Ben beynimi uyuşturmak için şiir çekiyorum, roman çekiyorum, müzik çekiyorum…
Şiir okurken çoğu zaman yalnızlığımızı, çaresizliğimizi, çıkmazdalığımızı hissederiz ve rahatlatır bizi…
Çünkü o nokta Allaha en yakın noktadır. Ama ayıkken çaresiz olsak bile ''BİZ'' çare bulabiliriz zannına kapılıyoruz. Çaresizliği iliklerimize kadar işletene dek uyuşturalım beynimizi!
Biz çaresiziz diye hiç hicab duymadan haykırabilene kadar!
Ben çaresizim, sizden başlayarak herkese itiraf edeceğim;
ben çaresizim; aklım , bilgim, hiçbir şeyim, benim çaresizliğimi ortadan kaldırmıyor; çaresizliğime çare olmadıkça Yaradan! Hacer annemiz su bulmak için arayış içindeydi bir o yana koşturdu bir bu yana koşturdu. Ne zamana kadar biliyor musunuz? Benliğinden kaynaklanan umut bitene kadar. Zemzem kuyusunun olduğu yer benden kaynaklanan umudun bittiği çaresizliğimi itiraf ettiğim ve ona dayandığım yerdir orada O hesapsız vermeye başlıyor
''Ç A R E S İ Z İ M''
...
Allah ahseni takvimle esfeli safilini birbirinden ayırıyor
Ahseni takvimde çok temel bir kaç kavram var : itaat ve zıtların uyumu
Esfeli safilinde de : isyan ve zıtların çatışması
Biz isyan içindeyiz ve zıtların çatışmasını yaşıyoruz.
Ahseni takvimde aydınlık vardır ; esfeli safilinde karanlık.
Bizim karanlık içinde olmamız ondandır.
Karanlıktan çıkmamız aydınlığa serenad yapmakla değil; karanlıkta olduğumuzun tam idrakine varıp; hem karanlığın hem aydınlığın sahibine sığınmamızdır! Bizim yaratılışımızda verdiğimiz sözde Allahın rububiyyetini kabul var ama yaşadığımız farklı...
(Evet Yarabbi ben sensiz karanlıktayım, beni aydınlat, beni aydınlığa çıkar. Beni karanlıkta bıraksan bile sen bırakıyorsun yine de kabul ediyorum)
…
Nasreddin hoca damdan düşmüş , etrafına üşüşmüşler:
Bir şeyin var mı diye.
"İçinizde damdan düşen var mı?" diye sormuş. Hayır cevabını alınca
"O zaman bana damdan düşen birini getirin" demiş.
Biz çıkmazda olan insanların çıkmazlarını , çıkmazlarımızla anlıyoruz değil mi? O zaman çıkmazlarımızı paylaşalım!
Umulur ki tam o çıkmazda Allah yetişir.
Çünkü biz bir çıkar yol bulamayız Allah yetişmedikçe.
Şiir okurken çoğu zaman yalnızlığımızı, çaresizliğimizi, çıkmazdalığımızı hissederiz ve rahatlatır bizi…
Çünkü o nokta Allaha en yakın noktadır. Ama ayıkken çaresiz olsak bile ''BİZ'' çare bulabiliriz zannına kapılıyoruz. Çaresizliği iliklerimize kadar işletene dek uyuşturalım beynimizi!
Biz çaresiziz diye hiç hicab duymadan haykırabilene kadar!
Ben çaresizim, sizden başlayarak herkese itiraf edeceğim;
ben çaresizim; aklım , bilgim, hiçbir şeyim, benim çaresizliğimi ortadan kaldırmıyor; çaresizliğime çare olmadıkça Yaradan! Hacer annemiz su bulmak için arayış içindeydi bir o yana koşturdu bir bu yana koşturdu. Ne zamana kadar biliyor musunuz? Benliğinden kaynaklanan umut bitene kadar. Zemzem kuyusunun olduğu yer benden kaynaklanan umudun bittiği çaresizliğimi itiraf ettiğim ve ona dayandığım yerdir orada O hesapsız vermeye başlıyor
''Ç A R E S İ Z İ M''
...
Allah ahseni takvimle esfeli safilini birbirinden ayırıyor
Ahseni takvimde çok temel bir kaç kavram var : itaat ve zıtların uyumu
Esfeli safilinde de : isyan ve zıtların çatışması
Biz isyan içindeyiz ve zıtların çatışmasını yaşıyoruz.
Ahseni takvimde aydınlık vardır ; esfeli safilinde karanlık.
Bizim karanlık içinde olmamız ondandır.
Karanlıktan çıkmamız aydınlığa serenad yapmakla değil; karanlıkta olduğumuzun tam idrakine varıp; hem karanlığın hem aydınlığın sahibine sığınmamızdır! Bizim yaratılışımızda verdiğimiz sözde Allahın rububiyyetini kabul var ama yaşadığımız farklı...
(Evet Yarabbi ben sensiz karanlıktayım, beni aydınlat, beni aydınlığa çıkar. Beni karanlıkta bıraksan bile sen bırakıyorsun yine de kabul ediyorum)
…
Nasreddin hoca damdan düşmüş , etrafına üşüşmüşler:
Bir şeyin var mı diye.
"İçinizde damdan düşen var mı?" diye sormuş. Hayır cevabını alınca
"O zaman bana damdan düşen birini getirin" demiş.
Biz çıkmazda olan insanların çıkmazlarını , çıkmazlarımızla anlıyoruz değil mi? O zaman çıkmazlarımızı paylaşalım!
Umulur ki tam o çıkmazda Allah yetişir.
Çünkü biz bir çıkar yol bulamayız Allah yetişmedikçe.