sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Ashabın Uhud savaşındaki kaçışı kötü ve çirkin ise, Huneyn savaşındaki kaçışları daha kötü ve çirkindir. Çünkü Uhud savaşında bin sahabiden dört kişi direnip kaçmamıştı. Yani iki yüz elli kişide bir kişi. Ama Huneyn savaşında on iki bin sahabiden on kişi direnip kaçmamıştı. Yani bin iki yüz kişide bir kişi.

Ayrıca, Uhud savaşı hicretin başlarında vuku bulmuştu, halk henüz cahiliyeden tam olarak uzaklaşmamıştı ve Müslümanlar azınlıktaydı. Peki, hicretin 8. yılında vuku bulan Huneyn savaşındaki kaçışlarındaki mazeretleri neydi? Resulullah'ın vefatına iki yıl kalmıştı, Müslümanlar silah ve sayı bakımından üstün olmalarına rağmen Resulullah'ı (s.a.a.) hiç düşünmeden kaçmışlardı.

Kur'an-ı Kerim onların zilletle kaçışlarını şöyle anlatmaktadır:

"Andolsun ki ALLAH size birçok yerlerde ve Huneyn gününde yardım etmişti. Hani o gün çokluğunuzla övünüp sevinmiştiniz de bu çokluk, düşmanı defedememişti, hiçbir işinize yaramamıştı. Yeryüzü o kadar genişken daralmıştı size. Sonra arkanızı çevirip geri çekilmiştiniz. Sonra ALLAH, Peygamberine ve müminlere manevi kuvvet ihsan etmiş, görmediğiniz askerleri indirerek kafirleri azaplandırmıştı. Ve işte kafirlerin cezası da budur."2

1- Abbas Akkad, Abkariyyet-u Halid, s. 68; Tarih-i Yakubi, c. 2, s.62.
2- Tevbe Suresi /25 - 26.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

ALLAH Teala, Resulüne ve savaştan kaçmayıp sabredenlere manevi güç ihsan ettiğini, onlara yardım için melekleri gönderdiğini, onları kafirlere karşı muzaffer kıldığını, böylece ALLAH ve Resulünün emrine isyan ederek ölümden korkup kaçan mürtedlere muhtaç olmadıklarını açıklıyor.

Daha fazla bilgi için Sahih-i Buhari'nin bu konuda naklettiği şu rivayeti inceleyelim:

Buhari, Huneyn savaşıyla ilgili ayetin tefsirinde şöyle yazar: Ebu Katade der ki: "Huneyn savaşında bir müşrikle savaşan bir Müslümana bakıyordum. Ansızın bir başka müşrikin arkadan sessizce yaklaşarak onu öldürmek istediğini gördüm. Bunun üzerine hemen onun yardımına koştum. Müşrik adam bana vurmak için elini kaldırınca elini ben daha atik davranarak eline vurdum, eli kesildi. Sonra o sıkıca bana sarıldı. Ben çok korktum. Sonunda beni bırakınca onu öldürdüm. Sonra Müslümanların hepsi kaçtı; ben de onlarla kaçtım. Ansızın halkın arasında Ömer bin Hattab'ı gördüm. Ona; "İnsanlara ne oldu? Neden kaçıyorlar?" diye sorduğumda "Bu, ALLAH'ın emridir!" dedi.1

1- Sahih-i Buhari, c. 5, s. 196.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Gerçekten Ömer bin Hattab'ın işi insanı şaşırtıyor. Ehl-i Sünnet' e göre, en cesur sahabi olmasa da ashabın en cesurlarından biridir. Zira onlara göre, Ömer İslam'a ve Müslümanlara güç vermiş ve İslam'a açıkça davet onun Müslü-manlığından sonra başlamıştır. Ama tarih bize gerçekleri açıklamıştır. Ömer, Uhud savaşında kaçtığı gibi, Hayber'de de kaçmıştır. Resulullah (s.a.a.) kendisini Hayber'in fethi için bir orduyla göndermiş, ama o yenilerek emri altındakilerle birlikte geri dönmüştür. Bu arada kumandası altındaki ler onu, o da onları korkaklıkla suçlamıştır.1

Ömer Huneyn savaşında da savaştan kaçmıştır. En cesurları olduğuna göre, belki de ilk önce o kaçmış, diğerleri de ona uymuşlardır. Bu nedenle görüyoruz ki, binlerce kaçanın içinde Ömer Ebu Katade'nin dikkatini çekiyor ve şaşırarak ona, halkın niçin kaçtığını sorduğunda, cihattan kaçtığı ve Resulullah'ı (s.a.a.) onca müşrikin içinde tek başına bıraktığı yetmiyormuşçasına, "Bu, ALLAH'ın emridir" diyerek de Ebu Katade'yi yanıltmak istiyor!

