Esref Edip ve H. Hüseyin Ceylan kitaplarinda türkiyedeki C.H.P döneminde "kültür ve sanat" adina batililasma ugruna dini müesseselere ve müslümanlara yapilan iskenceleri söyle anlatmaktadirlar:
dini yayinlarin yasaklanmasi:
biz her ne sekil ve surette olura memleket dahilinde dini yayin yapilarak dini bir atmosfer yaratilmasina ve genclik icin dini bir zihniyet fideligi vücuda getirilmesine taraftar degiliz.
(T.C. dahiliye vekaleti, matbuat umum müdürlügü, sayi 658 ve 17 mayis 1942).
bu tamim üzerine tümmemlekette dini yayinlar yasaklanmis ve evlerden, okullardan hatta camilerden dini kitaplar toplanmisir...
sene 1935, hadise ispartanin atabek kazasinin bir köyünde cereyan ediyor. halkcilarin yaptiklari bir tamime göre, saidi nursinin eserleri toplattiriliyor ve kimde bulunursa mahkemeye sevk olunuyor. köye askin yapan jandarmalar, üstadin ramazan münasebetiyle nesrettigi ir kitabinin üzerinde (ramazana aittir) ibaresini görünce:
"bu ramazan kimdir" derler.
köyde ararlar, okuma yazma bilmeyen (ramazan) isminde birini bulurlar, paldir küldür adamcagizi yakaliyarak isparta hapishanesine götürdüler. iki ay orada yattiktan sonra agir ceza mahkemesi huzuruna cikarilip sorgulamasi yapilinca mesele anlasilir. hakim heyeti gülmekten kendilerini alamiyorlar.
Mustafa barcin naklediyor:
1935'de kesan'da bulunmustum. buraya tekirdag mahkeme azasindan bir zat hakim vekili olarak geldi, bir sohbetimizde sunlari anlatti:
"Mevlid kuran gibi kitaplarda "abdulhamid" adi oldugndan toplatilmasi emredilmis, jandarmalar köylere cikip gelisi güzel evlerde, camilerde arama yapip kitaplari toplamaga basladilar. bu kara haber üzerine cok kiymetli basma, el yazisi kitaplar toplandi veya sahipleri tarafindan topraga gömüldü. ben de mahkeme azasi olmama ragmen, ecdad yadigari kuran ve kitaplari sandiklayip gözyaslariyla bahceye gömdüm.."
(esref edip, kara kiap ist. 3. baskisi, S.13, 88,93
dini yayinlarin yasaklanmasi:
biz her ne sekil ve surette olura memleket dahilinde dini yayin yapilarak dini bir atmosfer yaratilmasina ve genclik icin dini bir zihniyet fideligi vücuda getirilmesine taraftar degiliz.
(T.C. dahiliye vekaleti, matbuat umum müdürlügü, sayi 658 ve 17 mayis 1942).
bu tamim üzerine tümmemlekette dini yayinlar yasaklanmis ve evlerden, okullardan hatta camilerden dini kitaplar toplanmisir...
sene 1935, hadise ispartanin atabek kazasinin bir köyünde cereyan ediyor. halkcilarin yaptiklari bir tamime göre, saidi nursinin eserleri toplattiriliyor ve kimde bulunursa mahkemeye sevk olunuyor. köye askin yapan jandarmalar, üstadin ramazan münasebetiyle nesrettigi ir kitabinin üzerinde (ramazana aittir) ibaresini görünce:
"bu ramazan kimdir" derler.
köyde ararlar, okuma yazma bilmeyen (ramazan) isminde birini bulurlar, paldir küldür adamcagizi yakaliyarak isparta hapishanesine götürdüler. iki ay orada yattiktan sonra agir ceza mahkemesi huzuruna cikarilip sorgulamasi yapilinca mesele anlasilir. hakim heyeti gülmekten kendilerini alamiyorlar.
Mustafa barcin naklediyor:
1935'de kesan'da bulunmustum. buraya tekirdag mahkeme azasindan bir zat hakim vekili olarak geldi, bir sohbetimizde sunlari anlatti:
"Mevlid kuran gibi kitaplarda "abdulhamid" adi oldugndan toplatilmasi emredilmis, jandarmalar köylere cikip gelisi güzel evlerde, camilerde arama yapip kitaplari toplamaga basladilar. bu kara haber üzerine cok kiymetli basma, el yazisi kitaplar toplandi veya sahipleri tarafindan topraga gömüldü. ben de mahkeme azasi olmama ragmen, ecdad yadigari kuran ve kitaplari sandiklayip gözyaslariyla bahceye gömdüm.."
(esref edip, kara kiap ist. 3. baskisi, S.13, 88,93
