Bismihi Teala
HAMD ALEMLERİN RABB'İ ALLAH'A SALAT VE SELAMI HZ. MUHAMMED (S.A.A) VE PAK EHL-İ BEYT (A.S)'A OLSUN LANETİ DÜŞMANLARININ ÜZERİNE OLSUN
RABB'İMDEN ECİRLERİNİZİN YÜCE OLMASINI DUA EDERİM
Selamun Aleykum Ey Aziz Canlar, Değerli Müminler
Ebu Hureyre Hadis Üretim Fabrikası
İlmi şehri Hz. Ali’den 537,iki yıllık Müslüman Ebu Hureyre'den 5374 hadis nakledilmekte!!!
[img alt=fabrika5.jpg]http://admin.ehlibeytalimleri.com/Folders/Haber_Ic_Foto/fabrika5.jpg[/img]
Küçük yaştan Resulullah'ın elinde yetişen, vefat edinceye kadar da ondan bir an ayrılmayan “Benim ilim şehrimin kapısıdır” dediği Hz. Ali'den Ehl-i Sünnet kaynaklarının naklettiği hadis sayısı 537′dir ki bunların da sadece elli tanesi sahihtir diyorlar.
Risâlet hanedanında yetişen Peygamber kızı, bütün dünya kadınlarının efendisi Hz. Fâtıma'dan nakledilen hadis sayısı 19, evet sadece ONDOKUZ.
Risâlet bağının gülleri, Peygamber omzunda yetişen, cennet gençlerinin efendileri Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'den nakledilen hadis sayısı el parmaklarını aşmadığı halde, yaşta belki onlardan da küçük olan çocuk sahabî Abdullah b. Ömer'den nakledilen hadis sayısı 2630′dur!!!
Ehl-i Sünnet'te yazılan ilk hadis kitabı olma özelliğini taşıyan İmâm Mâlik'in “El-Muvatta” kitabında Hz. Ali'den hatta bir tane dahi hadis nakledilmemiştir.
Sahih-i Müslim gibi birinci derecede yer alan bir hadis kaynağında Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'den bir tane dahi senetli hadis nakledilmemiştir. Hz. Fâtıma'dan ise sadece bir tane (!!), evet sadece BİR tane hadis nakledilmiştir.
Bütün bunlar birer tesadüf mü acaba?! Yoksa “Sekaleyn” hadisinde geçen Ehl-i Beyt'e temessük ve sarılmaktan maksat bu mu?
Resulullah'ın vefatından iki veya üç yıl önce (Hayber savaşından sonra) Müslüman olan Ebu Hureyre'den nakledilen hadis sayısı 5374′dür.
Kaldı ki Ebu Hureyre'nin hayatını yakından inceleyip çeşitli zamanlarda sergilediği tavırları, Muaviye gibi Sultanlarla olan özel ilişkilerini ve naklettiği bir çok rivayetinin muhtevasını dikkatlice inceleyen her akıllı insanın yapacağı en asgari şey, bu rivayetlere en azından ihtiyatlı yaklaşmaktır.
O, bazı büyük peygamberler hakkında, naklettiği rivayette ki Buhari ve Müslim gibi bir çok muteber bilinen kaynakta nakledilmiş ve İmam Suyuti onu mütevatir hadisler silsilesinde zikretmektedir, açık bir şekilde Hz. Adem'i Allah'a isyan sayılan gerçek bir günah işlemekle, Hz. İbrahim'i (a.s) günah olan bazı yalanları söylemekle, Hz. Nuh'u haksız bir duada bulunmakla, Hz. Musa'yı Allah emretmediği halde bir insan öldürmekle (cinayet işlemekle) suçlayarak, şefaat etme liyakatine sahip olmadıklarını onların dilinden naklediyor!! O diyor ki Resul-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyurdu (haşa):
“Ben kıyamet günü insanların efendisiyim. Biliyor musunuz bu nedendir? Allah kıyamet günü öncekileri ev sonrakileri bir alanda toplar. O gün ki davetçi, onlara sesini duyurur. Göz onları -yayıldıkları- yerlere kadar görür. Güneş alçalır, insanların taşımaya güçleri yetmeyecek kadar bir gam sıkıntı sarar. İnsanların bazısı bazısına: “İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musunuz?” “Size Rabbiniz katında şefaat edecek birisine bakmaz mısınız?” derler.