Acaba ALLAH, Ömer bin Hattab'a cihattan kaçmayı mı, yoksa sabredip direnmeyi ve savaştan kaçmamayı mı emretmişti? ALLAH ona ve arkadaşlarına; "Ey iman edenler! Kafirlerle karşılaştığınız zaman onlara sırtınızı çevirip kaçmayın."2 diye buyurmamış mıydı?

Ayrıca, ALLAH T eala ondan ve arkadaşlarından, savaştan kaçmayacaklarına dair söz almıştı. Yüce Kitabımızda bu hususta şöyle buyuruluyor: "Andolsun ki daha önce onlar sırt çevirip kaçmayacaklarına dair ALLAH'a söz vermişlerdi. ALLAH'a verilen söz sorumluğu gerektirir."3

1- Müstedrek-i Hakim, c. 3, s. 37; Zehebi, Telhis'ül-Müstedrek.
2- Enfal Suresi / 15.
3- Ahzab Suresi / 15.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Peki Ömer, nasıl savaş ve cihattan kaçıp, "Bu ALLAH'ın emridir" diyebiliyor? O, ALLAH'ın bu ayetlerini görmedi mi, yoksa kalpler kilitli mi?

Burada Ömer bin Hattab'ın kişiliği hakkında konuşmak istemiyoruz. Çünkü kitabın ilerideki bölümlerinden birini Ömer bin Hattab'a ayırdık. Ancak, Buhari' nin bu ilginç rivayetini nakletmeden edemedik. Burada bizim için önemli olan; Buhari'nin de, ashabın sayısının fazlalığına rağmen Huneyn' de savaştan kaçtıklarına tanıklık etmiş olmasıdır. Tarih kitaplarını okuyanlar, bu konuda daha ilginç şeylerle karşılaşırlar.

Buraya kadar gördüğünüz gibi, ashabın çoğu ALLAH'ın emirlerine itaat etmiyorlarsa, doğal olarak Resulullah'ın (s.a.a.) emirlerine de itaat etmeyeceklerdir. Aynı şekilde, Resulullah (s.a.a.) -anam babam ona feda olsun- hayattayken emirlerine itaat etmeyenler, vefatından sonra hiç etmezler.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

RESULULLAH'IN (S.A.A.) EMİRLERİ KARŞISINDA ASHABIN TUTUMU

İlk önce Resulullah (s.a.a.) hayattayken ashabın onun emirlerine karşı çıkıp buyruklarına önem vermemeleri konusunu inceleyeceğiz. Bu konuda yine sadece Sahih-i Buhari'ye dayanıp diğer Sahihleri bir kenara bırakacağız. Ama şunu hatırlatalım ki, diğer Sahihlerde daha açık ve net ibarelerle Buhari'dekinden kat kat fazla rivayetler mevcuttur.

Buhari, Sahih'inin "Şartlar Kitabı, Cihat ve Sulhun Şartları Babı"nda Hudeybiye sulhunun hikayesini ve Ömer'in Resulullah'a (s.a.a.) muhalefet edip nübüvvetinden şüphelenerek ona açıkça; "Sen ALLAH'ın peygamberi değil misin?" dediğini aktardıktan sonra şöyle der: Hudeybiye antlaşması yazılıp bittikten sonra Resulullah (s.a.a.), ashabın (ihramdan çıkmaları için) kalkıp başlarını tıraş etmelerini ve develerini kesmelerini emretti. Ravi der ki: Ama ALLAH'a andolsun ki, hiç kimse kalkmadı. Resulullah (s.a.a.) üç kez emrini tekrarladı, ama yine de hiç kimse kalkmadı. Resulullah da Ümmü Seleme'nin yanına giderek olayı ona anlattı. 1

1- Sahih-i Buhari, c. 3, s. 206 - 207.


Aziz okuyucular! Resulullah'ın (s.a.a.) emirleri karşısında ashabın nasıl itaatsizlik ettiğini görüyor musunuz? Resulullah üç kez onlara emretmesine rağmen onlar itaat etmiyorlar. Burada, "Nasıl Hidayete Kavuştum" kitabını yazdıktan sonra Tunuslu alimlerle aramızda geçen tartışmanın bir bölümünü nakledeceğim. Ben Hudeybiye sulhu konusunu açınca Tunuslu alimler itiraz ederek dediler ki: "Ashap Resulullah'ın tıraş olup kurbanlarını kesme emrine itaat etmediyse, onlardan biri de Ali bin Ebi Talip olduğuna göre, demek ki o da Resulullah'ın emrine itaat etmemiştir." Ben onlara şöyle cevap verdim:

