Uyanış Destanı...

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam Humeyni -ks- peygamberlerin insanları Allah'ı tanıma ve O'na yönelmeye sevketmek, insanoğlundaki "mükemmeli arayış ve kemale yöneliş" potansiyelini fiiliyata geçirmek, zulüm ve kötülükleri reddedip toplumu ıslah etmek, hak ve adaleti hakim kılmak amacıyla gönderilmiş olduklarına inanmakta ve şöyle demekteydi: "Peygamberlerin gönderiliş nedeni insanların ahlakını, insanların öz benliğini, insanların ruhunu, insanların cismini, velhasıl bütün bunları zulmetlerden kurtarmaktır; zulmeti tamamen ortadan kaldırıp onun yerine nuru ikame etmektir"(106) İmam Humeyni'nin -ks- sıkça tekrarladığı bir inançtı bu: "Hak Tealâ'dan başka nur yoktur, O'ndan gayrısı hep zulmettir"(107)

İmam Humeyni -ks- islamın Allah'ın indirdiği son din ve insanların hidayeti için en mükemmel ve en kapsamlı okul olduğuna inanır ve "İslam, medeniyetin en zirve noktasıdır" derdi. "İslam hukuku ileri, mükemmel ve kapsamlı bir hukuktur"(108) "İslamda bir tek kanun vardır, o da, Allah'ın kanunudur"(109) İslamın siyaset ve ibadet dini olduğunu vurgular ve "İslam, yeryüzünde büyük medeniyetin temelini atan dindir"der(110) ve kendisini izleyenlere daima şu öğütte bulunurdu: "Mukaddes Kur'an ve kurtarıcı din olan yüce islamı, insan düşüncesinin ürünü olan yanlış ve saptırıcı okullarla karıştırmayasınız sakın!"!(111)

"Müslümanların en büyük meselesi Kur'an-ı Kerim'i bir kenara bırakıp başkalarının emri altına girmiş bulunmalarıdır"(112)

"Hz. Resulullah'ın -sav- getirdiği dinin gerçek devamı ve bozulmamış hali olan inkılâbî şiilik okulu da bizzat şiaların kendisi gibi, zorbalarla sömürücülerin nâmertçe saldırılarına maruz kalmıştır daima."(113)

İmam Humeyni -ks- başlattığı hareket ve kıyamın nedenini açıklarken "bütün gayemiz islamdır bizim" demekte (114) ve İran'da gerçekleşen islam inkılabını, "yüce islam dinini yozlaştırıp bozmak isteyen zorba zalimlerin pençesinden bu dini kurtarabilmek amacıyla İmam Hüseyin'in -s- gerçekleştirdiği şanlı Âşurâ Kıyamı'nın bir şua ve yansıması" şeklinde tanımlamaktadır.

"İslam belli bir millete mahsus olarak gelmiş değildir, islamın türkü, farsı, arabı, acemi yoktur; islam herkesindir; islam nizamında milliyet, ırk, renk, kavim, kabile ve dilin değeri yoktur."(115) "Herkes birdir herkes kardeştir; sadece ve sadece takva üstünlüğü vardır; iyi ahlâk ve salih amelle üstün olunabilir"(116)

İmam Humeyni Allah yolunda şehid olmayı en büyük saadet, ebedi izzet, evliyaların iftiharı ve zaferin anahtarı olarak bildirdi; şehadet, tutkusu kulun Rabbine olan aşkının tecellisinden başka şey değildi onca. Bu nedenledir ki şehadetin değer ve niteliği konusunda "Şehadetin değerini tabiatın sayfalarında arayan ve onun tanımını şairlerin hamâsi şiirlerinde arayıp onu keşfedebilmek için hayal sanatıyla akıl kitabından medet umanlar ne kadar da yanılmaktalar aslında! Bu muammayı aşktan başka şeyle çözebilmek mümkün değildir asla!" (117) demektedir. (foto s:180) Yine bu mantıkla şöyle demektedir o: "Siz mümin kardeşlerime şunu arzediyorum: Amerika'yla Sovyetlerin câni eliye yok edilip al kanlara boyanmış olarak Rabbimizin huzuruna çıkmamız; doğunun kızıl ordusunun bayrağıyla batının kara bayrağının gölgesinde müreffeh ve lüks bir hayat yaşamamızdan elbette ki daha yeğdir!"(118)

İmam Humeyni -ks- ilâhî bir folozof, rabbani bir ârif, usulden ayrılmayan bir fakih, müslüman halkın taklid mercii bir müçtehid ve aynı zamanda islam inkılabının lideri ve İran İslam Cumhuriyeti nizamının kurucusuydu. Batının felsefe ekollerine âşinaydı, islam mantık ve felsefesinin ister meşşâi, ister ışrâkî ekolü olsun, her iki ekolünü de mükemmel bir şekilde tanıyıp bilmedeydi. İmam'ın felsefi görüşü; yine kendisine has bazı farklılıklar ve ayrıcalıklara sahip olup bir ölçüde büyük islam bilgesi merhum Molla Sadra'nın Şuhudî felsefeyle Işrâkî felsefenin karışımı olan düşünce tarzına yakındı. İmam Humeyni -ks- onbeş yıldan fazla bir süre boyunca yüksek felsefe dersleri hocalığı yapmıştı. İmam'a göre felsefe; varlıklar alemi ve bizzat varlığın hakikatleriyle ilgili merhale ve mertebelerden bir kısmını anlama yolu ve yöntemiydi; bu nedenledir ki onun varlığın hakikatiyle vahdet-i vücud ve bunların mertebe ve merhaleleri konusundaki felsefî bakış ve düşünce tarzı, önemli ölçüde yine onun kendi irfânî okulundan etkilenmiş durumdaydı.

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam Humeyni'nin -ks- irfanı Kur'an ayetleriyle hadis-i şeriflere ve bu bağlamda din büyüklerinden ulaşan prensiplere dayalı olup yüce islam dininin mutahhar şeriatinin sınır ve prensipleri çerçevesinde seyreden ve bu çerçeveyi asla aşmayan bir irfandı (foto s:181) Allah'ın dinini birtakım zikir ve dualarla sınırlayan ve bireyi her çeşit siyasi ve sosyal sorumluluklardan uzak tutarak bir köşede inzivaya çekilmeye teşvik eden "menfi tasavvufa" şiddetle karşıydı o. İmam Humeyni insanın kendisini tanımasının, Allah'ı tanımanın temeli olduğu inancındaydı; insanlar nefis ve benliklerini ahlaki rezalet ve kötülüklerden temizleyip insânî erdem ve faziletler kazanmalıydılar, zira Hakk'ı tanıyabilmenin kaçınılmaz şartıdır bu. Gerçek marifete ulaşabilme ve yüce manevi mertebeler elde edebilmenin ise Allah'ın peygamberleriyle hüccet ve evliyalarının öğrettiği ve gösterdiği yoldan -şeriatten- başka ikinci bir yolu mevcut değildir. Bu nedenledir ki İmam Humeyni -ks- nurlu şeriat ve yüce islam dininin emirlerinin sınırlarını aşan riyazet ve yöntemleri câiz bulmuyor; olduğundan daha dindar görünmeye çalışmak, mukaddesmeâplığa kalkışmak ve irfân riyakarlığı sergilemek gibi davranışlardan tiksiniyordu.

