Kur'an-ın Toplanışı

[segaleyn]

KONUNUN TARİHİ AÇIDAN İNCELENMESİ
Kur'an'ın Resul-i Ekrem (s.a.a)'in zamanında bu haliyle, herhangi bir eksiltme, artırma olmadan ve hiçbir değişikliğe uğramadan toplanmış olduğu gerçeğini ortaya koymak için konuyu üç açıdan incelemek gerekir:1- Peygamber (s.a.a)'in Kur'an'ı müslümanlara öğretme yolunda göstermiş olduğu çaba, okuma, hıfza, hatmetmeye teşvik etmesi ve buna büyük önem vermesi. Peygamber'in vefatından sonra da Kur'an'a önem verilmiş, hatta Resulullah (s.a.a)'ın vefatından henüz uzun bir müddet geçmeden Kur'an karilerinin (okuyucularının) sayısı onbinleri aşmıştı. Hangi yönden olursa olsun eğer Kur'an'da gerçekten en küçük bir tahrif ya da değiştirme olsaydı, herkes itiraz eder, Selman ve Ebuzer gibileri buna seyirci kalmaz, karşı çıkarlardı.2- Sahabelerin Kur'an'ı Resulullah (s.a.a)'e sunup, O'nun huzurunda okumaları.3- Delilleri incelediğimizde sahabelerin daha Resulullah (s.a.a) hayattayken Kur'an'ı hatmetmeye başladıklarını görmekteyiz. Peygamber-i Ekrem (s.a.a)'ten Kur'an'ı hatmetmeleri için ashabı teşvik edici emirler gelmiştir. Ayrıca tarih kitapları da sahabilerden bazılarının Resulullah (s.a.a)'ın sağlığında Kur'an'ı defalarca hatmettiklerini yazmaktadırlar. Bütün bu deliller, bazı hadislerde rastlanan, "Kur'an yalnızca bir-iki şahidin gözetiminde bir araya toplandı" iddiasını kesinlikle reddetmektedirler.