1- Ali bin Ebi Talip ashaptan sayılmıyordu. O, Resulullah'ın (s.a.a.) kardeşi, amcası oğlu, damadı ve Resulullah'ın (s.a.a.) evlatlarının babasıydı. Herkes bir yana, Hz. Ali başka bir yana. Bu durumda Sahih-i Buhari'de ravi; "Resulullah (s.a.a.) ashabına tıraş edip kurban kesmelerini emretti" derken, Hz. Ali'yi onlardan saymamaktadır. Çünkü onun Peygamber'in yanındaki konumu, tıpkı Harun'un Musa'nın yanındaki konumu gibidir. Resulullah'a (s.a.a.) salavatın, ancak Al-i MUHAMMED'e salavatla tamamlandığını ve Hz. Ali'nin Al-i MUHAMMED' in başında geldiğini görmüyor musunuz? Demek ki Ebu Bekir, Ömer, Osman ve diğer bütün sahabilerin namazları, ancak MUHAMMED bin Abdullah'ın yanında Ali bin Ebi Talib'e de salat ve selam gönderdikleri takdirde tamamlanır.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

2- Resulullah (s.a.a.) her zaman kestiği kurbanlara kardeşi Hz.Ali'yi de ortak ederdi. Örneğin; Veda Haccında Hz. Ali Yemen'den döndüğünde Resulullah (s.a.a.), Hz. Ali'ye; "Ya Ali, telbiyeyi nasıl söyledin?" diye sorunca, Hz. Ali; "Resulullah'ın söylediği gibi." dedi. Sonra da Resulullah (s.a.a.) Hz. Ali'yi kestiği kurbanlığa ortak etti.1

Bu olayı, bütün hadisçiler ve tarihçiler yazmışlardır. Bu durumda, Hudeybiye'de de Resulullah (s.a.a.) Hz. Ali'yi kendi kestiği kurbanlığa ortak etmiştir.

3- Hudeybiye'de Resulullah'ın imlası ile barış antlaşmasını yazan şahıs, Hz. Ali'dir.2 O, ömründe, ne Hudeybiye'de, ne de başka bir yerde Resulullah'a (s.a.a.) asla itiraz etmemiştir. Tarih bir kez dahi onun Resulullah'a (s. a. a.) itiraz ettiğini yazmamıştır. O, kafirlerle savaşta asla cihattan kaçmamış ve kardeşini asla düşmanların arasında tek başına bırakmamıştır. O, her zaman canını kardeşi Resulullah'a (s.a.a.) feda etmiştir. Ve o, Kur'an'ın tanıklığıyla Resulullah'ın (s.a.a.) kendisi gibiydi. Bu yüzden Resulullah (s.a.a.) şöyle buyurmaktadır: "Ben ve Ali'den başka hiç kimse mescitte cünüp olamaz."3

1- Sahih-i Buhari, c. 2, s. 172; Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 1, s. 253 - 254; Sahih-i Müslim, c. 2, s. 883, h. 1216; Sünen-i Tirmizi, c. 3, s. 290, h. 956; Sünen-i Nesei, c. 5, s. 157; Sünen-i Beyhaki, c. 4, s.338.
2- Sahih-i Müslim, c. 3, s. 1409, h. 1783.
3- Sahih-i Tirmizi, c. 5, s. 639, h. 3727; Tarih'ul-Hülefa, s. 172; İbn-i Hacer, es-Savaik'ul-Muhrika, s. 123.

Oradakilerin çoğu, sözlerimi onayladılar ve Hz. Ali' nin hayatı boyunca Resulullah'a (s.a.a.) asla itiraz etmediğini ve sürekli ona itaat ettiğini itiraf ettiler.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Buhari, Sahihi'nin "Kur'an ve Sünnete Sarılma Kitabı"nda Abdullah bin Abbas'tan şöyle nakleder:

Resulullah'ın (s.a.a.) hayatının son anlarında sahabeden bir grup Peygamber' in evinde toplanmıştı. Ömer bin Hattap da onların içindeydi. O sırada Resulullah (s.a.a.) şöyle buyurdu: "Gelin size bir şey yazayım ki, benden sonra asla sapmayasınız." Bunun üzerine Ömer deki ki: "Ağrı ve elem Resulullah'a (s.a.a.) galip gelmiştir. Kur'an aranızdadır; o bize yeter." Orada bulunanlar ihtilaf edip çekiştiler. Bir grup; "Getirin de sapıklığa düşmemeniz için Resulullah (s.a.a.) bir şey yazsın." diyor, bir grup da Ömer'in sözünü tekrarlıyordu. Resulullah'ın (s.a.a.) huzurunda bağırıp çağırmaları ve anlaşmazlıkları çoğalınca, Resulullah (s.a.a.); "Kalkın! Yanımdan gidin!" diye buyurdu. İbn-i Abbas diyordu ki: "Bütün musibet ve belalar, Resulullah'ın huzurunda bağırıp ihtilaf ederek o önemli konunun yazılmasına engel olunduğundan dolayı meydana geldi."1

1- Sahih-i Buhari, c. 9, s. 137, c. 1, s. 39 ve c. 6, s. II - 12; Sa- hih-i Müslim, c. 3, 1257, h. 1637; Müsned-i Ahmed, c. 1 , s. 222.