İmam Humeyni'ye -ks- göre nefs-i emmareyle mücadele demek olan tarikatte yolalma ve cihad-ı ekber'in tehlikelerle dolu yolunda ve asfar-ı erbaayı katetme amacıyla profesyönel sahtekarlarla yalancılardan değil; keramet ve keşfin gerçek ashıbı ve hakiki mürşidinden meded ummak ve "kurtuluş gemisi" olan "velayet-i uzma"ya sarılmak gerekir; bundan başka bir yolla ulaşacak ve ulaşılacak olan herşey sapmadır ve bâtıldır. İmam Humeyni'nin -ks- fevkalâde arınmış olan dupduru nefsi ve kişiliğiyle sahib olduğu ruhi büyüklük, onun bu maneviyat seyr-u sülukundaki yolu kadar başarıyla katetmiş olduğunu göstermekte, bu da onun inandığı yöntemin doğruluğunu ispatlamaktadır. İmam Humeyni -ks- bu yolda öylesine ileri bir manevi makam ve şuhûdî idrake ulaşmış ve Rabbinde öylesine eriyip fâni olmuştu ki, Hallacların "ene'l hak!" iddiası karşısında bile rahatsızlık duymaktaydı. Ama onun bu rahatsızlığının nedeni, irfandan bîhaber safdillerin Hollac'ı teksir etmiş olması nedeniyle değildi asla; bilakis; Hellevler, öerlğk meydanında Hak'tan gayrısını da gördükleri ve dolaylı bir "ben"den bahsettikleri için eleştiriye tâbi tutulmadaydılar İmam Humeyni'nin irfanında. Zira İmam Humeyni'nin irfanında "nur" olan, sadece ve sadece Hak Tealâ hazretleridir ve O'ndan başka herşey "zulmet"tir; zulmet ise nurun yok olduğu şeydir; "yok" olan birşey ise zaten "var" değildir ki "varlık" da olabilsin... Binaenaleyh "varlık" hep Hakk'ın cilvesi, O'nun tecellisidir ve O'ndan başka hiçbir şey yoktur aslında! (foto-imam. s:182)

İmam Humeyni -ks- felsefe, irfan tefsir,ahlâk ve islami kelama mükemmel şekilde vakıf olmasının yanısıra fıkıh ve usulde de nadide ve pek ileri bir müçtehiddi. Otuz yılı aşkın bir süre boyunca yüksek fıkıh ve usul dersleri hocalığı yapmıştır. İmam'ın bizzat kaleme aldığı birçok fıkıh ve usul kitaplarının yanısıra, bu dalda verdiği derslerden öğrencilerinin derlemiş olduğu birçok kitabı da basılıdır şimdi (119) İmamın fıkıh ve usul konusundaki çok meşhur özelliklerinden biri de onun bu iki ilim dalına özel bir önem veriyor olmasıydı. Bir fıkıh hükmü üzerinde çalışır ve ahkâm istinbatıyla uğraşırken felsefe, kelam ve irfânî bakış açılarını bu işten tamamen uzak tutmaya bilhassa özen gösterirdi.İmam Humeyni fıkıh ve usul sahasında inceleme ve çalışmalarda bulunmanın, içtihadın süreğenliliği için gerekli görmedeydi; zaman ve mekan unsurunun içtihadda son derece etkili ve belirleyici bir rol oynadığını ve bu iki unsurun gözardı edilmesinin; günlük olaylar vuku bulan yeni hadiseleri idrak ve gerekli hall yolunu bulma hususlarında yetersizliğe neden olacağına inanıyordu. Ancak, bunu yaparken; fıkıhta inceleme ve yeni araştırmalara girmenin, geleneksel fıkıh ve içtihad yöntemini gevşek hale getirmek olmadığını ve olmaması gerektiğini vurgulamayı da ihmal etmiyordu. Bu nedenledir ki dînî eğitim ve incelemeler yapan medreselere yaptığı tavsiyelerde; mevcut hükümleri kavrama ve gerekli yeni hükümleri keşfetme konusunda geçmişteki değerli ulemanın doğru yöntem ve üsluplarının korunması demek olan geleneksel fıkha uyulmasını önemle salık vermekte, buna uyulmaması halinde büyük bid'at ve tehlikeli sonuçlara ortam hazırlanmış olacağını sürekli hatırlatıyordu(120). Rahmetli İmam Humeyni -ks- dînî ilmiye medreselerinde ıslah ve değişimler olsun derken, bu çerçevelerde yapılacak bir ıslah ve tahavvülden sözetmekteydi, bizzat kendisi bu hususta ilk adımı atanlardan biri olarak ünlüdür bugün. O, inkılabi fetvalar vermek suretiyle müçtehidlerin bakış açılarını değiştirip bu bakışın ufuklarını toplumun hayatî ve temel meselelerine uzanabilecek kadar yaymaları ve fıkhın unutulmaya terkedilmiş boyutlarının yeniden canlanabilmesi için gerekli diriliş ortamını hazırlamış; zaman ve mekanın içtihad üzerindeki etki ve müdahelesinin kaçınılmaz olduğunu bilfiil ispatlamıştı(121)İmam Humeyni -ks- şöyle diyordu: "Gerçek bir müçtehid nazarında devlet ve hükumet, fıkhın tamamının, insanoğlunun hayatının bütün boyutlarındaki felsefesinin pratiği ve hayata geçirilişi demektir. Devlet ve hükumet; hayatın sosyal, siyasi, askerî, kültürel vb. tüm sorunlarına karşı fıkhın pratik çözüm boyutunun göstergesidir. Fıkıh, insanın beşikten mezara kadar idare edilmesinin gerçek ve mükemmel teoriğidir."(122)

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İşte bu bakış açısının ışığında İmam Humeyni -ks- "Gaybet döneminde velayet-i fakîh esasına dayalı bir islam devleti kurulması" teorisini gündeme getirip geliştirdi ve bunun gerçekleşmesi için yıllarca mücahedede bulunup çok çetin mücadeleler verdi. Yetki sınırları konusundaki farklı görüşler bir tarafa bırakılacak olursa, velayet-i fakih teorisinin ötedenberi şia fakihlerinin icmayla ittifak ettikleri bir konu olduğu bilinmektedir; ne kar ki, geçmişte ortam ve şartların müsait olmaması nedeniyle bu konunun boyutları etraflıca gündeme getirilip konuşulmamış ve bu teorinin pratiğe geçirilmesi için gerekli ortamın hazırlanması yoluna gidilmemişti. Bu nedenledir ki İmam Humeyni -ks- asırlar sonra, gerekli şartlar ve özelliklere sahip bulunan bir müçtehid alim önderliğinde idare olunan bir islam devleti kurabilmeyi başaran ilk islam alimidir. Gerekli olan bu şart ve özelliklerin başlıcası şunlardı: Nefsini tehzib ve arıtmış olma ve kendi benliğine tam hakim bulunma, toplumu idare edebilecek yönetim sanatının inceliklerine vakıf olma, cesur ve âdil olma ve Allah'ın hükümlerini çok iyi bilip bu hususta uzman bir müçtehid olma. İmam Humeyni'ye -ks- göre "İslam devleti, toplumun, Allah'ın kanunlarıyla yönetilmesi ve egemenliğin kayıtsız şartsız Allah'a ait olması"dır(123)

İmam Humeyni'ye -ks- göre bir islam devleti ülkü, amaç ve icraat niteliği açısından olduğu kadar teşkilatlanma, organize ve prensipler açısından da çağdaş diğer siyasi sistemlerden çok farklıdır. Bu teoride "çoğunluk" ancak "hak" ekseninde meşruluk kazanır; tabii bir sonucu olarak da velayet-i fakihin velayetini uygulama safhasına koyması ancak gerekli şartların hazır olmasıyla mümkündür ki bu şartlardan biri de halkın genelinin kabul ve talebidir ki bu da doğrudan seçim veya halkın seçtiği "uzmanlar"ın vereceği kararda kendisini gösterecek bir neticedir (124)