1- HZ. PEYGAMBER (S.A.A)'İN KUR'AN'A VERDİĞİ ÖNEM Emir'ul-Müminin Hz. Ali (a.s) Resulullah (s.a.a)'dan şöyle nakleder: "Okuduğu Kur'an'ı hıfzeden kimseyi Allah cennete götürür. Ve ona, ateşin farz olduğu on yerde ailesine şefaat etme izni verilir." (Mecma-ul Beyan, c.1, s.16)Bu konuda birçok hadis naklolunmuştur. İsteyenler ilgili hadis kitaplarına başvurabilirler. (Mecma-ul Beyan, c.1, s.16; Sahih-i Buhari, c.3, s.149; Müstedrek-ul Hakim; Mecma'uz Zevaid, c.7, s.159-165; Hilyet-ul Evliya, c.4, s.194; et-Tergib vel-Terhib, c.2, s.342)Ubade b. Samit'ten şöyle naklolunuyur: "Birisi (Medine'ye) hicret ettiğinde, Peygamber (s.a.a) Kur'an öğretmemiz için onu biz sahabelerden birine teslim ederdi. Resulullah (s.a.a)'ın mescidinde devamlı Kur'an tilavet olunduğu için çok gürültü olurdu. Bu yüzden birbirlerini şaşırtmamaları için Resulullah (s.a.a) Kur'an'ı kısık sesle okumalarını buyurdu." (Menahil-ul İrfan, c.1, s.234 ve 308; Müsned-i Ahmed, c.5, s.324; el-Beyan (Hoi) s.274; Tarih-ul Kur'an (Sağir), s.80; Mehasin fi Ulum-ul Kur'an, s.121; Hayat-us Sahabe, c.3, s.260; Müstedrek-ul Hukkam, c.3, s.356)Başka bir hadiste ise şöyle buyurulmaktadır: "Birisi Medine'ye hicret ettiği zaman Kur'an öğrenmesi için Hz. Peygamber onu birinin yanına verirdi. Resulullah (s.a.a) hayattayken Kur'an hafızları çoğalmıştı. Hatta o dönemde onlardan 70 tanesi Bi'ri Maune'de (İslam düşmanları tarafından) öldürülmüştü." (Kenz-ul Ummal, c.2, S.223; Menahil-ül İrfan, c.1, s.308 ve 235; Tarih-ul Kur'an (Zencani) s.40)Abdulkays'ın gönderdiği elçiler Peygamber (s.a.a)'in yanına geldiği zaman Resulullah (s.a.a) Kur'an okumaları ve namazı öğrenmeleri için onların her birinin bir müslümanın yanında kalmasını emretti. Aradan bir Cuma (bir hafta) geçtikten sonra Peygamber (s.a.a) onları (imtihan etmek için) çağırdı; daha çok öğrenmeleri gerektiğini görünce onları başkalarına teslim etti. Aradan bir Cuma geçtikten sonra hepsi Kur'an karisi ve namaz meselelerine vakıf olmuşlardı. (el-Müsunnef (Sen'ani) c.9, s.201)Yine tarih kitaplarında Resulullah (s.a.a)'ın, Muaz ve Ebu Musa'yı Yemenlilere Kur'an öğretmeleri için gönderdiği yazılmaktadır. (Hilyet-ul Evliya, c.1, s,256; Hayat-us Sahabe, c.3, s.221)Bir yerde şöyle naklolunmuştur: "Hicretten önce Resulullah (s.a.a) bu iş için Mus'ab b. Umeyr'i Medine'ye göndermişti. Mekke'nin fethinden sonra ise Muaz'ı Mekke'ye gönderdi" (Menahil-ul İrfan, c.1, s.308; Ensab-ul Eşraf, c.1, s.243 ve 257) Bunlardan başka Resulullah (s.a.a)'ın sağlığında bir grubun "Kari" diye meşhur olduklarını ve hatta halkın onları kari sıfatıyla çağırdığını görmekteyiz. Resulullah (s.a.a)'ın döneminde, birisi Ebu Derda'ya şöyle demişti: "Ey Kariler! Ne oluyor sizlere; neden bizden daha korkaksınız, bir şey istendiğinde bizden daha cimrisiniz ve bir şey yediğinizde lokmalarınız bizimkinden daha büyüktür?!" (Hilyet-ul Evliya, c.1, s.210; Hayat-us Sahabe, c.2, s.507)Görüldüğü gibi Bi'ri Maune de öldürülenlere "Kariler" lakabı Peygamber-i Ekrem (s.a.a) zamanında verilmişti. (Talayih-ul Hamiş, c.1, s.451; Hilyet-ül Evliya, c.1, s.123)Resulullah (s.a.a)'dan naklolunan bir hadiste şöyle geçiyor: "Bu ümmetin münafıklarının çoğu Kari'lerdendir." (el-Faik, c.4, s.11) Bunun sebebi, diğerlerine göre karilerin daha gururlu, kibirli ve riyakar olmaları olabilir.Bir başka hadiste ise Hz.Peygamber (s.a.a)'in şöyle buyurduğu nakledilmiştir: "Derin hüzün kuyusundan Allah'a sığının." Derin hüzün kuyusunun ne olduğu sorulduğunda Resulullah (s.a.a); "Cehennemin dibinde olan bir vadidir; Cehennem (in kendisi) her gün 400 defa ondan Allah'a sığınır. Allah bu vadiyi riyakar kariler için hazırlamıştır" dedi. (Mecma-uz Zevaid, c.7, s.168) Yine bir nakle göre; "Müslümanlardan kim daha çok Kur'an'ı öğrenir veya toplar veya diğerlerinden daha çok okursa, onun namazda imam olması ve diğerlerine emirlik yapması Resulullah (s.a.a) tarafından kararlaştırılmıştı." (Et-Tabakat-ul Kübra (Sadır Yay.), c.8, s.89; Ensab-ul Eşraf, c.1, s.264; Keşf-ul Estar, c.2, s.266 ve c.1, s.230; Mecma-uz Zevaid, c.5, s.255 ve c.7, s.161 ve c.2, s.63)Kur'an'a önem vermek Resulullah (s.a.a)'ın dönemine mahsus değildir. Resulullah (s.a.a)'ın irtihalinden sonra da Kur'an'a çok önem veriliyordu.Ebu Ubeyde şöyle diyor: Halk her sabah İbn-i Mesud'un evine gelir, o da onlardan yerlerine oturmalarını isterdi. Sonra Kur'an okuyanların arasında dolaşır ve "Falanca hangi suredesin" diye sorar, o da cevap verirdi. (el-Müsennef (Abdurrezzak), c.3, s.366; Mecmauz-uz Zevaid, c.7, s.167; Hayat-us Sahabe, c.3, s.255)Emir-ul Mü'minin Ali (as)'da Kur'an öğretiyordu. Ebu Abdurrahman Selemi (ki Asım Kur'an-ı ondan öğrenmiştir.) şöyle diyor: "Ben Kur'an'ın hepsini Ali b.Ebi Talib'in huzurunda okudum" (el-Küna vel-Elkab (Kummi), c.1, s.116)Asım b. Kuleyb diyor ki: Ali (a.s) Kufe mescidinde iken bazılarının sesini işitti. Onların kim olduğunu sorduğunda; "Kur'an okuyup, onu öğrenenlerdir" diye cevap verdiler. Bunun üzerine Hz. Ali (as) şöyle buyurdu; "Onlar Resulullah (s.a.a)'ın en çok sevdiği insanlardandır." (Keşf-ul Estar (Müsned-ul Bezar'dan nakletmiştir.) c.3, s.94; Mecma-uz Zevaid, c.7, s.162)Hz.Ali (a.s) Kur'an okuyanlara (beyt-ul maldan) ikişer bin dinar ayırırdı. (Kenz-ul Ummal, c.2, s.219)Ve bir başka nakle göre Hz.Ali (as) şöyle buyurmuştur; "Müslüman olarak doğup, Kur'an okuyan herkese beyt-ul maldan yılda 200 dinar ayrılacaktır. İsteyen onu bu dünyada alır, isteyen de ahirette." (Kenz-ul Ummal, c.2, s.219 ve Hisal, c.2, s.602; Mec'ma-ul Beyan, c.1, s.16; Veşail-uş Şia, c.4, s.838-839)Ebu Musa Eş'ari, Ömer b. Hattab'ın zamanında Kur'an'ı toplayan Basra karilerini çağırdığında 300 kişi onun yanına geldiler. (Sahih-i Müslim, c.3, s.100; Müşkül-ul A'sar, c.2, s.419; Hilyet-ul Evliya, c.1, s.257 ve 366; Kenz-ul Ummal, c.2, s.140-141)İbn-u Zenceveyh şöyle diyor: Ömer b. Hattab, Ebu Musa'dan yanında olan karilerin sayısını kendisine söylemesini istedi. O da yanında 300'ün üzerinde kari olduğunu söyledi. (Kenz-ul Ummal, c.2, s.183)Sıffın savaşına yaklaşık 30 bin karinin katıldığı nakledilmiştir. (Sıffin (Menkari), s.188) Tabii ki bunların dışında da yine kariler vardı.Hakemiyeti ileri sürenlerin mızraklara taktıkları Kur'an sayısının 500 olduğu söylenmiştir.Mınkari, onların arasındaki Kur'an'ların bu sayıdan daha çok olduğuna inanarak mızraklara takılan 500 Kur'an'ın büyük Kur'an'lar olduğunu savunuyor. (Sıffın, s.478; Muruc-uz Zeheb, c.2, s.390; Tarih-ul Kur'an (Ebyari), s.152)Üçüncü halife Osman'ın hilafetinin sonlarında ya da Hz. Ali (as)'nin hilafetinin sonlarında ölen Ebu Derda her zaman şöyle diyordu: "Yanımdaki Kur'an okuyanları saydığımda onların 1600'ün üzerinde olduğunu gördüm." (Ensab-ul Eşraf (Mahmudi'nin araştırması), c.3, s.42)Abdurrahman b.Muhammed b. Eş'as kıyam ettiğinde ordusunda öncüler vardı. Bunlara "Öncü kari"ler diyorlardı. Kumeyl b. Ziyad, Said b. Cübeyr, Abdurrahman b. Ebi Leyla vs. de onlardandır. (Tarih-ul Umem vel Muluk (Taberi), c.6, s.350; el-Kamil fit-Tarih, c.4, s.472; el-Bidaye ven-Nihaye c.9, s.42 ve 47)Ebu Hilal-i Askeri şöyle diyor: "Kari ve fakihlerin çoğu kölelerdendi. Onların çoğu İbn-i Eş'as'la birlikte Haccac'ın aleyhine kıyam etmişlerdi." (el-Evail, c.2, s.62)Bütün bu hadisler müslümanların, Kur'an'ı ezberlemeye ve Kur'an okumaya verdikleri önemi göstermektedirler.