İşte bu da Resulullah'ın (s.a.a.), sahabe tarafından itaatsizlik ve saygısızlıkla karşılaştığı başka bir emridir. Tarihçilerin çoğunun yazdığı gibi, Ömer bin Hattap, Resulullah'ın (s.a.a.) o emrini duyduktan sonra, -ALLAH'a sığınırız- "Resulullah sayıklıyor." dedi. Ne var ki Buhari, bu sözü biraz edepli hale getirmiş ve onu, "Ağrı ve elem Resulullah'a (s.a.a.) galip gelmiştir." şeklinde değiştirmiştir. Çünkü sözü söyleyen Ömer'dir. Ama aynı bu Buhari,
Ömer'in adını zikretmeyince şöyle diyor: "Bazıları, 'Resulullah sayıklıyor.' dediler." İşte bu da Buhari'nin hadis naklindeki emanettarlığı! (Bu konuda ileride ayrıca konuşacağız, inşaALLAH.)

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Velhasıl, hadis ve tarih erbabının çoğu Ömer'in, "Resulullah sayıklıyor." dediğini ve ashabın çoğunun da onun bu sözünü tekrarladığını yazarlar. Anlatım, ne kadar güçlü olsa da olayı olduğu gibi yansıtamaz. Mesela; Hz.Musa'nın (a.s.) hayatıyla ilgili bir tarih kitabını okuduğumuzda, o kitap ne kadar güçlü bir anlatıma sahip olsa da olayları açık olarak gösteren bir sinema filmi gibi olamaz. Düşünebiliyor musunuz? Resulullah'a (s.a.a.) karşı o küstahlığı yapıyor ve huzurunda bağırıp kavga ediyorlar!...

Buhari, Sahih'inin "Edep Kitabı"nda şöyle nakleder:

Resulullah (s.a.a.) bir odayı veya bir hasırı namaz kılmak için hazırladı. Namaz kılmak için oraya gittiğinde bazıları Resulullah'a (s.a.a.) uyarak onun gibi namaz kıldılar. Bir akşam halk namaz için geldiğinde Resulullah biraz bekletip gelişini geciktirdi. Halk bağırıp çağırmaya ve kapısını taşlamaya başladılar. Resulullah (s.a.a.) gazaplanarak onlara dedi ki; "O kadar gelip gittiniz ki sünnet namazlarının sizlere farz olacağını zannettim. Öyleyse sünnet namazlarınızı evinizde kılın. Çünkü farz namaz dışında insanın en iyi namazı evinde kıldığı namazdır."1

1- Sahih-i Buhari, c. 8, s. 34; Sahih-i Müslim, c. 1, s. 539, h. 781; Müsned-i Ahmed, c. 5, s. 187.

Ama Ömer bin Hattap, Resulullah'ın (s.a.a.) emrine muhalefet ederek halkı sünnet namaz kılmak için camiye davet ederek şöyle dedi: "Bu bir bidattir ve ne güzel bir bidattir."1

Ömer'in görüşlerini kabul eden ve yaptıklarını beğenen ashabın çoğu ona uydu. Sadece, her zaman Resulullah'ın (s.a.a.) emirlerine uyan ve asla ona muhalefet etmeyen Ali ve Ehl-i Beyt bunu kabullenmediler. Eğer her bidat sapıklık ise ve her sapıklık cehenneme götürüyorsa, Resulullah'ın (s.a.a.) emrine muhalif olan bir bidat hakkında ne diyebilirsiniz?

Buhari, Sahih'inin "Meğazi Kitabı, Zeyd bin Harise Gazvesi Babı"nda İbn-i Ömer'den şöyle nakleder:

Resulullah (s.a.a.) Üsame'yi bir gruba komutan yaptı. Ama onlar, Üsame'nin komutanlığını kabul etmediler. Bunun üzerine Resulullah (s.a.a.) şöyle buyurdu: "Bugün Üsame'nin komutanlığını kabul etmiyorsanız, daha önce de babası Zeyd' in komutanlığını kabul etmemiştiniz. VALLAHi Zeyd komutanlığa layıktı ve halkın içinde en çok sevdiğim kimselerden biriydi. Ondan sonra da oğlu en çok sevdiğim kimselerdendir. "2

1- Sahih-i Buhari, c. 3, s. 58, Teravih Namazı Babı.
2- Sahih-i Buhari, c. 5, s. 179.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Bu olayı tarihçiler daha detaylı bir şekilde anlatmışlardır. Resulullah (s.a.a.), Üsame'nin komutanlığına itiraz edenlere öyle sinirlenmişti ki, onlara lanet dahi etmişti. O sırada Üsame on yedi yaşında bir gençti ve Resulullah onu, içinde Ebu Bekir, Ömer, Talha, Zübeyr, Abdurrahman bin Avf ve Kureyş' in diğer ileri gelenlerinin de bulunduğu bir orduya komutan yapmıştı. Bu orduya Ali bin Ebi Talib'i ve ona bağlı olan sahabileri katmamıştı.