Görüldüğü gibi islam devleti ve rehberlik makamıyla halk arasındaki bağ, tabii olarak derin ve itikada dayalı bir bağdır, nitekim bu nedenledir ki rahmetli İmam Humeyni -ks- çağının "halka en yakın" sistemini oluşturabilmeyi başarmış ve böyle bir sistemi idare etmiştir. Dünyadaki mevcut siyasi sistemlerin tam tersine, bu sistemde halk, rehberi belirleyip seçimleri tamamladıktan sonra sahneden çekilmez ve "ne hali varsa görsünler" diyerek kendi haline bırakılmaz; bilakis, islam toplumunun yönetim ve idaresiyle, islam devlet ve milletinin kader ve geleceğini belirlemede halkın doğrudan ve süreğen katılımının sağlanması şer'i bir vazife olarak garanti altına alınmıştır. İmam Humeyni'ye göre islam devletinin temeli, salih yönetim makamıyla halk arasında oluşan karşılıklı güven ve sevgi üzerine kuruludur, bu nedenle de İmam "Eğer" der, "Bir fakih sadece bir kez olsun, diktatörlük etmeye kalkışacak olursa velayet -islam devletinin yönetici olma- özelliğini yitirmiş olur."(125) "Semavi dinler ve yüce islam dininde liderlik ve lider olma; kendiliğinden değer sayılabilecek ve Allah göstermesin, insanda gurur ve kibirlenme duygusu yaratacak birşey değildir"(126) Evet, İmam Humeyni'nin -ks- yönetim ve yöneticilik olayına bakış açısı buydu, bu bakış açısı nedeniyledir ki "Bana hizmet ehli denilmesini, rehber ve lider denilmesine tercih ederim" diyor ve şöyle ekliyordu: "Rehber ve liderlik değil, hizmet ehli olmaktır esas olan... İslam hizmette bulunmakla mükellef ve sorumlu kılmıştır bizi!"(127), "Ben İran milletinin bir kardeşiyim ve kendimi bu milletin hizmetkârı ve askeri olarak görüyorum!" (128),

"İslamda sadece bir şey hükmeder, o da islamın hükmü ve kanunu! Hz. Peygamber-i Ekrem -sav- zamanında da kanun egemendi, hz. Peygamber-i Ekrem efendimiz -sav- kanunun uygulayıcısıydı"(129). İmam Humeyni -ks- kendisini buyruk sahibi ve halkın üzerinde bir güç ve hak sahibi olarak gören yöneticiler için şöyle demektedir: "Hükumetler, şu millete hizmet vermekle görevli bulunan azınlıklardır; bunlar hükumetin halka tasallut değil, hizmet etmesi gerektiğini bilmiyor, anlamıyorlar!"(130), "Halkın kendiği seçtiği hükumeti denetlemesi, onunla birlikte çalışması ve bilinçli bir tavır sergilemesi, toplumun asayiş ve güvenliğinin en büyük garantisidir."(131). Devlet, hükumet milli ve sosyal güvenlik gibi konularda, bu teoriyle; en demokratik sistemlerde bile devlet ve hükumeti salt "iktidar ve güç" olarak gören ve iktidara götürecek bir araç ve gereç olarak tanımlayan ve bu nedenle de sosyal güvenlik ve asayişin temel unsurunun "salt ezici güç" olduğunu savunan teori arasındaki fark apaçık ortadadır. İmam Humeyni -ks- "Millî üssü bulunmayan bir büyük güç, varlığını devam ettiremez" diyordu (132). Görünüşte pek güçlüymüş gibi duran komunist düzenin birdenbire gürültüyle çökmesi; buna karşılık dünyanın en güçlü ülkelerinin bütün engelleme ve düşmanlıklarıyla, yine onların sergilediği 8 yıllık amansız tahmîli savaşa rağmen İran İslam Cumhuriyeti'nin yıkılmadan ayakta durabildiği gibi, üstelik, günbegün daha da güçlenip ileri adımlar atması rahmetli İmam'ın -ks- bu görüş ve tespitinde ne kadar haklı olduğunu ispatlayan en bâriz belgesidir.

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam Humeyni'nin -ks- islam devleti ve bu devlette halkın konumu ve rolüne dair görüşlerinin, dünya siyasi literatüründeki "ırkçılık ve milliyetçilik"le hiçbir alakası bulunmadığı, bilakis, bunun tam karşısında yer aldığı açıktır. Irkçılık ve milliyetçilik demek olan nasyonalizm bir ideoloji olarak gündeme geldiği zaman, pratikteki başarısızlığı bir yana, "insani değerlere karşı duran bir sistem oluşturmak"la sonuçlanmaktadır. Zira bu tür bir bakış açısından her milletin nasyonalist fikir ve zanlarının "herşeye rağmen korunması gereken bir hakikat" şekilde tanımlanması halinde "değişken olmayan, sabit değerler" yoktur ve her an değişebilen mevcut coğrâfî ve siyâsî sınırlarla, milliyet ve kavimlerin sayısınca değişken ve yekdiğerinden farklı adalet, barış ve hürriyet gibi değerler ve gerçeklere getirilen farklı yorumlar var demektir. Bu şartlar altında, şu veya bu şekilde, daha güçlü olan milletlerin diğer milletlere egemen olmayı kendileri için adeta meşru bir hak telakki edecekleri ortadadır. Çünkü aşırı milliyetçilik demek, başkalarında daha üstün bir ırk, renk veya dille, coğrafi ve tarihi konuma inanmak demektir. İmam Humeyni -ks- târihî belgelerin de ortaya koyduğu bir hakikati vurgulayarak milliyetçilik ve kavmiyetçiliğin yaygınlaştırılıp Pan-Türkçülük, pan-Arapçılık, pan -İrancılık gibi milliyetçi fikirlerin 3. dünya ve islam ülkelerinde ortaya atılıp bazıları tarafından hararetle savunulmuş olmasını, ülkeleri parçalayıp küçük lokmalar haline getirmek ve yutmak isteyen sömürücü güçlerin nifak yaratıcı şeytânî planlarından biri olduğunu hatırlatmaktaydı. İmam "Güçlü ülkelerle yardakçılarının islam ülkelerinde oynadıkları oyun şudur" diyordu: "Allah Teala'nın kardeş olarak yarattığı ve tüm müminleri kardeş olarak tanımladığı şu müslüman kesim, grup ve toplulukları birbirinden ayırıp parçalamak ve Türk milleti, Fars milleti, Arap milleti, Kürt milleti gibi isimlerle farklı kamplarda saflaştırıp yekdiğerine düşman etmek! Bu ise islam ve Kur'an'ın gösterdiği yol ve çizginin tam karşısında ve onunla zıt bir yoldur."(133) Bu nedenledir ki rahmetli İmam -ks- daima "Bizim hareketimiz İrancı değil, islamcı bir harekettir!" demekteydi(134). (foto s:188)

İmam Humeyni'ye göre sultacı müstekbir güçler var olduğu ve onların varlığı resmen tanınıp sulta ve egemenlikleri kabul edildiği sürece dünyada gerçek bir barışın oluşabileceğini düşünmek ham bir hayalden ibarettir. Çünkü. "Dünyanın barış ve güvenliği, müstekbirlerin ortadan kalkmasına bağlıdır; aksi takdirde bu kültürsüz sultacı egemenler yeryüzünde var olduğu sürece mustaz'aflar, Allah Teala'nın kendilerine vaadetmiş olduğu mirası elde edemeyeceklerdir"(135) "Bizim için kutlu olan gün; dünyayı sömüren sultacı güçlerin bizim mazlum halkımızla diğer mustaz'af milletler üzerindeki sultalarının kırıldığı ve her milletin kendi kaderini kendi iradesiyle belirleyebildiği gündür"(136), "Amerika bizi yenebilir, ama inkılabımızı asla! Bu nedenledir ki ben, zaferi kazanacağımızdan eminim; Amerikan hükumeti şehadetin ne demek olduğunu bilmiyor çünkü!" (137)