[segaleyn]

Ynt: Kur'an-ın Toplanışı

2- KUR'AN'IN RESULULLAH'A (S.A.A) SUNULMASI


İbn-i Mes'ud'un, Resulullah'a (s.a.a) sunulan en son Mushaf'a şahid olduğu, değişen ve nesholan ayetleri bildiği rivayet edilmiştir. (Tabakat-u İbn-i Saad, c.2, 2.bölüm s.104; Kenz-ul Ummal, c.2, s.224-225; Keşf-ul Estar, c.3, s.251; Mecma-uz Zevaid, c.9, s.288; Feth-ul Bari, c.9, s.4041)

Beğevi "Şerh-is Sünnet"te şöyle diyor: "Zeyd b. Sabit, Kur'an'ın son olarak sunulmasına şahid olanlardandı. Nesholan ayetlerle ve nesholmayanlar belli olmuştu. Zeyd b. Sabit onu yazarak Resulullah (s.a.a)'e gösterdi ve ömrünün sonuna kadar, halkı ona uymaya davet etti. Bunun için, birinci ve ikinci halifeler, Zeyd b. Sabit'e itimat etmiş, üçüncü halife de mushafları yazma işini ona bırakmıştır. (Tarih-ul Kur'an (Zencani) s.39-40; el-İtqan, c.1, s.50; el-Maarif (İbn-i Kutaybe), s.260; el-Müfessea fi Tarih-il Arab Kabl-el İslam, c.8, s.134)

Raqib, Ubeyd b. Kaab'tan şöyle naklediyor: "...Halk onun (Zeyd'in) kıraatini benimsedi. Çünkü o Kur'an-ı Resulullah'a (s.a.a) sunan ve okuyan en son kişi idi."