Ama Buhari, her zaman olduğu gibi burada da olayı tam olarak anlatmıyor. Çünkü o selef-i salih dediği sahabenin hürmetini korumak istiyor. Ancak hakikati arayanlara onun anlattığı miktar da yeterli gelir.

Buhari, Sahih'inin "Oruç Kitabı"nda Ebu Hureyre' den şöyle nakleder:

Resulullah (s.a.a.) iftar etmeden peşipeşine oruç tutmayı yasakladı. Müslümanlardan birisi Resul-i Ekrem' e (s.a.a.); "Ey Resulullah, ama sen kendin iftar etmeden peşipeşine oruç tutuyorsun?" dedi. Bunun üzerine şöyle buyurdu: "Hanginiz benim gibi olabilirsiniz? Ben uyurken Rabbim bana yedirip içiriyor." Ama onlar bu işten vazgeçmediler. Bunun üzerine Resulullah (s.a.a.) onlara iftar ettirmeden iki gün peşipeşine oruç tutturdu. Sonra hilali gördüler. Resulullah (s.a.a.); "Eğer hilalin gözükmesi gecikseydi, size ceza olarak peşipeşine oruç tutturmaya devam edecektim." buyurdu. 1

Ne mutlu böyle sahabilere! Resulullah (s.a.a.) onları bir işten menettiği halde, onlar onu dinlemeyerek o işi tekrarlıyorlar. Acaba onlar yüce ALLAH'ın şu sözünü duymadılar mı:

"Peygamber size ne verdiyse onu alın; size neyi yasakladıysa ondan sakının ve ALLAH'tan korkun. Doğrusu ALLAH'ın azabı şiddetlidir."2

1- Sahih-i Buhari, c. 3, s. 49.
2- Haşr Suresi / 7.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Yüce ALLAH, Resulullah'ın (s.a.a.) emrine uymayanları şiddetli azapla tehdit etmesine rağmen, yine de bazı sahabiler ALLAH'ın bu tehdit ve uyarılarına önem vermiyorlardı.

Bunlar görünüşte her ne kadar namaz kılsalar, oruç tutsalar ve (daha önce belirttiğimiz gibi) Resulullah'ın helal olduğunu bildirmesine rağmen eşlerini kendilerine haram etseler de, münafık olduklarından hiçbir şüphe yoktur.

Buhari, Sahih'inin "Meğazi Kitabı"nda Zühri'den, o da Salim' den, o da babasından şöyle nakleder:

Resulullah, İslam'a davet etmesi için Halid bin Velid'i Cezime Oğullarına gönderdi. Onlar "Müslüman olduk" söyleyemeyip, onun yerine "Puta tapmaktan vazgeçtik, puta tapmaktan vazgeçtik" dediler. Bunun üzerine Halid onları birer birer öldürüyor veya esir ediyordu. Halid, esirlerden her birini birimize teslim etmişti. Sonunda bir gün bize elimizdeki esirleri öldürmemizi emretti. Ben, "VALLAHi, ben ve arkadaşlarım elimizdeki esirleri öldürmeyeceğiz." dedim. Resulullah'ın (s.a.a.) huzuruna vararak olayı ona anlattığımızda, ellerini havaya kaldırarak iki kez; "ALLAH'ım! Ben Halid'in yaptıklarından uzağım." dedi.l

1- Sahih-i Buhari, c. 5, s. 203 ve c. 9, s. 91 - 92.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Tarihçiler bu olayı biraz daha detaylı olarak anlatmış ve Halid bin Velid ile bazı sahabilerin bu büyük günahı nasıl işlediklerini ve Resulullah'ın haram etmesine rağmen Müslüman olanları nasıl öldürdüklerini yazmışlardır. Bu olay, suçsuz insanların öldürüldüğü en büyük günahlardan biridir. Oysa Resulullah (s.a.a.), Halid'i onlarla savaşmak için değil, onları İslam' a davet etmek için göndermişti. Ama cahiliye davası ve şeytani bağnazlık Halid'e galip gelmişti. Çünkü Cezime Oğulları cahiliye devrinde Halid' in amcası Fakih bin Muğayre'yi öldürmüşlerdi. Bu yüzden onları hile ile aldatarak, "Silahlarınızı yere bırakın." dedi. Sonra onların ellerini bağlatarak birçoğunu öldürdü. -Bazı ihlaslı sahabiler Halid'in niyetini anlayınca Resulullah'ın (s.a.a.) yanına gelerek olayı haber verdiler. Resulullah (s.a.a.) da Halid'in yaptıklarından beri olduğunu ilan edip, Ali bin Ebi Talib'i Cezime Oğullarına göndererek mallarını geri vermesini ve ölenlerin diyetini ödemesini emretti.1