Gâsıp ve işgalci siyonist İsrail devletiyle, onun oluşmasını sağlayan güç hakkında İmam -ks- şöyle demektedir: "Amerika; şu terörist tıynetli ABD devleti, baştanbaşa tüm dünyayı ateşe vermiştir; onun müttefiki olan dünya siyonizmi ise çirkin emellerine ulaşabilmek için öyle canilikler işlemektedir ki, kalemler yazmaya, diller söylemeye utanır!..."(138), "İslam ve müslümanlar açısından ve mevcut bütün uluslararası kural ve kanunlara göre İsrail gâsıp ve saldırgandır."(139), "İsrail'in bağımsızlığını öngören projeye evet deyip onu resmen tanımış olmanın müslümanlar için bir facia ve islam ülkelerinin devletleri için de bir patlama olacağı inancındayım"(140)

İmam Humeyni -ks- islam inkılabının zaferinden sonra mükemmel bir buluşla ramazan'ın son Cuma'sını "Dünya Kudüs Günü" olarak ilan ettiğini açıkladı ve dünya müslümanlarından "Kudüs islam düşmanlarının pençesinde olduğu sürece her yıl "Kudüs Günü"nde yürüyüş ve gösteriler düzenleyip gerekli diğer yol ve yöntemlerle Filistin müslümanlarının mücadelesini desteklediklerini göstermeleri"ni istedi (foto s:189)

İmam Humeyni -ks- Kudüs'ün kurtuluşunun tek yolunun Allah'a iman edip sadece O'na güvenmek olduğu ve İsrail tam anlamıyla ortadan kaldırılıncaya kadar silahlı cihad ve şehadet yöntemine başvurulması gerektiği inancındaydı.

Komunizm hakkında İmam şöyle diyordu: "Daha ilk ortaya çıktığından beri komunizmin öncü savunucuları dünyanın en diktatör, en iktidar hırslısı ve en tekelci devletleri olagelmişlerdir!" (141)

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


Batı dünyasının kalkınmaları hakkında da şöyle diyordu İmam: "Biz batı dünyasının ilerleme ve kalkınmalarını kabul ediyoruz, ama bizzat kendilerinin gına gelmiş oldukları fesadlarını, asla!" (142), "Batının eğitim sistemi insanı kendi insaniyetinden soyutlamıştır"(143), "Biz medeniyete karşı değiliz, bizim karşı olduğumuz şey ithal malı olan medeniyettir"(144), "Biz, insanlık ve şeref temeline dayalı bir medeniyet istiyoruz"(145)

İmam Humeyni -ks- kültürün temel etki ve rolünü defalarca vurgulamakta ve şöyle demekteydi:"Kültür, bir milletin tüm saadet ve bedbahtlıklarının kaynağıdır... Milletleri yetiştiren şey doğru kültürdür" (146), "Mide, ekmek ve su ölçü değildir; insanlık onur ve şerefidir önemli olan!"(147), "İnsanoğlu makinalı tüfekle top ve tankın gölgesinde hayatını sürdürmek istediği sürece insan olamaz, insânî gayelere ulaşamaz" (148), "Siz, beyan ve kalem vasıtasıyla makinalı tüfekleri sahnedışı bırakmaya ve meydanı kalemlere, bilimlere ve ilimlere bırakmaya çalışın"(149). İmam Humeyni sömürü ve sömürgeciliğin hizmetindeki sanatın karşı olduğu gibi, "sanat için sanat"ı da her nevi değerden yoksun bilmekte ve islama göre sanatı şöyle tanımlamaktaydı: "İslam irfanında sanat; adalet, şeref ve insafı net bir şekilde tanımlamak ve parayla iktidarın gazabına uğrayan açların perişanlığını tasvir edebilmektir"(150)

İmam Humeyni -ks- eğitim ve öğretim sahasında da hem pratik hem teorik olarak örnek bir üstaddı. Pehlevi hanedanıyla onun batı hayranı yardakçılarının ihanetleri neticesinde bütün kültür ve değerleri ayaklar altına alınmış ve tam bir sorumsuzluk ve bahane'ciliğe itilmiş bir toplum; İmam Humeyni'nin eğitim ve terbiye yöntemleri sayesinde büyük bir dînî hareketin öncülüğünü yapan bir topluma dönüşüvermişti. H.Ş. 1342 15 Hordad'ıyla ilgili kıyam hadiselirinde baskı ve hafakanın kol gezdiği o üzücü siyasi ve sosyal ortamda dostlarının "Hangi ümit ve hangi güçle bir adalet devleti kurmak istiyorsunuz?" şeklindeki sorusu karşısında İmam'ın -ks- orada bulunan bir beşiği gösterdiği anlatılır(151). Nitekim bu konuşmaya şahid olanlar 15 yıl sonra islam inkılabının kıyam sahnelerinde boy gösteren asıl etkin kesimin genç yaştaki İranlı müslüman lise ve ortaokul öğrencileri olduğunu göreceklerdi hayretle.

İmam Humeyni -ks- nefsin temizlenmesi ve nefsâni ve şeytânî istek ve arzulardan uzak olması için sürekli kontrol altında tutulmasını gerçek kemale erişmenin vazgeçilmez şartı olarak görüyordu. O, eğitim ve yetiştirmenin çocukluk yaşlarından itibaren başlaması, hatta çocuk henüz ana rahmindeyken annesinin özel bir itina göstermesi gerektiğine inanmaktaydı. Bu nedenledir ki "Hiçbir meslek, annelik mesleği kadar onurlu ve şerefli değildir". diyor (152) ve şöyle ekliyordu: "Çocuğun ilk okulu, ana kucağıdır"(153) İmam, öğretmenler ve toplumun eğitim ve öğretimiyle uğraşan tüm kesimlere "Dikkat ediniz", diyordu "ilk, orta ve lise yılları, üniversiteden çok daha önemlidir, çünkü çocukların aklî rüşdleri o dönemlerde oluşup şekillenmektedir"(154) (foto s:192), "Öğretmene bambaşka bir emanet devredilmiştir; insan emanet edilmiştir ona!" (155), "Bütün mutluluklar ve bütün kötülüklerin saiki okullarda başlar, bu işin anahtarı öğretmenlerin elindedir."(156) İmam Humeyni öğretmenliği peygamberlerin mesleği olarak görmekte ve öğretmenlerin en önemli vazifesinin -resmi eğitim ve öğretimin yanısıra- toplumu "Allah"a doğru yöneltip yönlendirmek" olduğunu "Allah"a doğru yöneltip yönlendirmek" olduğuna inanmaktaydı.

