Geleceği gösteren bir penceredir yaşam.İnsanoğlu geceyi yaşarken ,güneşin birkez daha doğacağı belki de hiçbir zaman doğmayacağı ihtimalini de hesaba katmalıdır.
Dünya içinde barındırdığı varlıklar (insan vs..) ile aynen bir Kedi ve Fare'yi anımsatmaktadır.Daima biri kaçar diğeri kovalar kanun budur.Hiçbir zaman Kedi ve Fare'nin dost olduğu görülmemiştir.Öyledir ki,farenin bir anlık zaafı ve dikkatsizliği onun canına mal olur .Tıpkı insanoğlunun biranlık şehvet ve nefsani duygularına yenik düşüp,dünyaya aldandığı gibi.
İnsan üstün bir varlık olarak kur'an-ı kerimde nitelendirilmiş ve yaradılmıştır.O halde neden kendimizi dünyanın bizleri geçici ihtişamı ile kandırmasına ve köleleştirmesine izin veriyoruz?Oysaki hadis-i şerifte buyrulmuyor mu?"Dünya ve Ahiret iki belirgin düşman ve iki farklı yoldurlar"diye.Peki biz bu hadise cevaben köprünün hangi tarafındayız?"Düşünelim...
Her geceyi dünyanın ihtişamlı kollarında ibadet etmek yerine uyuyarak geçirmiyor muyuz?
Onun süsleri ile meşgul olmuyor muyuz her an?
Salyalarımızın aktığı bir iştahla seyre dalmıyor muyuz ona düçar olanları?Hatta elimizde olmayan dünya süsleri için hayıflanmıyor muyuz?İsyan edecek kadar ileri gitmiyor muyuz mesela...Dünya hayatı neredeyse "bir göz açıp kapama süresi " kadar çabuk geçer.Fakat buna rağmen insan oğlu hırsla dünyaya bağlanmaktadır, tıpkı yanacağını bildiği halde elini ateşe uzatmak gibi...Hangimiz başımızı yastığa koyduğumuzda nefsimizi sorgulama eğiliminde bulunuyoruz.?Oysa ki Fatır suresi'nin beşinci ayeti kerimesinde buyruluyor ki;"Ey İnsanlar !Hiç şüphesiz Allah'ın vaadi haktır;öyle ise dünya hayatı sizi aldatmasın..." Kendimize soralım bir de. o halde ey insanlar ! Neden rabbimizin bu sözüne karşın beton yığınları ile kuleler yapma yarışı içerisindeyiz.?Bir soluk alırken diğerinin mechul (bilinmez) olduğu bu hayat yolculuğunda,birbirimiz ile imanımızı ,takvamızı yarıştırmak yerine, neden nefsimizin ruhumuza gem vurup dört nala cehenneme doğru koşturmasına müsade ediyoruz?
İnsanoğlu dünya hayatının içinde yaşadığı bu "tutkulu bağlılık" kur'an'da şöyle haber verilmiştir.[b]"Kadınlara,oğullara,kantar kantar yığılmış altın ve gümüşe.salma güzel atlara,hayvanlara ve ekinlere duyulan tutkulu şehvet insanlara"süslü ve çekici"kılındı.Bunlar dünya hayatının tamahıdır.Asıl varılacak güzel yer Allah katında olandır.(Ali imran suresi -14)
Bu ayet-i kerimeden de anlaşıldığı gibi dünya hayatı ve dünyanın barındırdıkları, insanları sınamak üzere onların nefislerine süslü,çekici ve güzel kılınmıştır.Fakat bu aldatıcı ve geçici güzellikler karşısında nefsini kontrol altına alan insanların ise Allah katında varacakları ebedi olan ,gerçek güzellikler vardır.Dünya hayatı gerçekten Allah'ın şanına uygun olarak çok güzel renklı ve ihtişamlıdır.Onda yaşamak ,zevk almak elbette bir nimettir.Fakat dünya ve onun barındırdığı süsler hiçbir zaman Allah'ın rızasından ve ahiret hayatından daha önemli değildir.Yine belirmek gerekir ki;hadis-i şerifte "Dünyasını din bahanesi ile ,dininide dünya bahanesi ile terkeden bizden değildir."buyrulmaktadır.Evet insan ,dünyalık nimetlerden istifade edecektir elbette. Fakat bu nimetlerden istifade ederken insanoğlu asla gerçek amacını (ahireti)unutmamalıdır.Nitekim "Dünya iyi bir evdir,ancak kendi evini bilmeyen için iyi bir evdir"
ZEYNEP SİBEL TURANLI
Dünya içinde barındırdığı varlıklar (insan vs..) ile aynen bir Kedi ve Fare'yi anımsatmaktadır.Daima biri kaçar diğeri kovalar kanun budur.Hiçbir zaman Kedi ve Fare'nin dost olduğu görülmemiştir.Öyledir ki,farenin bir anlık zaafı ve dikkatsizliği onun canına mal olur .Tıpkı insanoğlunun biranlık şehvet ve nefsani duygularına yenik düşüp,dünyaya aldandığı gibi.