1- Tarih-i Taberi, c. 3, s. 67.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Bu olay hakkında daha fazla bilgi için Abbas Mahmud Akkad'ın (meşhur Mısırlı yazar) "Abkariyyetu Halid" (Halid'in Kahramanlığı) adlı kitabına başvurulabilir. O kitabının 57 ve 58. sayfalarında bu konuda şöyle yazar:

"Mekke'nin fethinden sonra Resulullah (s.a.a.) Mekke'nin etrafındaki kabilelerin de putlara tapmaktan vazgeçmeleri amacıyla seriyeler (kendisinin katılmadığı ordu) göndererek onları İslam'a davet etti. Bunlardan biri de, Halid bin Velid komutasında Muhacirler, Ensar ve Selim Oğullarından oluşan üç yüz elli kişilik bir seriye idi. Resulullah onları Cezime Oğullarına davetçi ve tebliğci olarak göndermiş ve onlara asla savaşma emri vermemişti. Cezime Oğulları, cahiliye devrinin en vahşi kabilelerinden biriydi. Onların öldürdükleri adamlardan bazıları şunlardır: Fakih bin Muğayre ve kardeşi (Halid'in iki amcası), Abdurrahman bin Avf'ın babası ve Selim Oğullarından Malik bin Şerid ile üç kardeşi. Bunların dışında çeşitli kabilelerden diğer bazılarını da öldürmüşlerdi.

Halid onlara geldiğinde Selim Oğullarının da kendisiyle birlikte olduğunu anlayınca silahlarını alarak savaşa hazırlandılar. Halid onlara, "Sizler Müslüman mısınız?" diye sorunca bazılarının; "Evet", bazılarının da; "Biz putlara tapmaktan vazgeçtik, biz putlara tapmaktan vazgeçtik." dedikleri söylenir. Halid, "Peki niçin silahlandınız?" dediği zaman; "Bizim Arap kabilerinin biriyle aramızda düşmanlık var, sizin de onlardan olmanızdan korkup silahlandık!" cevabını verdiler. Halid dedi ki: "Silahlarınızı yere koyun; çünkü halk Müslüman olmuştur." Onlardan "Cahdem" adlı biri feryad edip dedi ki: "Eyvahlar olsun size ey Cezime Oğulları! O Halid'dir. VALLAHi eğer silahlarınızı yere koyarsanız esirlikten ve daha sonra da ölümden başka bir şey göremeyeceksiniz. VALLAHi ben silahımı asla yere koymayacağım." Onlar, onu ikna etmek için çok çalıştılar ve sonunda o da diğerleri gibi silahını yere bıraktı.

Halid hemen onların ellerini bağlamalarını ve sonra öldürmelerini emretti. Selim Oğulları ile bedeviler Halid'in emrine itaat ettiler, ama Ensar ve Muhacirler Halid' e karşı çıktılar. Çünkü Resulullah (s.a.a.) onların öldürülmesini emretmemişti. Sonunda haber Resulullah'a (s.a.a.) ulaştı. Peygamber ellerini havaya kaldırıp üç kez; "ALLAH'ım! Ben Halid bin Velid'in yaptıklarından beriyim." dedi. Sonra onların mallarını geri vermek ve ölenlerinin diyetini ödemek üzere Ali bin Ebi Talib'i gönderdi.

Seriyede bulunan veya bulunmayan ashabın ileri gelenleri, Halid bin Velid'i şiddetle kınadılar. Hatta Abdurrahman bin Avf, Halid'i amcalarının intikamını alabilmek için kasten Müslümanları öldürmekle suçladı."1

Evet, Abbas Akkad olayı bu şekilde anlatıyor. Ama o da diğer Ehl-i Sünnet düşünürleri gibi Halid bin Velid' i savunmak için akıl sahiplerince kabul edilemeyecek, hiçbir delile dayanmayan mazeretler gösteriyor. Abbas Akkad'ın , Halid'i savunmak için, "Halid'in Kahramanlığı"nı yazıyor olmaktan başka hiçbir mazereti yoktur. Dolayısıyla Halid'i savunmak için gösterdiği mazeretler tümüyle geçersiz olup, tıpkı örümcek yuvası gibi çürüktür.

Sayın Akkad'm kendisi, Resulullah'ın (s.a.a.) onları savaşmak için değil, İslam' ı tebliğ etmek için gönderdiğini ve Cezime Oğullarının Halid' in hilesine aldanarak silahlarını yere bıraktıklarını, hatta Halid' in hilesine aldanmamalarını vurgulayan Cahdem'i dahi iknaya çalıştıklarını söylemektedir. Bütün bunlar, onların Müslüman ve iyi niyetli olduklarını göstermektedir.