İnsanı tüm varlık aleminin özü ve usaresi olarak gören İmam "İnsan öylesine tuhaf ve ilginç bir yaratıktır ki" derdi, "Ondan ilahî ve melekûtî bir varlık oluşturulabileceği gibi; cehennemî ve şeytânî bir varlık ta oluşturabilir!"(157), "İnsanın doğru eğitilmesi halinde tüm dünya ıslah olur"(158). İmam Humeyni -ks- eğitim, terbiye ve yetişmenin, öğretim ve öğrenimden çok daha önemli olduğu inancındaydı; olanca değer ve kıymetine rağmen, nefsî eğitim ve ahlâki terbiyeyle birlikte olmaması halinde bilgi, kolayca şeytânî emellere alet edilen bir vasıta haline gelebilirdi: "İlim fasıd ve kötü bir kalbe girecek olursa; ahlakî açıdan bozulmuş bir beyne girecek olursa, vereceği zarar cahillikten daha fazla olur"(159)

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam Humeyni'nin -ks- islami hareketinin İran'a kazandırdığı fevkalâde ileri neticelerden biri de kadınların çeşitli sosyal sahalarda faaliyet göstermesi olmuştur. İran tarihinin hiçbir diliminde müslüman kadınlar bunca yüksek bir siyasi ve sosyal bilinç seviyesine ulaşmamış, ülkesinin kaderine bunca katkıda bulunmamıştır. Müslüman İran halkının şaha karşı başkaldırıp kıyam ettiği günlerde kadınlar bütün sahnelerde erkeklerle omuz omuza, hatta kimi zaman onlardan önde olmuşlardır. Irak'ın İran'a zorla tahmil ettiği 8 yıllık savaş boyunca İranlı müslüman kadınların cephe gerisi hizmetleriyle islamı ve inkılabı korumaları için kardeşleri ve eşlerini hararetle teşvik etmeleri ve hatta ön saflara yardım hizmetlerine faal bir şekilde katılmaları yaşadığımız çağın savaş tarihinde eşine rastlanmamış bir hamasi ve olaydır. (foto s:193) Müslüman İran kadını bugün de erkeğiyle omuz omuza kültür, eğitim, öğretim, üniversiteler, sosyal hizmetler, sağlık ve tedavî hizmetleri, devlet ve kamu kuruluşları gibi çeşitli sahalarda hizmet vermekte, ciddi bir katılım örneği sergilemektedir. Halbuki islam inkılabının zaferinden önce şah rejiminin tüm ülkeyi bir fesad ve ahlaksızlık yuvasına çevirip sosyal ortamı tamamen kirletip bozmuş olması nedeniyle müslüman kadınların önemli bir çoğunluğu ortamın kirliliğinden uzak durabilmek amacıyla evlerine sığınmak zorunda kalmış ve o zulüm düzeninin sözkonusu olumsuzlukları nedeniyle birhassa köylerle kasabalarda birçok kız öğrenci tahsillerini yarıda bırakmış veya tahsil nimetinden büsbütün mahrum olmuşlardı. Büyük şehirlerde okuyabilme ve sosyal faaliyetlerde bulunma imkanına kavuşan genç kızlarla kadınlar ise sorumsuzluk ve laubaliliğin iyice yozlaştırmış olduğu ortamlarda ırz ve namuslarını güçlükle koruyabilmekteydiler; hatta bu eşitsiz mücadele sırasında iffet ve hicabını korumak isteyen birçok kadın, yüksek öğretim veya mesleğini bırakmak zorunda bile kalıyordu.

İran'da kadın kesiminde meydana gelen bu muazzam değişim ve gelişmelerin herşeyden ziyade rahmetli İmam'ın -ks- kadının kişilik, kimlik ve konumuna bakış açısının ürünü oluşu ve onun, kadın haklarının gerçek savunuculuğuna yapmasından kaynaklandığı bilinmelidir. Rahmetli İmam -ks- "İslam nizamında kadın, erkeğin sahip olduğu hakların aynasına sahiptir" diyor ve bu hakları şöyle sıralıyordu:"Tahsil hakkı, iş ve çalışma hakkı, mülkiyet hakkı, oy alma ve oy verme hakkı"(160), "İnsan hakları açısından kadınla erkek arasında fark yoktur, her ikisi de insandır çünkü. Kadı da tıpkı erkek gibi kendi alınyazısına müdahele hakkına sahiptir"(161), "İslamın karşı olduğu ve haram bildiği şey, fesad ve ahlaksızlıktır; ister kadın tarafından işlenmiş olsun, ister erkek tarafından, farketmez."(162), "Biz, kadının endi yüce insânî makamında bulunmasını istiyoruz, oyuncağa dönüşmesini değil... İslam, kadının erkeğin elinde bir meta ve oyuncağa dönüşmemesini istemektedir; islam, kadının kişiliğini korumak ve onu ciddi ve becerikli bir insan olarak yetiştirmek istemektedir"(163), "Tıpkı erkek gibi kadın da, kendi alınyazısını ve kendi faaliyet ve çalışma sahalarını kendi seçme hürriyetine sahiptir"(164) "Gençlerin, genç kızlarla genç oğlanların kötü yollara düşmesine neden olan batı stili özgürlükler hem islam hem mantık açısından geçersizdirler."(165)

İmam Humeyni'nin -ks- ekonomik tavsiye ve ekonomik tavırları adaletin icrası temeline dayalı ve toplumun mahrum ve mustaz'af kesimine öncelik tanınması prensibi üzerine kuruluydu (166), o, mahrum ve mustaz'aflara hizmeti en üstün ibadet bilir ve onları kendisinin ve toplumun "velinimeti" olarak tanımlardı. İmam Humeyni'nin -ks- islam nizamı yetkililerine en çok tavsiyede bulunduğu şey yoksullarla düşkünlere ilgi göstermek ve lüks yaşama huyundan kesinlikle kaçınmaktı. O; devletle devlet yetkililerinin milletin (-foto s:195-) hizmetkârı olduğu inancındaydı ve hizmetkârın ise, halkın avâm kesiminin sahip olduğundan daha fazla bir imkana sahip olma gibi bir talepte bulunmaya hakkı yoktu: "Şu gecekondularda yaşayan ve şehid verenlerin saçının ber teli; dünyanın tüm sarayları ve o saraylarda yaşayanlardan daha şerefli ve daha yeğdir!"(167), "Sonuna kadar bizimle birlikte olacak olanlar; fakirlik, yoksulluk ve mustaz'aflığı bilfiil tatmış ve yaşamış bulunanlardır"(168), "Hükumetimizin saray -lükse- ilgi duyduğu gün, hükumet ve milletimizin fatihasını okumamız gereken -işinin bittiği- gündür" (169)

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam'ın en belirgin özelliklerinden biri, sözlerinin son derece samimi olması, sözüyle amelinin bir olmasıydı; o birşey söylediğinde herkesten önce kendisi amel ederdi. Onun geçimi ve özel hayatı, kanaatkarlık ve sade yaşam konusunda söylediklerinin en büyük deliliydi. Üstelik taklid merciiliği ve inkılab rehberliği öncesinde değil; sonrasında da yaşamı aynıydı onun; rehber ve liderin halkın en orta halli kesimi gibi, hatta daha aşağı bir maddî geçim seviyesinde yaşaması gerektiğine inanır ve kendisi de öyle yaşardı. O, hayatı boyunca son derece sâde ve zâhidâne bir yaşam sürdürdü. İmam'ın -ks- bu özelliği konusunda belgesel olan birçok kitap ve hatıra yayınlanmışsa da (170), onun ciltlere sığmayacak olun bu sade ve zühd dolu boyutu halâ birçoklarınca bilinmemekte ve İmam'ın bu boyutuna pek az insan âşina bulunmaktadır.