Zerkeşi Zehebi'den şöyle naklediyor: "Kur'an-ı Resulullah'a (s.a.a) sunan 7 kişidir; Ali (as), Osman b. Affan, Ubey, İbn-i Mes'ud, Zeyd, Ebu Musa ve Ebu Derda." (el-Burhan (Zerkeşi), c.1, s.242-243)

3- PEYGAMBER (S.A.A)'İN ZAMANINDA KUR'AN'IN HATMEDİLMESİ
Nakledilen bazı hadisler Resul-i Ekrem (s.a.a)'in zamanında Kur'an'ın hatmolunduğunu ispatlamaktadır. Şimdi bunlardan bazı örnekler verelim.

Resulullah (s.a.a), Abdullah b. Amr b. As'a Kur'an'ı yedi gecede veya üç günde hatmetmesini buyurdu. Halbuki o Kur'an'ı her gece hatmediyordu. Bu olay Ehl-i Sünnet hadis kitaplarında çok meşhurdur. (Sahih-i Buhari, c.3, s.151-152; Tefsir (İbn-i Kesir), c.4, s.49; Kenz-ul Ummal c.1, s.451)

Muhammed b. Ka'b el-Kurazi'den şöyle naklolunuyor: "Resulullah (s.a.a)'ın zamanında Kur'an'ı hatmedenlerin içinde Ali b. Ebi Talib (as), Osman b. Affan ve Abdullah b. Mesud da vardı." (el-Cami-ul Ahkam-il Kur'an, c.1, s.58; Kenz-ul Ummal, c.2, s.374)

Resulullah (s.a.a) Saad b. Münzir'e Kur'an'ı üç merhalede okumasını emretti. (el-İtkan, c.1, s.72-104; Tefsir-i İbn-i Kesir, c.4, s.49; Feth-ul Bari, c.9, s.49; Muhazirat (Rağib), c.2, cüz.4, s,436; Mecma-uz Zevaid, c.7, s.171)

Resulullah (s.a.a) Kays b. Ebi Sa'sa'ya, Kur'an'ı 15 merhalede okumasını emretti. (el-İtkan, c.1, s.72-104; Tefsir-i İbn-i Kesir, c.4, s.49; Muhazirat (Rağib), c.2, cüz.4, s,436)

Şeyh Saduk, Kur'an-ı Kerim'in tahrif olmadığına delil olarak; Kur'anın hatminin sevabı, Kur'an'ın bir gecede okunması ve Kur'an'ın üç günden az bir sürede hatmolunmasını nehyeden hadisleri göstermektedir. (Muhaccet-ul Beyza, c.2, s.264; en-Neşr, c.2, s.445-447)

Resulullah (s.a.a)'tan şöyle rivayet ediliyor: "Allah kullarından birisi Kur'an'ı hatmettiği zaman, hatimden sonra 70 bin melek ona selam gönderir." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.454)

Yine Peygamber (s.a.a)'den şöyle naklediliyor: "Kur'an'ı hatmedenin duası kabul olur." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.453 ve 461; en-Neşr fil-Karaat-i Kur'an, c.2, s.453)

"Melekler, Kur'an'ı hatmeden kimseye sabahtan akşama kadar selam gönderirler. Eğer Kur'an'ı akşam üstü hatmederse melekler akşamdan sabaha kadar ona selam gönderirler." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.461)

"Kur'an'ı yedi merhalede okuyan kimse mukarreblerin amelini yapmış olur. Beş merhalede okuyan sıddıkların amelini yapmış olur."

Cabir b. Abdullah şöyle naklediyor: "Kur'an'ı okuyan ve toplayanın duası Allah katında kabul olur." (Mecma-uz Zevaid, c.7, s.162-163)

Hz.Peygamber (s.a.a)'den şöyle rivayet ediliyor: "Kur'an-ı hatmettikten sonra şöyle dua edin; Allah'ım kabirdeki vahşetimde onu benimle birlikte kıl." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.461)

Peygamber (s.a.a) Kur'an'ı hatmettiği zaman ailesini yanına çağırır ve dua buyururdu. (Kenz-ul Ummal, c.2, s.226; Mecma-uz Zevaid, c.7, s.172'de şöyle diyor: "Enes b. Malik her zaman böyle yapardı.&quot

"Kur'an okumaya başlandığında Fatihat-ul Kitab'ın (Fatiha suresi) okunmasına şahid olan kimse, Allah yolundaki fetihe şahid olan kimse gibidir. Ve onun hatmedildiğine şahid olan da ganimetlere tanık olan kimse gibidir." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.482-483)

Resulullah (s.a.a) Kur'an'ı hatmettikten sonra şöyle buyururdu: "Allah'ım, Kur'an'ın hürmetine bana merhamet et." (el-Burhan (Zerkeşi), c.1, s.475; Delail-un Nübüvvet ven-Neşr, c.2, s.464)

Resul-i Ekrem (s.a.a) buyuruyor ki: "Kur'an'ı yedi (gün veya merhale) den çok okumayın. (en fazla yedi günde bitirin)" (el-Burhan (Zerkeşi), c.1, s.470-471)

Resulullah (s.a.a) Kur'an'ı hatmettikten sonra her zaman onun evvelinden beş ayet daha okurdu. (Nevadir-ul Usul, s.334-335)

Bütün bu hadisler Kur'an'ı Hz. Peygamber (s.a.a)'in zamanında toplatıldığını, başlangıç ve sonunun belli olduğunu ortaya koymaktadır.