Sayın Akkad! Kendin de söylediğin gibi, Resulullah onları savaşa değil de davete göndermiş idiyse, o zaman Halid ne diye Resulullah'ın (s.a.a.) emrine muhalefet etti? Sayın Akkad! Ben sizin bu düğümü çözebileceğinizi sanmıyorum.

Siz kendiniz diyorsunuz ki, hepsinin elini bağlatarak onları kılıca sundu. Bu da çözemeyeceğiniz bir başka düğümdür. Acaba İslam, Müslümanlara "sizinle savaşmayan insanları öldürün" diye mi emrediyor? Onların Müslümanlıklarını ilan etmediklerini farz etsek dahi, İslam dini asla böyle bir şeyi emretmemektedir. İslam düşmanları işte bu gibi olayları bahane ederek İslam'ı karalamaktadırlar.

1- Akbariyyetu Halid, s. 57 - 58.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Kendiniz, Resulullah'ın (s.a.a.) Halid'e o kavimle savaşma emri vermediğini, bundan dolayı da Ensar ve Muhacirlerin ona itiraz ettiklerini itiraf ediyorsunuz. Peki şimdi Halid için nasıl bir mazeret göstereceksiniz?

Kaldı ki, Akkad'ın kendisi kendisiyle çelişiyor. Bir yandan Halid'i temize çıkarmak için mazeretler gösterirken, diğer yandan, "Seriyede bulunan veya bulunmayan ashabın ileri gelenleri, Halid bin Velid' i şiddetle kınadılar. Hatta Abdurrahman bin Avf, Halid' i amcalarının intikamını alabilmek için kasten Müslümanları öldürmekle suçladı." diyor.

Resulullah'ın (s.a.a.) ellerini göğe kaldırarak üç kez Halid'in yaptıklarından beri olduğunu söylemesi,1 ardından mallarını geri vermek ve ölenlerinin diyetini ödemek için Hz. Ali'yi göndermesi, onların İslam'ı kabul ettiklerini ve Halid'in onlara zulmetmiş olduğunu göstermektedir. Düşünebiliyor musunuz?! Resulullah (s.a.a.) üç kez Halid'in yaptıklarından beri olduğunu söyleyecek, sahabenin ileri gelenleri onu kınayacaklar, olaya tanık olan sahabiler gördükleri vahşete dayanamayarak seriyeden 'kaçacaklar, kendisi seriyede bulunan ve Halid' i Akkad'dan daha iyi tanıyan Abdurrahman bin Avf, Halid'in, amcalarının intikamını almak için onları kasten öldürdüğünü söyleyecek, ama bütün bunlara rağmen Akkad kalkıp Halid'in yanlış işlerini doğru göstermeye çalışacak!

1- İbn-i Hişam, es-Siret'ün-Nebeviyye, c. 4, s. 73.

Buhari, her ne kadar olayı dört satırda özetlemişse de aktardıkları, Halid' i ve suçsuz Müslümanları katletmekte ona itaat eden sahabileri mahkum etmek için yeterlidir. Akkad, onları öldürmekte sadece Selim Oğulları ve Bedevilerin Halid'e itaat ettiklerini yazıyorsa da Buhari, sahabeden sadece iki veya üç kişinin Halid'e uymayıp olayı Resulullah'a (s.a.a.) haber vermek için kaçtıklarını söylüyor. O halde sayın Akkad! Kendin söylediğin gibi sayıları üç yüz elliyi bulan Muhacir ve Ensar'ın Ha1id'e uymayıp hepsinin kaçtığını söyleyerek bizi kandıramazsın! Bunu hiçbir araştırmacı kabullenemez. Anlaşılan, sen hakkı gizlemek pahasına da olsa onları savunmak istiyorsun. Ama artık perdelerin kalkıp hakikatin açığa çıkmasının zamanı gelmiştir.

Tarih, Halid bin Velid'in işlediği birçok cinayeti kaydetmiştir. Özellikle Ebu Bekir'in, Halid bin Velid'i, içinde birçok sahabinin de bulunduğu büyük bir orduya komutan olarak tayin ettiği "Betah" olayında Halid, Malik bin Nuveyre ve kavmini hile ile aldatmış, silahlarını yere koyunca da ellerini bağlatıp hepsinin boynunu vurmuştu. Aynı gece Malik'in karısı Leyla Ümmü Temim'e de tecavüz etmişti. Ömer bin Hattap kısası uygulamak isteyerek Halid'e; "Ey ALLAH'ın düşmanı, seni recmederek öldüreceğim. Sen bir Müslümanı öldürdün, sonra da karısına zorla tecavüz ettin." dediyse de Ebu Bekir, Halid'i savunarak Ömer'e dedi ki: "Halid'e dil uzatma. Çünkü o içtihat ederek hataya düşmüştür."1