İmam'ın -ks- sade yaşamı ve beytulmalı kullanma konusunda gösterdiği fevkalâde kanaatkar sorumluluk konusunda şu noktayı belirtmek yeterli olacaktır: İmam'ın teyid ve direktifiyle anayasasının 142. maddesi gereğince Yüksek Divan; rehber ve diğer üst düzey yetkililerin göreve gelmeden önce ve görev sonrası mal varlıklarını incelemekle mükellef kılınmıştır; böylece hak ve hukuka aykırı bir mal artırılması önlenmiş olmaktadır. İmam Humeyni -ks- naçiz mal varlığının resmi listesini Yüksek Divan'a gönderip resmen mal beyanında bulunan ilk yetkili olmuştur İran'da (H.Ş. 24 Dey, 1359) İmam'ın -ks- vefatından sonra, bütün günlük gazetelerde de yayınlandığı üzere oğlu, babasının mal varlığının resmen incelenmesi için Yüksek Yargı Kurumu'na resmi bir yazıyla başvuruda bulundu (171)

Bu incelemenin neticesi H.Ş. 11 Tir 1368'de Yüksek Divan başkanı tarafından resmi bir yazıyla açıklandı(172) Bu resmi açıklamada, İmam'ın mülküne hiçbirşey eklenmediği gibi, Humeyn'de babasından miras kalan bir arsayı da o köydeki yoksullara hediye ettiği ve mülk listesinden çıkarılması gerektiği (173) belirtiliyordu.

İmam'dan miras kalan yegâne gayri menkul, Kum'daki eski evidir. Bu ev ise H.Ş. 1343(1963-64) te İmam yurt dışına sürgün edildikten sonra aslında islami hareketin hizmetindeki bir merkeze dönüşmüş ve İmam'ın taraftarı olan dinadamlarıyla halk kesiminden müracaat edenlerin toplantı mekanı olmuştu ki, bu durumunu bilfiil sürdürmüş olup halihazırda da şahsa münhasır bir durumu yoktur. H.Ş. 1359'da tanzim edilip İmam'ın rıhletinden sonra yapılan kanunî incelemeyle ilan olunan resmi mal tezkeresinde artma değil, azalma olmuştur. Resmi bildiride şöyle deniliyordu: "...Birkaç kitaptan başka kendi şahsına ait malı-mülkü olmadığı anlaşılmıştır. Çok sade bir yaşam için gerekli birkaç eşya ise eşine ait bulunmaktadır. Kullanılan iki eski halı da özel mülk olmayıp, ihtiyaç sahibi seyyidlere verilmesi gerekmektedir. Kendisine ait nakit parası yoktur, eğer birşey varsa müslüman halkın, harcanması için kendi taklid mercilerine bırakmış oldukları şer'î vücuhattır ki yine şer'î ihtiyaçlar için harcanmak üzere verilmiş olduğundan bu yolda harcanması gerekir ve bu nedenle de mirasçılara düşmez. (foto- s:197) Evet, 90 yıla yakın ömrü boyunca insanların sevgi selinde yaşayan bir evliyadan geriye kalan şahsına ait mal ve mülk bir gözlük, bir tırnak makası, tarak, tesbih, Kur'an ve seccadeyle sarık ve abasından oluşan elbisesi ve dinî mevzuata dair birkaç kitaptan ibaretti! Elli milyonu aşkın nüfusa sahip bir petrol ülkesinde inkılap yapmış bir rehber ve liderin değil sadece; aynı zamanda dünyanın dört bir yanında da milyonlarca insanın gönlüne taht kurmuş olan ve milyonlarca mücahidin yüreğinde yatan birinin bütün dünyalığı bunlardan ibaretti işte! İslam ve inkılabı korumak için müslümanları genel seferberliğe davet ettiğinde birkaç saat içinde milyonlarca şehadet gönüllüsünün listeye isim yazdırmak için uzun kuyruklar oluşturduğu "İmam"dı o... Kalp hastahanesinde acil servise alındığı haberi duyulur duyulmaz, yarattığı hastahanenin önünde "kalplerini vermeye gelen" müminlerin (174) imamıydı o... Bunca tutku ve sevginin yegane kaynağı elbette ki onun "ilmiyle amel eden" samimi ve dürüst kişiliği, zühdü, takvâsı ve sadeliğiydi şüphesiz.

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam Humeyni -ks- günlük yaşamında son derece düzenli, muntazam ve disiplinliydi. Gündüz ve gecesinin belli bir zamanını mutlaka ibadet, Hakk'ın zikri, Kur'an okuma, dua ve mütalaaya ayırırdı. Dinlenme anlarında yürümek ve yürürken Rabbinin zikriyle meşgul olup tefekkür etmek onun günlük programından biriydi. Doksan yaşına yaklaştığı halde dünyanın siyasi liderleri arasında günlük mesaisi en yoğun istisnalardan biriydi o. İslam ümmetinin şanını yüceltmek ve müslümanların meselelerini halletme azim ve neşesi, en zor anlarda bile kaybolmadı onda. İmam her gün mütalaada bulunur, ülkenin günlük önemli haber ve yorumlarını mutlaka matbuattan izler, haber bültenlerini inceler, radyo ve televizyonun haberlerini dinler, bununla da yetinmeyerek islam ve inkılab düşmanlarının propaganda gidişatlarından haberdar olup gerikli karşı koyma yolları üzerinde düşünebilmek için yabancı ülkelerin farsça radyo yayınlarını da her gün birkaç kez dinlemeyi de ihmal etmezdi. Günlük yoğun programı ve islam nizamı yetkilileriyle yapılan müteaddit toplantılar; islam inkılabı ve islami hareketin asıl sermayesi olan halkın çeşitli kesimleriyle irtibat ve yakın ilişkisini sürdürmesine engel olmazdı hiçbir zaman. "Nur Dergahında" adlı kitabın iki cildinde İmam'ın kendisini ziyarete gelen halk kesimlerine yaptığı 3700'ü aşkın görüşme ve konuşmanın özellikleriyle ilgili bilgiler kayıtlıdır (175) ki bunlar onun islam inkılabının zaferinden sonraki görüşme ve konuşmalarıdır sadece. Sırf bu rakam bile, onun yaşadığı dönem'in halkı ve ümmetiyle ne kadar derin ve içiçe bir ilişki içinde bulunduğunu anlatmaya yeter sanırız. O, halkın kaderiyle ilgili hiçbir kararı, samimi bir şekilde halka götürmeden almazdı; çünkü ona göre halk "gerçekleri bilmesi gereken en mahrem kesim"di.
Kararlı, azimli ve sevgi dolu bir çehresi vardı İmam'ın. Bakışları fevalâde çekici ve maneviyat doluydu. Onu ziyarete gelen kalabalıklar bile gayriihtiyârî bir şekilde bu maneviyatın etkisine kapılıverir, orada bulunanların çoğu, tarifi imkansız bir şevk duygusuyla ağlamaya başlardı. Allah Teala'ya el açıp dua eden ve duayı andıran sloganlarında "Ya Rabbim! Benim ömrümü al, İmam'ın ömrünü bir lahzâ olsun, uzat!" diye yakaran (176) müslüman İran halkına hak vermemek elde değildir. Maneviyattan bihaber dünyanın bunu anlayabilmesi mümkün değildir, ama İmam'ın yanında yetişenler, o gerçek "Allah kulu"nun günlük hayatında bir lahzanın bile ne demek olduğunu bilirler. Hayatını bütünüyle Rabbine ve O'nun rızası için O'nun kullarına hizmete adamıştı çünkü. (foto sy:199)