“İnsanların bazısı, bazısına Adem'e gidin derler. Onlar da Adem'e gelirler: “Ey Adem, sen insanların babasısın; Allah seni kendi elleriyle yarattı, sana ruhundan üfledi ve meleklerin sana secde etmesini emretti. Rabbinin katında bize şefaat et. İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. Adem der ki: “Rabbim bugün öyle bir gazaba gelmiştir ki, O ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra benzeri bir gazaba gelmeyecektir. O beni ağaçtan yemekten men etti, ben ona asi oldum ve o ağaçtan yedim.
Nuh'a gelirler: “Ey Nuh, sen peygamberlerin (tufandan sonra) yere (dünyaya) gönderilen ilkisin. Allah seni çok şükreden biri olarak adlandırdı. Rabbinin katında bize şefaat et. İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. (Nuh) der ki: “Rabbim bu gün öyle bir gazaba gelmiştir ki, o ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. Benim bir tek duam vardır, onu da kavmimin aleyhine yaptım. Nefsim, nefsim, İbrahim'e gidiniz.”
İbrahim'e gelirler, derler ki: “Sen Allah'ın Nebisi ve yeryüzündeki Halili'sin. Rabbine bizim için Şefaatte bulun. İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. İbrahim onlara der ki: “Benim Rabbim, bu gün öyle bir gazaba gelmiştir ki, o ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. (Dünyada) söylemiş olduğu yalancıklarını zikreder. Nefsim, nefsim!… Benden başkasına didin, Musa'ya gidiniz.”
Musa'ya gelirler: “Ey Musa, sen Allah'ın Resulü'sün; Allah seni rısaletleri ile ve senle konuşmakla seni faziletli kıldı. Rabbine bizim için şefaatte bulun; içinde bulunduğumuz ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. Musa onlara der ki: “Rabbim, bu gün öyle bir gazaba gelmiş tir ki, O ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. Ben öldürülmesi emredilmeyen birisini öldürdüm. Nefsim, nefsim!… İsa'ya gidiniz.” İsa'ya giderler. Derler ki: “Ey İsa, sen Allah'ın Resulü'sün; beşikteyken insanlara konuştun. Sen, O'ndan bir sözsün. Meryem'e o sözü ilka etti. Sen ondan bir “ruh”sun. Rabbine bizim için şefaatte bulun”. İsa (a.s) onlara der ki: “Rabbim, bugün öyle bir gazaba gelmiş tir ki, o ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. (O hiç günahlarından söz etmedi.) Nefsim, nefsim!.. Benden başkasına gidin, Muhammed'e (s.a.a) gidiniz.”
(Sahih-i Buhari, C.6, Beni İsrail suresinin tefsiri, Sahih-i Müslim, C.1, Kitab-ül İman, Mütevatir Hadisler (Suyuti), 111. Hadis)
Bir diğer rivayetinde Resulullah'tan şöyle naklediyor Ebu Hureyre: “Bir gece Hz. Süleyman şöyle dedi: Allah'a and olsun ki bu gece, 100 veya 99 eşimle ilişki de bulunacağım (!!) ki her biri Allah yolunda cihad edecek bir mücahid doğursun!” Yanında bulunan bir melek, ona dedi ki: “Söyle inşaallah.” Ama Süleyman (a.s) inşaallah demedi. Bu yüzden de o kadınlardan bir tanesi hariç hiç birisi hamile kalmadı; o da tam insan olmayan bir parça et doğurdu.” Ardından Resulullah şöyle ekledi:” Muhammed'in nefsini elinde tutan (Allah'a) and olsun ki eğer “İnşaallah” deseydi, her birisi Allah yolunda cihad edecek bir savaşçı doğururdu.”
(Sahih-i Buhari, C.4, Ciha Kitabı, Cihad için evlat isteyen Babı, (Sahih-i Müslim, C.5, Kitab-ül İman, Bab-ül İstişna)
Ebu Hureyre'nin bir diğer rivayeti; Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurdu: “Ölüm meleği (Azrail) (a.s), (Allah tarafından) Musa'nın yanına gönderildi (ki onun canını alsın. Musa (bu durumu sezince) tokat atarak onun gözünü kör etti. Azrail (a.s) Rabbine dönerek, “Beni öyle bir kulun yanına göndermişsin ki, ölmek istemiyor” dedi. Allah gözünü ona iade etti ve şöyle buyurdu: “Dön ve ona de ki, elini bir sığırın sırtına koysun; elini altında yer ala her kıla karşılık bir yıl ömrünü uzatacağım. (Azrail dönüp bunu Musa'ya söyleyince, şöyle dedi: “Ey Rabbim, bütün bunların ardından ne olcak? Cevap geldi: “Ölüm!” İşte o zaman “O halde şimdi istiyorum ölümümü” dedi ve Allah'tan kendisini Beyt-ül Mukaddese yaklaştırıp orada canının alınmasını istedi… O zamana kadar, Azrail canları açık bir şekilde almaya geliyordu. Ama Musa'ya gelip de tokatı yiyerek kör olduktan sonra, artık gizli bir şekilde (canları almaya) gelmeğe başladı!!”