İbn-i Abbas, Kur'an'ı Ubey'in yanında okudu ve Kur'an'ı hatmettikten sonra ona şöyle dedi: "Fatiha ve Bakara suresinden beş ayet daha oku. Çünkü Kur'an'ı Peygamber (s.a.a)'in yanında hatmettiğimde bana böyle yapmamı buyurmuştu." (en-Neşr, c.2, s.440-441)

Taberi şöyle diyor: "Abdullah b. Mes'ud, Ubey b. Kaab ve diğer bir grup sahabe Kur'an'ı bir çok defa Resulullah (s.a.a)'ın huzurunda hatmetmişlerdi." (Mecma-ul Beyan, c.1, s.15; İzhar-ul Hak, c.2, s.90)

Resulullah (s.a.a)'ın her zaman Kur'an'ı hatmettikten sonra ayakta dua ettiği nakledilmiştir. (en-Neşr, c.2, s.464-465)

Bu hadisler Kur'an-ı Kerim'in, Resulullah (s.a.a)'ın sağlığında bir araya toplandığı, başlangıç ve sonunun da belli olduğunu göstermektedir.

[segaleyn]

Ynt: Kur'an-ın Toplanışı

KUR'AN'IN PEYGAMBER (S.A.A)'İN ZAMANINDA BİR ARAYA TOPLANDIĞINI GÖSTEREN DİĞER DELİLLER
Kur'an-ı Kerim'in Resulullah (s.a.a)'ın hayatında toplandığını ortaya koyan delillerin önemlilerinden bir kısmını burada açıklamaya çalışacağız:

1- Hikmet ve Maslahatı Gözetmek
Kur'an'ın, Peygamber (s.a.a)'in ümmeti için bir delil olduğu, onun davetinin esasını oluşturduğu ve Allah Teala tarafından nazil olan emirlerin bulunduğu bir kitap olduğu gerçeğini göz önüne aldığımızda, Resulullah (s.a.a), eğer Kur'an'ın toplanmasına önem vermeyip ayetleri düzenlemeden bıraksaydı, okunmasını emretmeseydi ve arapların kıraatlarından caiz olanını, caiz olmayan kıraatlardan ayırmasaydı, şüphesiz bu iş hikmet ve maslahata ters düşerdi.

Belhi ve Seyyid b. Tavus'un dediği gibi bu müsamahayı normal bir müslümanın yapması düşünülemezken, Resulullah (s.a.a)'ın böyle bir şey yaptığı nasıl düşünülebilir. (Saad-us Suud, s.192-193)

İmam Şerefuddin şöyle diyor: "Peygamber (s.a.a)'i Hatem-ul Enbiya olarak tanıyan ve onu Allah ve Kur'an'a önem verme hususuna Allah'ın kullarına en büyük öğütçü olduğunu, onun ümmetin geleceğini düşünen, ileri görüşlü olduğunu ve hikmetin doruğunu bilen herkes Resulullah (s.a.a)'ın Kur'an'ı dağınık ve birbirinden ayrı olarak bırakıp gitmesinin imkansız olduğunu itiraf edecektir." (Ecvibet-ul Mesail, s.31)

[segaleyn]

Ynt: Kur'an-ın Toplanışı

[b]- Tarihi Gerçek


Resulullah (s.a.a)'ın vahyi yazan katiplerinin olduğundan hiç kimse şüphe edemez. Resulullah (s.a.a), o katipleri sırf bu iş için görevlendirmişti. Tarihçiler bu katiplerin adlarını yazmış, bazıları onların sayısının 42'ye uluştığını söylemişlerdir." (el-Vezra vel-Kitap, s.12-13; Es-Siret-ul Halebiyye, c.3, s.326-327; Tecarib-ul Umem, c.1, s.161-162; el-Bidaye ven-Nihaye, c.7, s.339; Buhus-un fi tarih-il Kur'an ve Ulumih (Vahiy kitabı bölümü); Feth-ul Bari, c.9-19 ve 20 (Zeyd b. Sabit'in yaşantısını anlatırken); Sıfat-us Safve, c.1, s.704.) Not: Baglani "Peygamber (s.a.a)'in zamanında Kur'an'ın toplanışı" adlı eserinde Peygamber (s.a.a)'in Kur'an'a "Kitap" ismini koyduğunu söylemiştir. (Ukzubet-u Tahrif-il Kur'an, s.18)