İstikbar dünyası ve siyonist güdümlü batı medyası İmam Humeyni konusunda hakikatleri gizleyip gerçeği saptırmak ve olmadık karalama ve iftiralarla onu yanlış tanıtmakla insanlık tarihine inanılmaz bir zulümde bulunmuştur. İmam ve islam inkılabının gerçek çehresinin bilinip tanınmaması için bu mihraklar yıllardır yoğun propagandalar yapmakta, astonomik paralar harcamakta, senaryolar düzmektedirler. İmam -ks- vefat ettiği halde bu zehirli propagandalar yıllardır bir lahza olsun durmamış, hatta giderek artmıştır. Bugün dünyanın dört bir yanında Siyonist güdümlü medyanın farsça ve diğer dillerde yayın yapan binlerce radyo ve televizyon şebekeleri İmam Humeyni -ks- ve İran İslam inkılâbı aleyhinde gece gündüz aralıksız propaganda yayınları yapmaktadır. Amerika, Avrupa ve batı çizgisindeki nice laik ülkelerde şah yanlılarından solcular ve Halkın Münafıkları'na varıncaya kadar İmam ve İslam inkılâbına düşman olan bütün grup ve örgütlere geniş imkânlar sağlanmış olup İslami İran, İmam Humeyni -ks- ve Şiilik aleyhine iftiralarda bulunabilmek gayesiyle günlük gazete ve haftalık dergilerde sürekli makale ve sözde araştırmalar yayınlanmakta, CIA ve Mosad'ın ve bunlarla koordineli çalışan teşkilatların bütçesinden ödenen paralarla gazeteler çıkarılıp kitaplar basılmaktadır. İmam Humeyni'nin başlattığı bu muazzam İslami hareketin gerçeklerini örtbas veya tersyüz edebilmek için girişilen bunca propaganda ve harcanan bunca astronomik paralara rağmen hakikat güneşi elbet parlayacak ve "Allah, nurunu tamamlayacaktır; kâfirler istemese de! "Birkaç asırdan bu yana bütün varlığını diğer milletleri sömürüp sessizce yağmalamak ve zihinleri bulandırıp kamuoyunu kimi zaman oyalayıp kimi zaman aldatmak gibi gayri insani prensipler üzerine kuran ve varlığını bu tür iğrençliklere borçlu olan batı dünyası kendisini tehdit eden tehlikeyi teşhis hususunda yanılmadı. İmam Humeyni'nin -ks- uyandırıcı ve bilinçlendirici mesajlarını duyup da onun yoluna ve meramına hayran olmayacak kim vardır hür vicdanlı şeref sahibi insanlar arasında? Hangi vicdan ve şeref sahibi insan, İmam'ın kişilik ve mesajlarıyla aşina olduktan sonra dünyayı pençesinde inleten bu zulüm düzenine başkaldırmaz ki?!

Sahi, bugün güdümlü iktidarlar tarafından yönetilen İslam ülkeleri ve Arap beldelerinin büyük bir çoğunluğunda İmam Humeyni'nin -ks- vasiyetnamesi, konuşmaları ve mesajlarının yayınlanması ve mütalaası neden suç sayılmakta ve yasaklanmaktadır? Bunca ülkede başkanlar en üst düzey yetkililerin İmam Humeyni'nin hareket ve fikirlerinin yayılmasını önlemek amacıyla elele vermesi ve bunca imkânı seferber etmesi niye? Bütün bunların yegâne sebebi, onun; asırlardır insanlığın hasretle beklediği ve yokluğundan acı duyduğu insani değer ve hakikatleri dile getirmesi ve bunları can-u gönülden savunuyor olması değil midir? İmam Humeyni'nin -ks- pak yaşamıyla aşina bulunan ve onun mesajını duyup muazzam kişiliğini tanıyabilenler onun tutuşturmuş olduğu bu meşalenin, söz konusu kin ve düşmanlıklar fırtınasıyla söndürülemeyeceğini bu saptırma ve yozlaştırma zulmetleriyle yok edilemeyeceğini bilirler: "Allah nurunu tamamlayacaktır; kâfirlerle müşrikler istemeseler de!" (Saf, 8-)

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


İmam Humeyni'nin Vefatı

Yârin Visâli, Yârenlerin Firakı

İmam Humeyni -ks- ülkü, ideal, hedef ve gayeleri belirlemiş, söylenmesi gerekenleri söylemiş, pratikte de bütün varlığını bu ülkü ve amaçların tahakkukuna adamıştı. H.Ş.1368 Hordad ayının ortalarıydı ve çağın büyük evliyası, tüm hayatını kendisine adadığı ve rızasını kazanmak için çırpındığı sevgilisine kavuşmaya hazırlanıyordu şimdi. O'ndan başka kimsenin önünde eğilmemiş, O'ndan başka kimse için gözyaşı dökmemişti. Her biri bir edebiyat şaheseri de olan irfânî şiirleri onun bu vuslat anının özlemiyle yanıp tutuştuğunun belgesiydi. Onun için visal ve kavuşma, onu sevenler içinse ayrılık ve firak ateşi demekti bu. Uğruna baş koyanlar için dayanılması pek güç bir ayrılık görünüyordu şimdi. Vasiyetnamesinde bu lahzaları şöyle tavsif etmekteydi kendisi: "... Huzurlu bir gönül, emin bir kalp, şad bir ruh ve Allah'ın fazlından ümitli bir öz ile kardeşler ve bacıların hizmet ve huzurundan ayrılıp ebedî mekâna doğru yolculuğa çıkıyorum, sizin hayır duanıza pek ihtiyacım var. Rahman ve Rahîm olan Allah'tan hizmette kusur, suç ve taksirim hususunda özrümü kabul buyurmasını dilemekte ve milleten kusurlarım, suçlarım ve taksiratım hususunda mazeretimi kabul etmesini, irade gücü ve kararlılıkla ilerlemesini dilemekteyim". (foto sy: 201)

Bugün ister İran halk, ister dünyanın dört bir yanından onu ziyarete gelenler, bu nur imamının makberinin parmaklıklarına sarılmakta ve onun bu son sözlerine şöyle cevap vermektedirler: "Ey İmam! Ey gönüllere taht kuran sevgili, hangi suç, hangi taksiratın oldu ki bize karşı? Babalarımız da biz de sende iyilik, hasenat ve nurdan başka bir şey görmüş veya duymuş değiliz ki! Ey nur imamı "Şehadet ederim ki sen namaz kıldın, zekat verdin ve bunları dirilttin, iyiliği emredip kötülüğü engellemek için çaba gösterdin, Allah yolunda cihad ettin ve bütün bunları en mükemmel bir şekilde yerine getirdin!" (177)

Daha da şaşırtıcı olanı, rıhletinden yıllar önce yazmış olduğu bir gazelde İmamın şöyle diyor olmasıdır: "Sâlhâ miygozered, hâdisehâ miy-âyed / İntizâr-i ferec ez niyme-i Hordâd keşem!" (Yıllar geçmekte, hadiseler ard arda vuku bulmakta / Herşeyin düzeleceği Hordad ayının ortalarını bekliyorum şimdi!)

Aynı gazelin bundan önceki beyitlerinde de ayrılık ve hicranın zorluğundan sözedilmekte ve visal anının hasreti vurgulanmaktadır! (178) (foto. s:202)
Ve şimdi hicri- şemsi 1368 Hordad'ının ilk günleri gelip geçmiştir. Birkaç gün önce İmam'ın sindirim sistemi ve kalp rahatsızlığı halka açıklanmış, ameliyata alındığı duyurulmuştu. Bu günlerde İran'a hakim olan manevî atmosferin tevsifi mümkün değidir. Evlerde, camilerde, tekke ve zaviyelerde, sokaklarda, caddelerde; heryerde toplu dua merasimleri düzenlenmiş, İmam'ın yurtiçi ve yurtdışındaki izleyicileri "Allah'ım" Bizim ömrümüzü al, onun ömrünü uzat" diye yakarmaya başlamışlardır. Bütün İran, hatta dünyadaki bütün inkılâbi müminler inanılmaz bir hüzne ve kedere gömülmüştür; kimse rahatsızlığını gizleyememekte, gözyaşını tutamamaktadır. Kederli gönüller Cemaran'a yönelmiştir bütün varlığıyla. Zaman bir türlü geçmek bilmiyor... İran baştanbaşa bir "dua ve yakarış beldesi" kesilmiş... Doktorlar ellerinden geleni yapıyor, ama Yaradan'ın takdirini değiştirebilmek mümkün mü hiç: "Ey mutmain nefis! Rabbinin rızasını kazanmış ve sen de O'ndan razı olmuş olarak dön Rabbine! Artık kullarımın arasına gir! Ve Cennetime gir!" (Fecr, 27-28)