(Sahih-i Buhari, C.2, Cenazeler Kitabı, Mukaddes Yerde Gömülmeği İsteyen Kimse Babı, Sahih-i Müslim, C.7, Musa'nın Faziletleri Babı, Müsned-i ahmed b. Hanbel, C.2, S.533, Müstedrek-üs Sahihayn, C.2, S.578)
Yine şöyle rivayet eder Ebu Hureyre Allah'ın Resulü'nden; buyurdu: “Musa (a.s) hayalı ve mahcup birisiydi; öyle ki bedenini kimsenin göremeyeceği şekilde örterdi. Bilahare Beni İsrail'den bazıları bu durumdan istifadeyle O'na eziyet maksadıyla şöyle dediler: “Mutlaka o (Musa), bunu cildinde, baras olduğu veya fıtık-hadım olduğu için yapıyor.” Allah-u Teala Musa'yı ona isnad ettikleri bu ithamdan kurtarmak istedi. Bir gün Musa, tek başına bir yerde elbiselerini çıkarıp taşın üzerine koydu ve gusül etmeğe başladı. Gusülde bittikten sonra, elbisesini almaya geldiğinde, taş elbiseyi alarak kaçmaya başladı. Musa asasını alarak taşın peşine düştü. O taşı kovalarken “Ey taş elbisemi ver; ey taş elbisemi ver” diye sesleniyordu. Bu esnada Musa, aniden Beni İsrail'in ileri gelenlerinden bir grubun yanına vardı. Onlar çıplak bedenle Musa'yla karşılaşınca, onu Allah'ın yarattığı en güzel şekilde gördüler (ve hiçbir kusurunun olmadığını anladılar). Böylece Allah, onu Beni İsrail'in ithamından kurtarmış oldu. İşte orada taş durdu ve Musa elbiselerini alıp giydi. Ardından (o kızgınlık haliyle) asasıyla taşa vurmaya başladı. Allah'a and olsun ki taşın üzerine üç, dört veya beş darbe izi belli oluyordu!! İşte Allah-u Teala'nın Kur'an'da “Ey iman edenler Musa'ya eziyet edenler gibi olmayın ki Allah onu onların söylediği ithamdan uzaklaştırdı ve O (Musa) Allah indinde şeref ve haysiyet sahibiydi” ayetinde bunu demek istiyor!!”
(Sahih-i Buhari, C.1, Gusül Kitabı, Yalnız Bir Yerde Çıplak Gusledenin Babı, Sahih-i Müslim, C.1, Yalnız Bir Yerde Çıplak Gusletmenin Cevazı Babı)
Ve bilahare şöyle rivayet ediyor: “Bir karınca, peygamberlerden birisinin ayağını ısırdı. O peygamber de (öyle bir) rahatsız oldu ki emrederek karıncaların yuvasını tümden yaktırdı!! Bu sırada Allah-u Teala ona şöyle vahyetti: “Ayağını bir karınca ısırdı diye, Allah'ı tesbih eden bir ümmeti mi yakıyorsun?!” Tirmizi'nin nakline göre bu Peygamber Hz. Musa imiş!!
(Sahih-i Buhari, C.4, Cihad ve Seyr Kitabı, Sahih-i Müslim, C.7, Canlıları Yakma Kitabı, Karıncanın yakılmasından Nehy Babı, İrşad-üs Sari, C.6, 114, Feth-ül Bari, C.7, S.168)
Bunlar, Ebu Hureyre'nin naklettiği binlerce hadisten birkaç örnekti ki biz yorumsuz bir şekilde size sunduk.
EHLADER
Allah'ın hidayeti ile olun...