Tarih kitaplarının dışında bir çok hadisde bu gerçeği açıklamıştır. Allah Teala'nın buyurduğu "Allah'tan gönderilmiş –bir elçi- (ki) tertemiz sahifeleri okumaktadır." (Beyyine-2) ayeti de Kur'an'ın sahifeler üzerinde bir araya toplandığına değinmektedir. Kur'an'ın yazıldığına dair hadislerden bazılarını aşağıda nakledeceğiz:

Zeyd b. Sabit'ten şöyle naklediliyor: "Ben Resulullah (s.a.a)'e gelen vahiyleri yazardım. O vahyi ağır şartlar altında alırdı... Sonra ben (yazmak için) bir şey getirirdim. Peygamber söyler ben de yazardım... (Vahyi) Yazdıktan sonra Peygamber "Oku" diye buyururdu. Eğer bir yanlışlık olduysa, onu kendileri düzeltir, sonra da halka verirlerdi." (Mecma-uz Zevaid, c.1, s.152; Tarih-ul Kur'an (Sağir), s.80)

Bu hadis, Kur'an ayetlerinin yazılışını Peygamber (s.a.a)'in bizzat kendileri yakından takib ederek kontrol altında tuttuğunu ve onlarda yapılan yanlışlıkları düzelttiğini ortaya koymaktadır.

Peygamber (s.a.a), ne zaman Vahy nazil olsa Zeyd veya bir başkasını çağırır, onu yazmasını emrederdi. (Delail-un Nübüvve (Beyhaki), c.1, s.242)

Beurra, Peygamber-i Ekrem (s.a.a)'in kendisine şöyle buyurduğunu nakleder: "Zeydi çağırın, yazım araç gereçleriyle yanıma gelsin. Zeyd geldi ve Peygamber (s.a.a) ona buyurdu ki: Yaz "Mü'minlerden özrü olmaksızın oturanlar ile, Allah yolunda mallarıyla ve canlarıyla cihad edenler eşit değildir." (Nisa-95) (Tehzib-u Tarih-i Dimaşk, c.5, s.447; Sahih-i Buhari, c.3, s.145; Feth-ul Bari, c.9, s.20; el-Bidaye ven-Nihaye, c.7, s.347)

Hatta bir çok hadise: "Cebrail (as) daima bunu (ayet yada sureyi) falan yere koyun derdi." (Kitab-ut Te'vil, c.1, s.8; Menahil-ul İrfan, c.1, s.24; Mebahis-un fi Ulum-il Kur'an, s.142; el-İtkan, c.1, s.62)

İbn-i Abbas şöyle diyor: "Resulullah (s.a.a)'e vahiy inince onu yazması için birini çağırırdı. Sonra da; "Bu ayeti falan sureye yerleştirin, çünkü filan konu orada zikrolunmuştur" diye buyururdu. (el-Cami-us Sahih (Tirmizi), c.5, s.272; Tarih-i Yakubi, c.2, s.43; el-İtkan, c.1, s.62; el-Burhan (Zerkeşi), c.1, s.241; et-Temhid, c.1, s.213; Tarih-ul Kur'an (Sağir) s.81, (Medhal-un ilel-Kur'an-ı Kerim'den naklen, s.34) ve Menahil-ul İrfan, c.1, s.240'da ise ibare şöyledir: "Bu sureyi falan konunun zikredildiği yere koyun."

BİRKAÇ NOKTA
a) Kur'an'ın yazılmasına Mekke'de başlanmıştır. Ömer b. Hattab'ın İslam'ı kabul etmesi esnasında gerçekleşen olay iddiamızı ispatlamaktadır. Olay şöyledir: "Ömer b. Hattab kız kardeşinin evinde Kur'an'ın bir bölümünün yazılı olduğu iki sahife buldu. Bu Kur'an sahifelerini kendine okuması için birisine verdi. O da Kur'an'ı Ömer'e okudu. Bunun üzerine Ömer müslüman oldu." (Tarih-ul Kur'an (Ebyari), s.108-109; Ulum-ul Kur'an'il Kerim, s.153; ve yeni "es-Sahih min Siret-in Nebiyy-il Azam" kitabı, c.2, s.87-90'a müracaat edilsin; Keşf-ul Estar, c.3, s.169; Mecma-uz Zevaid, c.9, s.63)

Askalani ve diğerleri, Mekke'de Kur'an'ı ilk olarak Abdullah b. Saad b. Ebi Serh'in yazdığını söylemekteler. (Feth-ul Bari, c.9, s.19; es-Siret-ul Halebiyye, c.3, s.326)

İbn-i Kesir, vahyi ilk yazan kişinin Ubey b. Kaab olduğu iddiasının haşiyesinde şöyle diyor: "Hayır, böyle değil, çünkü Ubey b. Kaab, Mekki sureler nazil olduğunda yoktu. Sahabe onları Mekke'de yazmışlardı." (el-Bidayet-u ven Nihaye, c.7, s.340)

b) Resulullah (s.a.a)'a ilk vahiy nazil olduğunda kalem vesilesiyle okuma ve yazma konusu gerçekleşiyordu. Hatta; Kur'an'ın, bir parçanın üzerine yazılı halde nazil olduğu da söylenmiştir. (el-İtkan, c.1, s.24 ve yine Ulum-ul Kur'an-il Kerim, 124'e de müracaat edilebilir.)