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


H.Ş. 1368 Hordad ayının 13. günü: Kamerî tarihle 27 Muharrem, miladi tarihle 3 Haziran 1989... Günlerden Cumartesi... Akşam; saat 2220' yi gösteriyor. Sevgiliye kavuşma vakti, vuslata erme zamanı gelip çatmış... Milyonlarca müminin kalbinin Allah'ın nuruyla, manevî aşkla dolmasını sağlayan bir müminin kalbi duruveriyor... Çok yakın dostları tarafından hastahane odasına yerleştirilen gizli bir kamera aracılığıyla hasta olarak yattığı son günler, ameliyatları ve Hakk'ın Rahmetine kavuştuğu, likaullah'a eriştiği o lâhzalar kaydedilmiştir bugün (179) İmam'ın bu lâhzalardaki inanılmaz huzuru ve maneviyatla dolup taşan hali televizyondan yayınlandığında baştan başa bütün İran bir kez daha maneviyat beldesi kesilecek, yaşlı gözlerle yaslı gönüller bir kez daha mânevi bir inkılab yaşayacaktı âdeta... Bu anları tarif edebilmek gerçekten imkansızdır...

O sırada bizzat o ortamda bulunan ve o atmosferi teneffüs edebilenler bilir ancak bunu... Dudakları sürekli kıpırdamakta, Allah'ı zikretmekteydi! Seksenyedi yaşında olduğu, çok kısa aralıklarla birden fazla pek zor ve uzun ameliyata girdiği, mübarek kollarında serum iğneleri, vücudunun birçok yerinde cihazlar bulunduğu ve ömrünün son akşamını geride bırakmakta olduğu o son lâhzalarda farzlarını tamamladığı akşamla yatsının sünnetlerini kılıyor, teheccüd namazını (foto s:203) ihmal etmiyor ve Kur'an telavet ediyordu... Son saat geldiğinde fevkalâde bir huzur ve melekutî bir sükunu vardı. Durmadan kelime-i şehadet getiriyor, "Allah birdir, Muhammed O'nun elçisi ve kuludur" diyordu... Ve, kelime-i şehadeti tekrarlayarak verdi son nefesini; Melekut-i Â'lâ'ya kanatlanırken sevgilisine kavuşmanın sevinci dudaklarındaki huzurlu tebessümden belliydi... O sevgilisine kavuşmuş, ama sevenleri tarifi imkansız acılara boğmuluştu.

İmam'ın -ks- dâr-ı bekaya göçtüğü haberi yayınlandığı zaman islâmi İran büyük bir zelzele yaşamıştı âdeta. Sadece İran değil, islam ve islam ümmetine bütün dünyada izzet ve saygınlık kazandıran bu nur İmamının mesaj ve kişiliğiyle âşina olan her yerde, her belde ve her diyarda gözler yaşlı, gönüller yaşlıydı o gün... Evet, müminlerin o günlerdeki halini tavsif edebilmek ne dilin ne de kalemin yapabileceği bir iş değil gerçekten. Yârini, sevgili İmam'ını kaybeden İran halkı böylesine dövünerek gözyaşı akıtmakta haklıydı elbet; tarihte hiçbir millet, bir rehbere böylesine ağlamış değildi şüphesiz. Koca bir islam ümmetinin ayaklar altında çiğnenen izzet ve onurunu kurtarmış, yüceltmişti o; inananlar onun yiğit kıyamı sayesinde kavuşmuşlardı layık oldukları izzet ve onura. Gerçek anlamda bir Allah eri olan bu nâdide goncanın yiğitçe haykırışı şahı İran'dan söküp atmış, Amerika'yla batı şirkinin bu ülkedeki sömürü ve sultasına son vermiş, islamı yeniden diriltip ihya etmiş, (foto- s:204 ve 205) müslümanlara onur ve izzet bahşetmiş, İslam Cumhuriyeti'ni kurmuş kimsenin yan bakmaya dahi cür'et edemediği dünyanın tüm süper güçlerinin karşısına dikilip bütün şeytanî ve cehennemî güçleri dehşete düşürmüş, bütün küfür dünyasının elele vererek on yıl boyunca tertiplediği tüm oyun, komplo, ihtilal girişimleri, hükumeti düşürüp devleti yıkma çabaları, içeriden ve dışarıdan fitne, ve bozgunculuklar çıkarıp bölücülük yaratma tertiplerinin tamamını bozmuş, hem doğu, hem batı blokunun tüm gücüyle destek verdiği bir ülkenin kışkırtılmasıyla başlayan 8 yıllık bir savaşta İslam Cumhuriyeti'nin başkomutanlığını yaparak dünya müstekbirleriyle bölgedeki maşalarını dize getirip pes ettirmiş bir âlim, müçtehid, taklid mercii, kutub ve rehberdi o; müslüman İran milleti onlarla birlikte tüm dünyayı Muhammedî öz islamla tanıştıran bu nur İmamının ardından gözyaşı dökmekte elbette ki haklıydı.

[Kerbela44]

Ynt: Uyanış Destanı...


Bütün bunları abartma gibi gören ve esasen başka bir dünyadan meselelere baktığı için bu mefhumları yeterince algılayamayanlar İmam'ın -ks- vefat ettiği ve onun pâk na'şının kaldırıldığı günlerde İran ve dünya televizyonlarından yayınlanan gerçek sahneleri gördüklerinde, bu acı haberin ağırlığına dayanamayan onlarca müminin haberi duyar duymaz can verdiğini ve bekâ diyarına göçtüğünü duyduklarında ve yüzlerce İmam aşığının baygınlık geçirerek ancak eller üzerinde ambulanslar ve kliniklere aktarılabildiğine şahid olduklarında elbette ki hayretler içinde kalacak ve bu gerçekleri doğru yorumlama ve idrâk hususunda acze düşeceklerdir. Ama ilahî aşkı tadmış ve Rabbinin rızasını umarak yaşamaya alışmış olanlar için bütün bunları anlamak ve algılayabilmek hiç de zor değildir. Müslüman İran halkı İmam Humeyni'ye -ks- gerçekten aşıktı; onun rıhlet gününde "Humeyni'yi sevmek, tüm iyilikleri sevmek demektir" sloganı atan kitleler bunun en bariz delili olsa gerek.

Hemen ertesi gün, yani H.Ş. 1368 Hordad'ının 14'üne rastlayan Pazar günü "Rehberlik Uzmanlar Meclisi" toplanıyor ve Ayetullah Hamenei tarafından okunan ve okunması 2,5 saat süren İmam'ın vasiyetini dinledikten sonra; islam cumhuriyetinin rehberliğini üstlenecek ve İmam'ın yerini doldurabilecek yeni rehberin kim olması gerektiği hususunda gerekli müşaverelerde bulunduktan sonra o sırada dönemin cumhurbaşkanı olan ve rahmetli İmam'ın en seçkin öğrencileri arasında yer alıp islam inkılabına fevkalâde emeği geçen, İmam'ın 15 Hordad kıyamındaki yarenlerinden biri olup hareket boyunca imamın yanında yer alan Ayetullah Seyyid Ali Hamanei İran'ın yeni lideri olarak seçiliyor.

RABBİM ONDAN RAZI OLSUN...