HAMD ALEMLERİN RABB'İ ALLAH'A SALAT VE SELAMI HZ. MUHAMMED (S.A.A) VE PAK EHL-İ BEYT (A.S)'A OLSUN LANETİ DÜŞMANLARININ ÜZERİNE OLSUN
RABB'İMDEN ECİRLERİNİZİN YÜCE OLMASINI DUA EDERİM
Selamun Aleykum Ey Aziz Canlar, Değerli Müminler
Ebu Hureyre Hadis Üretim Fabrikası
İlmi şehri Hz. Ali’den 537,iki yıllık Müslüman Ebu Hureyre'den 5374 hadis nakledilmekte!!!
[img alt=fabrika5.jpg]http://admin.ehlibeytalimleri.com/Folders/Haber_Ic_Foto/fabrika5.jpg[/img]
Küçük yaştan Resulullah'ın elinde yetişen, vefat edinceye kadar da ondan bir an ayrılmayan “Benim ilim şehrimin kapısıdır” dediği Hz. Ali'den Ehl-i Sünnet kaynaklarının naklettiği hadis sayısı 537′dir ki bunların da sadece elli tanesi sahihtir diyorlar.
Risâlet hanedanında yetişen Peygamber kızı, bütün dünya kadınlarının efendisi Hz. Fâtıma'dan nakledilen hadis sayısı 19, evet sadece ONDOKUZ.
Risâlet bağının gülleri, Peygamber omzunda yetişen, cennet gençlerinin efendileri Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'den nakledilen hadis sayısı el parmaklarını aşmadığı halde, yaşta belki onlardan da küçük olan çocuk sahabî Abdullah b. Ömer'den nakledilen hadis sayısı 2630′dur!!!
Ehl-i Sünnet'te yazılan ilk hadis kitabı olma özelliğini taşıyan İmâm Mâlik'in “El-Muvatta” kitabında Hz. Ali'den hatta bir tane dahi hadis nakledilmemiştir.
Sahih-i Müslim gibi birinci derecede yer alan bir hadis kaynağında Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin'den bir tane dahi senetli hadis nakledilmemiştir. Hz. Fâtıma'dan ise sadece bir tane (!!), evet sadece BİR tane hadis nakledilmiştir.
Bütün bunlar birer tesadüf mü acaba?! Yoksa “Sekaleyn” hadisinde geçen Ehl-i Beyt'e temessük ve sarılmaktan maksat bu mu?
Resulullah'ın vefatından iki veya üç yıl önce (Hayber savaşından sonra) Müslüman olan Ebu Hureyre'den nakledilen hadis sayısı 5374′dür.
Kaldı ki Ebu Hureyre'nin hayatını yakından inceleyip çeşitli zamanlarda sergilediği tavırları, Muaviye gibi Sultanlarla olan özel ilişkilerini ve naklettiği bir çok rivayetinin muhtevasını dikkatlice inceleyen her akıllı insanın yapacağı en asgari şey, bu rivayetlere en azından ihtiyatlı yaklaşmaktır.
O, bazı büyük peygamberler hakkında, naklettiği rivayette ki Buhari ve Müslim gibi bir çok muteber bilinen kaynakta nakledilmiş ve İmam Suyuti onu mütevatir hadisler silsilesinde zikretmektedir, açık bir şekilde Hz. Adem'i Allah'a isyan sayılan gerçek bir günah işlemekle, Hz. İbrahim'i (a.s) günah olan bazı yalanları söylemekle, Hz. Nuh'u haksız bir duada bulunmakla, Hz. Musa'yı Allah emretmediği halde bir insan öldürmekle (cinayet işlemekle) suçlayarak, şefaat etme liyakatine sahip olmadıklarını onların dilinden naklediyor!! O diyor ki Resul-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyurdu (haşa):
“Ben kıyamet günü insanların efendisiyim. Biliyor musunuz bu nedendir? Allah kıyamet günü öncekileri ev sonrakileri bir alanda toplar. O gün ki davetçi, onlara sesini duyurur. Göz onları -yayıldıkları- yerlere kadar görür. Güneş alçalır, insanların taşımaya güçleri yetmeyecek kadar bir gam sıkıntı sarar. İnsanların bazısı bazısına: “İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musunuz?” “Size Rabbiniz katında şefaat edecek birisine bakmaz mısınız?” derler.
