladım
Arzu Cetinkaya/ALMANYA
Yorum