Seni aramaya ne zaman basladim bilmiyorum
Ben seni aramaya, ne zaman basladim bilmiyorum
Zaman yoktu, yön yoktu, mekan yoktu, git dediginde bana
korkmustum, sen'den ayrilip, ben olmaktan korkmustum
bana söylediklerini korkudan unutmustum
karanlik gecelerde, bir agit tutturmustum
her gördügüm yolcuyu, tutup seni sormustum
kimi görmedim dedi, kimi yok dedi sana
inanmadim, vazgecmedim hic yoldan
kaybim büyüktü, nerede, nasil kaybettigime dair bir fikrim yoktu
bazen sessiz bir bezginlikle agladim, bazen haykirdim "Neredesin?"
bir isyandan güc alip israrla kostum bazen, sonra yorulup düstüm
baygin kaldim bir müddet
gözlerimi actigimda zifiri karanlikti
gökyüzüne bakmaktan baska caremde yoktu
bir yildiz kaydi sonra, derken bir tane daha
meger yanimdaymissin bütün zaman boyunca
yildizlari sermistin piril piril geceme
sende seni aramis durmusum meger, senden sana kosup durmusum
kabina sigmayan su sefil yüregimi hep bosuna yormusum
iste, su cicekler sendendi, hic kimse veremezdi onlari bana
ve nazli yagmur döküldügünde topraga
bir kelebek o narin kanatlarini cirptiginda
hep sendin, hep sen vardin, baska hic birsey yoktu
zaman yine yoktu, yön yoktu yine, mekan hic yoktu
yalnizca sen vardin
ben vehimler deryasinda kendime perdeymisim
gün olmus, gece olmus, düs olmus seyran olmus banane
meger ben, ben hep sendeymisim
aranan sen olduktan sonra, bulunan sen
beni muhatap alip, "buradayim" diyen sen olduktan sonra
sonsuza kadar ölüp dirilmeye de deger
hep yeniden baslasam ve hep "seni aramaya ne zaman basladim bilmiyorum" desem ve sil bastan yasasam da deger
sen, yine de birakma beni
seni bilerek, görerek, anlayarak sevmek, herseyden daha güzel
bir duyarim celalin, bir bakarim cemalin
resmetmek mümkün degil, anlatsam kim anlar beni
silindi bildiklerim, kaybolup gitti alem
nice yüzler gördüm ben, varlik denizine bir bir düstüler sonra
her "ben" dediklerinde, bir ben daha uzaklastilar senden
bir "sen" dedigimde oysa, eser kalmadi "ben"den