“İnsanların bazısı, bazısına Adem'e gidin derler. Onlar da Adem'e gelirler: “Ey Adem, sen insanların babasısın; Allah seni kendi elleriyle yarattı, sana ruhundan üfledi ve meleklerin sana secde etmesini emretti. Rabbinin katında bize şefaat et. İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. Adem der ki: “Rabbim bugün öyle bir gazaba gelmiştir ki, O ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra benzeri bir gazaba gelmeyecektir. O beni ağaçtan yemekten men etti, ben ona asi oldum ve o ağaçtan yedim.
Nuh'a gelirler: “Ey Nuh, sen peygamberlerin (tufandan sonra) yere (dünyaya) gönderilen ilkisin. Allah seni çok şükreden biri olarak adlandırdı. Rabbinin katında bize şefaat et. İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. (Nuh) der ki: “Rabbim bu gün öyle bir gazaba gelmiştir ki, o ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. Benim bir tek duam vardır, onu da kavmimin aleyhine yaptım. Nefsim, nefsim, İbrahim'e gidiniz.”
İbrahim'e gelirler, derler ki: “Sen Allah'ın Nebisi ve yeryüzündeki Halili'sin. Rabbine bizim için Şefaatte bulun. İçinde bulunduğumuz durumu ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. İbrahim onlara der ki: “Benim Rabbim, bu gün öyle bir gazaba gelmiştir ki, o ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. (Dünyada) söylemiş olduğu yalancıklarını zikreder. Nefsim, nefsim!… Benden başkasına didin, Musa'ya gidiniz.”
Musa'ya gelirler: “Ey Musa, sen Allah'ın Resulü'sün; Allah seni rısaletleri ile ve senle konuşmakla seni faziletli kıldı. Rabbine bizim için şefaatte bulun; içinde bulunduğumuz ve başımıza geleni görmüyor musun?” derler. Musa onlara der ki: “Rabbim, bu gün öyle bir gazaba gelmiş tir ki, O ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. Ben öldürülmesi emredilmeyen birisini öldürdüm. Nefsim, nefsim!… İsa'ya gidiniz.” İsa'ya giderler. Derler ki: “Ey İsa, sen Allah'ın Resulü'sün; beşikteyken insanlara konuştun. Sen, O'ndan bir sözsün. Meryem'e o sözü ilka etti. Sen ondan bir “ruh”sun. Rabbine bizim için şefaatte bulun”. İsa (a.s) onlara der ki: “Rabbim, bugün öyle bir gazaba gelmiş tir ki, o ne bundan önce böyle bir gazaba gelmiş ve ne de bundan sonra böyle bir gazaba gelmeyecektir. (O hiç günahlarından söz etmedi.) Nefsim, nefsim!.. Benden başkasına gidin, Muhammed'e (s.a.a) gidiniz.”
(Sahih-i Buhari, C.6, Beni İsrail suresinin tefsiri, Sahih-i Müslim, C.1, Kitab-ül İman, Mütevatir Hadisler (Suyuti), 111. Hadis)
Bir diğer rivayetinde Resulullah'tan şöyle naklediyor Ebu Hureyre: “Bir gece Hz. Süleyman şöyle dedi: Allah'a and olsun ki bu gece, 100 veya 99 eşimle ilişki de bulunacağım (!!) ki her biri Allah yolunda cihad edecek bir mücahid doğursun!” Yanında bulunan bir melek, ona dedi ki: “Söyle inşaallah.” Ama Süleyman (a.s) inşaallah demedi. Bu yüzden de o kadınlardan bir tanesi hariç hiç birisi hamile kalmadı; o da tam insan olmayan bir parça et doğurdu.” Ardından Resulullah şöyle ekledi:” Muhammed'in nefsini elinde tutan (Allah'a) and olsun ki eğer “İnşaallah” deseydi, her birisi Allah yolunda cihad edecek bir savaşçı doğururdu.”
