Yedinci önder olan Hz. Musa b. Cafer (a.s) H. 128. yılın Sefer ayının yedinci gününde, “Ebva”da (Medine ve Mekke arasında bir yer) dünyaya gelmiştir. Değerli babası İmam Sadık (a.s) ve annesi faziletli kadınlardan biri olan “Hamide” idi.
Hamide o kadar asaletli bir ailedendi ve insani faziletlere sahipti ki İmam Sadık (a.s) onun hakkında şöyle buyurmuştur: “Hamide külçe altın gibi bütün pisliklerden arınmış biriydi. Allah’ın bana ve benden sonraki hüccetine var olan lütfünden dolayı bana ulaşıncaya kadar melekler her zaman onu korumuştur.”
Ebu Basir şöyle diyor: “İmam Sadık (a.s) ile birlikte Haccı görevini yerine getirmek için Mekke’ye doğru ilerliyorduk. Ebva bölgesine vardığımızda, İmam bizim için bir kahvaltı hazırladı. Kahvaltı yaparken İmam Sadık’ın (a.s) eşi tarafından biri geldi ve İmam’a, “Eşinizin hali iyi değil ve doğum sancıları başladı. Her şeyden önce sizi haberdar etmemi buyurduğunuz için, huzurunuza vardım.”
İmam Sadık (a.s) hemen ayağa kalktı ve eşinin gönderdiği şahıs ile birlikte gitti ve çok geçmeden geri döndü. Biz İmam’ın mutlu yüzünü görünce kendisini kutladık ve eşinin durumunu sorduk, İmam şöyle buyurdu: “Allah Hamide’yi sağlıklı kıldı ve bana mahlûkatının arasında en iyi olan bir erkek evlat inayet etti. Eşim bana, benim habersiz olduğumu sandığı bir konudan bahsetti; hâlbuki ben o konuyu kendisinden daha çok biliyordum.”
Ben (Ebu Basir) o konuyu sordum, İmam şöyle buyurdu: “Hamide şöyle dedi: O çocuk doğduğunda ellerini yere koydu ve gökyüzüne baktı. Ben Hamide’ye şöyle dedim: “Bu, Allah Resulü’nün (s.a.a) ve ondan sonraki vasilerin alametidir.”
Bu çocuk için daha önceden risalet ve imamet ailesinde olmayan Musa ismi seçildi ve Musa b. İmran’ın (a.s) mücadelesini hatırlatıyordu. Künyeleri: Ebu’l Hasan-i Evvel, Ebu’l Hasan-i Mazi, Ebu İbrahim, Ebu Ali, Ebu İsmail idi.
Lakapları ise şunlardı: Kazım, Abd’us-Salih, Nefs-i Zekiye, Zeyn’ul Müteheccidin, Vefiyy, Sabir, Emin ve Zahir.
İbn-i Şehr-i Aşub şöyle yazıyor: “Hazret, çok yüce ahlakıyla tanındığından dolayı “zahir” ve öfkesini yendiği için de “Kazım” olarak meşhur oldu.”
Hamide o kadar asaletli bir ailedendi ve insani faziletlere sahipti ki İmam Sadık (a.s) onun hakkında şöyle buyurmuştur: “Hamide külçe altın gibi bütün pisliklerden arınmış biriydi. Allah’ın bana ve benden sonraki hüccetine var olan lütfünden dolayı bana ulaşıncaya kadar melekler her zaman onu korumuştur.”
Ebu Basir şöyle diyor: “İmam Sadık (a.s) ile birlikte Haccı görevini yerine getirmek için Mekke’ye doğru ilerliyorduk. Ebva bölgesine vardığımızda, İmam bizim için bir kahvaltı hazırladı. Kahvaltı yaparken İmam Sadık’ın (a.s) eşi tarafından biri geldi ve İmam’a, “Eşinizin hali iyi değil ve doğum sancıları başladı. Her şeyden önce sizi haberdar etmemi buyurduğunuz için, huzurunuza vardım.”
İmam Sadık (a.s) hemen ayağa kalktı ve eşinin gönderdiği şahıs ile birlikte gitti ve çok geçmeden geri döndü. Biz İmam’ın mutlu yüzünü görünce kendisini kutladık ve eşinin durumunu sorduk, İmam şöyle buyurdu: “Allah Hamide’yi sağlıklı kıldı ve bana mahlûkatının arasında en iyi olan bir erkek evlat inayet etti. Eşim bana, benim habersiz olduğumu sandığı bir konudan bahsetti; hâlbuki ben o konuyu kendisinden daha çok biliyordum.”
Ben (Ebu Basir) o konuyu sordum, İmam şöyle buyurdu: “Hamide şöyle dedi: O çocuk doğduğunda ellerini yere koydu ve gökyüzüne baktı. Ben Hamide’ye şöyle dedim: “Bu, Allah Resulü’nün (s.a.a) ve ondan sonraki vasilerin alametidir.”
Bu çocuk için daha önceden risalet ve imamet ailesinde olmayan Musa ismi seçildi ve Musa b. İmran’ın (a.s) mücadelesini hatırlatıyordu. Künyeleri: Ebu’l Hasan-i Evvel, Ebu’l Hasan-i Mazi, Ebu İbrahim, Ebu Ali, Ebu İsmail idi.
Lakapları ise şunlardı: Kazım, Abd’us-Salih, Nefs-i Zekiye, Zeyn’ul Müteheccidin, Vefiyy, Sabir, Emin ve Zahir.
İbn-i Şehr-i Aşub şöyle yazıyor: “Hazret, çok yüce ahlakıyla tanındığından dolayı “zahir” ve öfkesini yendiği için de “Kazım” olarak meşhur oldu.”