1- Tarih-i Taberi, c. 3, s. 276; el-Eğani, c. 15, s. 298 - 302.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

Evet, zalim güçlü ve hükümete yakın biri olduğu zaman mazlumun hakkını arayan, mazlumu savunan olmaz; bilakis zalimin zulmü onaylanır, savunması bile yapılır. Bakınız Buhari, Cezime Oğulları olayını nasıl kesik kesik anlatıyor:

"Peygamber, Halid'i Cezime Oğullarına gönderdi. O, onları İslam'a davet etti, ama onlar "Müslüman olduk" söyleyemeyip, "Puta tapmaktan vazgeçtik, puta tapmaktan vazgeçtik." dediler."1

Sayın Buhari! Yoksa Cezime Oğulları Fars, Türk veya Alman mıydılar da "Müslüman olduk" anlamına gelen Arapça bir kelimeyi söyleyemiyorlardı?! Onlar da Arap kabilelerinden değiller miydi?! Kur'an onların diliyle inmemiş miydi?! Gerçek şu ki, kör bağnazlık ve ashaba toz kondurmama siyaseti, Buhari'ye bu sözleri söyletmiştir.

Aynı şekilde Akkad da şöyle diyor:

"Halid onlara, "Sizler Müslüman mısınız?" diye sorunca bazılarının; "Evet", bazılarının da; "Biz putlara tapmaktan vazgeçtik, biz putlara tapmaktan vazgeçtik." dedikleri söylenir... "

Şu "söylenir" kelimesine dikkat ediyor musunuz? Bakın, Halid'i temize çıkarmak için nasıl kelimelerle oynuyorlar! Niçin mi? Çünkü Halid, zamanın gasıp hükümetinin keskin kılıcıdır; o ve arkadaşları, Resulullah'ın (s.a.a.) vefat ettiği gün Sakife kahramanlarının temelini attığı düzenin savunucusu ve koruyucusudurlar.

1- Sahih-i Buhari, c. 5, s. 203.

[gulistan_2]

Ynt: sahabelerle ilgili yanlis bilinenler

RESULULLAH'IN (S.A.A.) VEFATINDAN SONRA ASHABIN ONUN EMİRLERİ KARŞISINDAKİ TUTUMU

Buhari, Sahih'inin "Namazı Zayi Etme Babı"nda şöyle yazar:

Gaylan, Enes bin Malik'ten şöyle dediğini nakleder: Resulullah'ın (s.a.a.) zamanında olan hiçbir şey göremiyo- mm." "Namazı görmüyor musun?" denildiğinde, "Onu da değiştirip zayi etmediniz mi?" dedi.

Yine Zühri'den şöyle nakleder: Şam'da Enes bin Malik'in yanına gittiğimde onun ağladığını gördüm. "Niçin ağlıyorsun?" diye sorunca, dedi ki: "Namaz dışında Resulullah'ın zamanında olan hiçbir şey kalmadı. Namaz da zayi edildi."1

Buhari, Sahih'inin "Sabah Namazının Cemaatle Kılınmasının Fazileti Babı"nda A'meş'ten, o da Salim'den şöyle nakleder:

Ümmü Derda der ki: Bir gün Ebu Derda çok sinirli bir halde eve geldi. Sebebini sorunca, "VALLAHi, MUHAMMED'in (s.a.a.) ümmetinde sünnet olarak sadece namazların cemaatle kılınması kalmıştır." dedi.2

1- Sahih-i Buhari, c. I, s. 141.
2- Sahih-i Buhari, c. I, s. 166.

Buhari, Sahih'inin "Minbersiz, Musallaya Çıkmak Babı"nda Ebu Said-İ Hudri'den şöyle nakleder:

Resulullah (s.a.a.) Kurban ve Ramazan bayramı günleri musallaya çıkar, önce namaz kılar, ondan sonra halka nasihat ederdi. Resulullah'tan sonra da bu böyle devam ediyordu. Ama bir kurban veya Ramazan bayramı günü Medine valisi Mervan ile musallaya çıktığımda namazdan önce minbere çıkmak istediğini gördüm. Elbisesinden tutup çektim. Fakat o aldırmayarak minbere çıktı ve namazdan önce konuşma yaptı. Ben; "VALLAHi değiştirdiniz." deyince; "Ey Ebu Said! Senin bildiklerin artık yok olup gitmiştir!" dedi. Ben; "VALLAHi, bildiklerim bilmediklerimden daha hayırlıdır." dedim. Bunun üzerine Mervan dedi ki: "Halk namazdan sonra oturup bizi dinlemiyorlar. Onun için konuşmayı namazdan önceye aldım."1

1- Sahih-i Buhari, c. 2, s. 22.