(Sahih-i Buhari, C.4, Ciha Kitabı, Cihad için evlat isteyen Babı, (Sahih-i Müslim, C.5, Kitab-ül İman, Bab-ül İstişna)
Ebu Hureyre'nin bir diğer rivayeti; Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurdu: “Ölüm meleği (Azrail) (a.s), (Allah tarafından) Musa'nın yanına gönderildi (ki onun canını alsın. Musa (bu durumu sezince) tokat atarak onun gözünü kör etti. Azrail (a.s) Rabbine dönerek, “Beni öyle bir kulun yanına göndermişsin ki, ölmek istemiyor” dedi. Allah gözünü ona iade etti ve şöyle buyurdu: “Dön ve ona de ki, elini bir sığırın sırtına koysun; elini altında yer ala her kıla karşılık bir yıl ömrünü uzatacağım. (Azrail dönüp bunu Musa'ya söyleyince, şöyle dedi: “Ey Rabbim, bütün bunların ardından ne olcak? Cevap geldi: “Ölüm!” İşte o zaman “O halde şimdi istiyorum ölümümü” dedi ve Allah'tan kendisini Beyt-ül Mukaddese yaklaştırıp orada canının alınmasını istedi… O zamana kadar, Azrail canları açık bir şekilde almaya geliyordu. Ama Musa'ya gelip de tokatı yiyerek kör olduktan sonra, artık gizli bir şekilde (canları almaya) gelmeğe başladı!!”
(Sahih-i Buhari, C.2, Cenazeler Kitabı, Mukaddes Yerde Gömülmeği İsteyen Kimse Babı, Sahih-i Müslim, C.7, Musa'nın Faziletleri Babı, Müsned-i ahmed b. Hanbel, C.2, S.533, Müstedrek-üs Sahihayn, C.2, S.578)
Yine şöyle rivayet eder Ebu Hureyre Allah'ın Resulü'nden; buyurdu: “Musa (a.s) hayalı ve mahcup birisiydi; öyle ki bedenini kimsenin göremeyeceği şekilde örterdi. Bilahare Beni İsrail'den bazıları bu durumdan istifadeyle O'na eziyet maksadıyla şöyle dediler: “Mutlaka o (Musa), bunu cildinde, baras olduğu veya fıtık-hadım olduğu için yapıyor.” Allah-u Teala Musa'yı ona isnad ettikleri bu ithamdan kurtarmak istedi. Bir gün Musa, tek başına bir yerde elbiselerini çıkarıp taşın üzerine koydu ve gusül etmeğe başladı. Gusülde bittikten sonra, elbisesini almaya geldiğinde, taş elbiseyi alarak kaçmaya başladı. Musa asasını alarak taşın peşine düştü. O taşı kovalarken “Ey taş elbisemi ver; ey taş elbisemi ver” diye sesleniyordu. Bu esnada Musa, aniden Beni İsrail'in ileri gelenlerinden bir grubun yanına vardı. Onlar çıplak bedenle Musa'yla karşılaşınca, onu Allah'ın yarattığı en güzel şekilde gördüler (ve hiçbir kusurunun olmadığını anladılar). Böylece Allah, onu Beni İsrail'in ithamından kurtarmış oldu. İşte orada taş durdu ve Musa elbiselerini alıp giydi. Ardından (o kızgınlık haliyle) asasıyla taşa vurmaya başladı. Allah'a and olsun ki taşın üzerine üç, dört veya beş darbe izi belli oluyordu!! İşte Allah-u Teala'nın Kur'an'da “Ey iman edenler Musa'ya eziyet edenler gibi olmayın ki Allah onu onların söylediği ithamdan uzaklaştırdı ve O (Musa) Allah indinde şeref ve haysiyet sahibiydi” ayetinde bunu demek istiyor!!”
(Sahih-i Buhari, C.1, Gusül Kitabı, Yalnız Bir Yerde Çıplak Gusledenin Babı, Sahih-i Müslim, C.1, Yalnız Bir Yerde Çıplak Gusletmenin Cevazı Babı)
Ve bilahare şöyle rivayet ediyor: “Bir karınca, peygamberlerden birisinin ayağını ısırdı. O peygamber de (öyle bir) rahatsız oldu ki emrederek karıncaların yuvasını tümden yaktırdı!! Bu sırada Allah-u Teala ona şöyle vahyetti: “Ayağını bir karınca ısırdı diye, Allah'ı tesbih eden bir ümmeti mi yakıyorsun?!” Tirmizi'nin nakline göre bu Peygamber Hz. Musa imiş!!
(Sahih-i Buhari, C.4, Cihad ve Seyr Kitabı, Sahih-i Müslim, C.7, Canlıları Yakma Kitabı, Karıncanın yakılmasından Nehy Babı, İrşad-üs Sari, C.6, 114, Feth-ül Bari, C.7, S.168)
Bunlar, Ebu Hureyre'nin naklettiği binlerce hadisten birkaç örnekti ki biz yorumsuz bir şekilde size sunduk.
EHLADER
Allah'ın hidayeti ile olun...
Yorum