İnsan üstün bir varlık olarak kur'an-ı kerimde nitelendirilmiş ve yaradılmıştır.O halde neden kendimizi dünyanın bizleri geçici ihtişamı ile kandırmasına ve köleleştirmesine izin veriyoruz?Oysaki hadis-i şerifte buyrulmuyor mu?"Dünya ve Ahiret iki belirgin düşman ve iki farklı yoldurlar"diye.Peki biz bu hadise cevaben köprünün hangi tarafındayız?"Düşünelim...
Her geceyi dünyanın ihtişamlı kollarında ibadet etmek yerine uyuyarak geçirmiyor muyuz?
Onun süsleri ile meşgul olmuyor muyuz her an?
Salyalarımızın aktığı bir iştahla seyre dalmıyor muyuz ona düçar olanları?Hatta elimizde olmayan dünya süsleri için hayıflanmıyor muyuz?İsyan edecek kadar ileri gitmiyor muyuz mesela...Dünya hayatı neredeyse "bir göz açıp kapama süresi " kadar çabuk geçer.Fakat buna rağmen insan oğlu hırsla dünyaya bağlanmaktadır, tıpkı yanacağını bildiği halde elini ateşe uzatmak gibi...Hangimiz başımızı yastığa koyduğumuzda nefsimizi sorgulama eğiliminde bulunuyoruz.?Oysa ki Fatır suresi'nin beşinci ayeti kerimesinde buyruluyor ki;"Ey İnsanlar !Hiç şüphesiz Allah'ın vaadi haktır;öyle ise dünya hayatı sizi aldatmasın..." Kendimize soralım bir de. o halde ey insanlar ! Neden rabbimizin bu sözüne karşın beton yığınları ile kuleler yapma yarışı içerisindeyiz.?Bir soluk alırken diğerinin mechul (bilinmez) olduğu bu hayat yolculuğunda,birbirimiz ile imanımızı ,takvamızı yarıştırmak yerine, neden nefsimizin ruhumuza gem vurup dört nala cehenneme doğru koşturmasına müsade ediyoruz?
İnsanoğlu dünya hayatının içinde yaşadığı bu "tutkulu bağlılık" kur'an'da şöyle haber verilmiştir.[b]"Kadınlara,oğullara,kantar kantar yığılmış altın ve gümüşe.salma güzel atlara,hayvanlara ve ekinlere duyulan tutkulu şehvet insanlara"süslü ve çekici"kılındı.Bunlar dünya hayatının tamahıdır.Asıl varılacak güzel yer Allah katında olandır.(Ali imran suresi -14)
Bu ayet-i kerimeden de anlaşıldığı gibi dünya hayatı ve dünyanın barındırdıkları, insanları sınamak üzere onların nefislerine süslü,çekici ve güzel kılınmıştır.Fakat bu aldatıcı ve geçici güzellikler karşısında nefsini kontrol altına alan insanların ise Allah katında varacakları ebedi olan ,gerçek güzellikler vardır.Dünya hayatı gerçekten Allah'ın şanına uygun olarak çok güzel renklı ve ihtişamlıdır.Onda yaşamak ,zevk almak elbette bir nimettir.Fakat dünya ve onun barındırdığı süsler hiçbir zaman Allah'ın rızasından ve ahiret hayatından daha önemli değildir.Yine belirmek gerekir ki;hadis-i şerifte "Dünyasını din bahanesi ile ,dininide dünya bahanesi ile terkeden bizden değildir."buyrulmaktadır.Evet insan ,dünyalık nimetlerden istifade edecektir elbette. Fakat bu nimetlerden istifade ederken insanoğlu asla gerçek amacını (ahireti)unutmamalıdır.Nitekim "Dünya iyi bir evdir,ancak kendi evini bilmeyen için iyi bir evdir"
ZEYNEP SİBEL TURANLI
Yorum