İlk nazil olan ayetler şunlardır: "Oku. Yaratan Rabbin'in adıyla oku. O insanı bir alaktan (kan pıhtısından) yarattı. Oku; Rabbin en büyük kerem sahibidir. Ki O, kalemle (yazmayı) öğretendir." (Alak1-4)

Görüldüğü üzere, Kur'an, burada kaleme işaret etmektedir. Bir başka ayet-i kerime'de ise kaleme ve yazan şeye yemin ettiğini görmekteyiz: "Andolsun kaleme ve yazdıklarına" (Kalem-1)

KUR'AN'IN PEYGAMBER (S.A.A)'İN ZAMANINDA BİR ARAYA TOPLANDIĞINI GÖSTEREN DİĞER DELİLLER
[/b]

[segaleyn]

Ynt: Kur'an-ın Toplanışı

KUR'AN'IN PEYGAMBER (S.A.A)'İN ZAMANINDA BİR ARAYA TOPLANDIĞINI GÖSTEREN DİĞER DELİLLER
7- Hz. Muhammed (s.a.a) Hayattayken Kur'an'ın Yazılmış Olması
Kur'an'ın Hz. Peygamber'in zamanında var olduğunu ispatlayan hadisler'den başka, Kur'an'ın yazılmasının o dönemde yaygın olduğunu ortaya koyan hadisler de vardır; şimdi de onlara yer vermeye çalışacağız:

1- Resulullah (s.a.a) şöyle buyuruyor: "Kur'an üzerinde düşünmenin fazileti ile onu yüzünden okumanın fazileti arasındaki fark, farzlar ile müstehaplar arasındaki fazilet gibidir." Suyuti bu hadisin sahih olduğunu söylemektedir. ( el-Burhan (Zerkeşi) c.1, s.462; İtkan, c.1, s.108; Kenz-ul Ummal, c.1, s.549, (s.460 ve 541'de de buna yakın bir ibare vardır.); Muhazirat-ul Udeba, c.2, cüz.4, s.435-437)

2- Ebu Derda'nın marfu hadisi şöyledir: "Günde iki yüz ayeti düşünerek okuyan birisi kendi çevresindeki yedi kabire (ölen kimseye) şefat edebilir." (el-Burhan (Zerkeşi), c.1, s.462; Kenz-ul Ummal, c.1,s.477)

3- Resulullah (s.a.a) bir hadiste şöyle buyuruyor: "Ümmetimin en üstün ibadeti Kur'an'ı düşünerek okumaktır." (Adab-ul Mutaallimin (Şeyh Tusi), Şerh-u Bab-ul Hadi Aşer'in ekinde, s.151; el-Muhaccet-ul Beyza, c.2, s.231; Kenz-ul Ummal, c.1, s.455-469)

4- Enes, Resulullah (s.a.a)'dan şöyle naklediyor: "Kur'an'a bakarak ve düşünerek okuyan kimse gözlerinden faydalanmış olur." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.477)

5- Aişe, Resulullah (s.a.a)'dan şöyle naklediyor: "Kur'an'a saygı gösterin, onu taş ve kesek üzerine yazmayın. Kur'an'ı silinebilecek şeylerin üzerine yazın. Onu ağız suyuyla silmeyin, yalnız tabii suyla silin." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.493)

6- İbn-i Zübeyr Resulullah (s.a.a)'dan şöyle naklediyor: "Kur'an'ı ezberden hatmedene veya yüzünden hatmedene Allah (cc) cennette bir ağaç verecektir." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.478;Keşf-ul Estar, c.3, s.93-94; Macme-uz Zevaid, c.7, s.165)

7- Huzeyfe Resulullah (s.a.a)'dan şöyle naklediyor: "Kur'an'ı hatmedinceye kadar tertiliyle, bakarak ve üzerinde düşünerek okuyana, bu ameli için Allah (cc) cennette bir ağaç diker." (Kenz-ul Ummal, c.1, s.478)

8- Muaz, Resulullah (s.a.a)'dan şöyle naklediyor: "Kur'an'ın yazılarını (eserlerini) ayaklarınızla silmeyin." (Aynı Kay., s.549. Muhtemelen Hz.Peygamber bazı ayetlerin yere yazıldığını görmüş ve böyle buyurmuştur.)

9- Ömer b. Abdulaziz diyor ki: "Resulullah (s.a.a) yerde olan Kur'an yazısının yanından geçiyordu." (onu öylece yerde görünce) şöyle buyurdu: "Bunu yapan Allah'ın rahmetinden uzak olsun." Daha sonra; "Kur'an'ı layık olduğu yere koyun" diye buyurdu. (Ayn.Kay.s.548-549)

KUR'AN'IN PEYGAMBER (S.A.A)'İN ZAMANINDA BİR ARAYA TOPLANDIĞINI GÖSTEREN DİĞER DELİLLER


8- Kur'an-ı Kerim'i, Hz. Muhammed (s.a.a) Zamanında Bir Araya Toplayanlar
Tarihçiler ve yazarlar, "Biz Kur'an'ı Resulullah (s.a.a) zamanında bir araya topladık" diyen bir grup sahabeden sözetmektedirler. Yine "iki-üç surenin dışında bütün Kur'an'ı topladık" diyen sahabelerin de adlarını yazmışlardır.

Kur'an'ın bir araya toplanmasından amaç, onun dağınık olmadığı anlamına gelmektedir. Sahabeler ya da onlardan bir grup farklı zamanlarda nazil olan Kur'an'a ulaşmak, önceki ayetlerle sonra nazil olanları birbirine eklemek için büyük çaba harcıyorlardı. Onlar Kur'an'ı toplamaya çok önem veriyordu. Ayetleri bir araya getirip, toplamak, yeni nazil olan ayetleri önceki ayetlere eklemek ancak yazmakla mümkün olur.

"Kur'an' ezberlenerek toplanıyordu" sözü doğru değildir. Çünkü Hz. Muhammed (s.a.a) hayattayken onlarca Kur'an hafızı vardı. Onlardan 70'i Bi'ri Maune'de öldürülmüştü. (Es-Sahih-u Min Sireti Nebiyy-i A'zam (s.a.a), 5.cüzünün "Gazvet-ü Bi'ri Maune" bölümünde bahsettik.) Ama ileride de göreceğiniz gibi Resulullah (s.a.a)'ın vefatından daha birkaç ay geçmemişti ki Yemane vakıasında da buna benzer sayıda Kur'an hafızlarının öldürüldüğü, hatta ölenlerin 400 ya da 500 kişiye yakın olduğu söylenmektedir.

Urvet b. Zübeyr, Birinci Halife'nin niçin Kur'an'ı bir araya toplamaya giriştiği hakkında şöyle diyor: "Yemame'de öyle kimseler öldürüldü ki, Resulullah (s.a.a)'ın ashabından ve Kur'an'ı biraraya toplayanlardandılar." (Kenz-ul Ummal, c.2, s.363)

Kur'an'ı biraraya toplayanlardan kabul edilen bu grubun kendilerine mahsus mushafları da vardı. Örneğin Zeyd, İbn-i Mes'ud, Hz.Ali (as) ve Ubey gibilerin kendilerine ait mushafları vardı. Hatta bu mushaflardan bazıları onların ölümünden yüz yıllar sonra bile mahfuz kalmıştı. (el-Fihrist (İbn-i Nedim), s.29; et-Temhid Fi Ulum-il Kur'an, c.1, s.205)

Bu mushaflar, Resulullah (s.a.a)'ın zamanında halkın arasında mevcut olan diğer mushafların dışındadır.

Bu yüzden eğer Yemame savaşında ölenlerin sayısını ileride değineceğimiz hadislerdeki sayılara eklersek dikkat çekici bir rakam elimize geçecektir. Şunu da belirtmek gerekir ki, sözü geçen mushaflar arasında, bir-iki surenin noksan olması gibi ayet ve surelerinin düzeni açısından bazı küçük farklar olabilir. Ama bunun ispat etmek istediğimiz şeyle herhangi bir çelişkisi yoktur; aksine onu tekid ve ispat etmektedir. [Çünkü onların genelinin birbirleriyle uyumlu olması ayet ve surelerin düzenine verilen önemi gistermektedir.]

Resulullah (s.a.a)'ın zamanında Kur'an'ı kimlerin biraraya topladığını açıklayan hadislerden bir kaçını aktaracağız.

Katade şöyle diyor: "Enes b. Malik'ten Resulullah (s.a.a)'in zamanında kaç kişinin Kur'an'ı topladığını sorduğumda şöyle cevap verdi: 4 Kişi; onların hepsi Ensardan idi: Ubey b. Kaab, Muaz b. Cebel, Zeyd b. Sabit, Ebu Zeyd.

Ynt: Kur'an-ın Toplanışı

Linki vermeniz yeterdi diye düşünüyorum.

http://caferilik.com/kuran/toplanis.htm

[Qom_u_ask]

Ynt: Kur'an-ın Toplanışı

nie?